Άρθρο του τομεάρχη Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτή Βοιωτίας κ. Μιχάλη Γιαννάκη φιλοξένησε η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» το Σάββατο 16 Οκτωβρίου.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
Η παγκόσμια οικονομική και περιβαλλοντική κρίση που διέρχεται η διεθνής κοινότητα αναδεικνύουν τον κομβικό ρόλο που διαδραματίζει ο ενεργειακός τομέας και η διαχείριση των φυσικών πόρων μιας οικονομίας.
Οι απαντήσεις στην διπλή κρίση –περιβαλλοντική και οικονομική- εδράζονται στην διαχείριση των ενεργειακών πόρων και την αξιοποίηση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων. Η συνειδητοποίηση της ανάγκης διαχείρισης του περιβαλλοντικού κινδύνου και η εντεινόμενη οικονομική κρίση οδήγησε σε σημαντικές πολιτικές επιλογές που αναδείκνυαν τον γεωστρατηγικό ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακό κόμβο. Η εκμετάλλευση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας που προκύπτουν από το υδρολογικό, ηλιακό και αιολικό δυναμικό οδήγησαν σε σημαντικές πρωτοβουλίες για την επιτάχυνση της διείσδυσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο ενεργειακό μας ισοζύγιο. Χωρίς να παραγνωρίζεται η «οικονομικότητα» των αναγκαίων επενδύσεων για την προστασία του περιβάλλοντος, η Ελλάδα δημιούργησε ένα σαφές θεσμικό πλαίσιο που ευνόησε τις επενδύσεις και ταυτόχρονα συνέβαλαν στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων και την Κλιματική Αλλαγή.
Σήμερα, υπό την οξύτατη δημοσιονομική κρίση και τις επιπτώσεις της στα εισοδήματα των νοικοκυριών χρειάζονται ακόμα σημαντικότερα βήματα όχι μόνο στην παραγωγή καθαρής ενέργειας αλλά και στην εξοικονόμηση. Έγκαιρα η ελληνική Πολιτεία έλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες την περίοδο 2004-2009 και μετά από μακρά διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους φορείς κατέληξε στην διαμόρφωση του αναγκαίου θεσμικού πλαισίου, πορεία που ανέκοψε η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες τον Οκτώβρη του 2009. Δυστυχώς, ένα χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση το θεσμικό πλαίσιο ακόμα σήμερα καρκινοβατεί. Τα περιβαλλοντικά οφέλη έχουν αναλυθεί και συνειδητοποιηθεί από το σύνολο της κοινωνίας.
Η απεξάρτηση από τους ακριβούς και ρυπογόνους ενεργειακούς πόρους αποτελεί όχι μόνο οικονομική αναγκαιότητα που επισύρει η δαμόκλειος σπάθη της οικονομικής κρίσης. Αποτελεί πολύ περισσότερο περιβαλλοντική υποχρέωση απέναντι στις επερχόμενες γενιές, στους νέους και τις νέες μας. Η αξιοποίηση του εθνικού μας καυσίμου με μεθόδους φιλικούς προς το περιβάλλον δεν είναι απλά ένα σύνθημα που προσπαθεί να χωρέσει «δύο καρπούζια σε μια μασχάλη». Είναι μια σαφή πολιτική επιλογή που κάνει η παράταξή μας και που καταφέρνει να ισορροπεί μεταξύ της φθηνής και της καθαρής ενέργειας. Την ώρα που κάποιοι επιλέγουν την κατασυκοφάντηση του εθνικού μας καυσίμου, οφείλουμε να κάνουμε μια διαφορετική επιλογή που απαντά ταυτόχρονα στην διπλή περιβαλλοντική και οικονομική πρόκληση.
Ωστόσο, η προστασία του περιβάλλοντος δεν εξαντλείται στις ΑΠΕ ή την εξοικονόμηση. Ακόμα και διακρατικά έργα εντάσσονται σε μια ευρύτερη περιβαλλοντική πολιτική ακόμα και αν δεν συνδέονται άρρηκτα με τις αρχές της αειφορίας. Ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη για παράδειγμα δεν αποτελεί μόνο ενεργειακό έργο με σαφή δημοσιονομικά και αναπτυξιακά οφέλη. Αποτελεί, παρά και πέρα από την συκοφάντηση που επεφύλαξαν για το έργο σημερινές Βαλκανικές κυβερνήσεις, μια σαφή περιβαλλοντική προτεραιότητα που μειώνει την κίνηση στα Στενά του Βοσπόρου και μειώνει σαφώς τον περιβαλλοντικό κίνδυνο για τις θάλασσες μας και την βιοποικιλότητα στο Αιγαίο.
Η ενεργειακή πολιτική της περιόδου 2004-2009 έχει καταγραφεί με θετικό πρόσημο στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών γιατί κατάφερε να υπηρετήσει το τρίπτυχο της ενεργειακής ασφάλειας, της φθηνής ενέργειας και της καθαρής ενέργειας. Οι δικαιωμένες επιλογές της προηγούμενης περιόδου που ισορροπούν μεταξύ της οικονομικής αποδοτικότητας και του σεβασμού του περιβάλλοντος αποτελούν πυξίδα για το σήμερα για την εξασφάλιση οικονομικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
Η παγκόσμια οικονομική και περιβαλλοντική κρίση που διέρχεται η διεθνής κοινότητα αναδεικνύουν τον κομβικό ρόλο που διαδραματίζει ο ενεργειακός τομέας και η διαχείριση των φυσικών πόρων μιας οικονομίας.
Οι απαντήσεις στην διπλή κρίση –περιβαλλοντική και οικονομική- εδράζονται στην διαχείριση των ενεργειακών πόρων και την αξιοποίηση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων. Η συνειδητοποίηση της ανάγκης διαχείρισης του περιβαλλοντικού κινδύνου και η εντεινόμενη οικονομική κρίση οδήγησε σε σημαντικές πολιτικές επιλογές που αναδείκνυαν τον γεωστρατηγικό ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακό κόμβο. Η εκμετάλλευση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας που προκύπτουν από το υδρολογικό, ηλιακό και αιολικό δυναμικό οδήγησαν σε σημαντικές πρωτοβουλίες για την επιτάχυνση της διείσδυσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο ενεργειακό μας ισοζύγιο. Χωρίς να παραγνωρίζεται η «οικονομικότητα» των αναγκαίων επενδύσεων για την προστασία του περιβάλλοντος, η Ελλάδα δημιούργησε ένα σαφές θεσμικό πλαίσιο που ευνόησε τις επενδύσεις και ταυτόχρονα συνέβαλαν στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων και την Κλιματική Αλλαγή.
Σήμερα, υπό την οξύτατη δημοσιονομική κρίση και τις επιπτώσεις της στα εισοδήματα των νοικοκυριών χρειάζονται ακόμα σημαντικότερα βήματα όχι μόνο στην παραγωγή καθαρής ενέργειας αλλά και στην εξοικονόμηση. Έγκαιρα η ελληνική Πολιτεία έλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες την περίοδο 2004-2009 και μετά από μακρά διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους φορείς κατέληξε στην διαμόρφωση του αναγκαίου θεσμικού πλαισίου, πορεία που ανέκοψε η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες τον Οκτώβρη του 2009. Δυστυχώς, ένα χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση το θεσμικό πλαίσιο ακόμα σήμερα καρκινοβατεί. Τα περιβαλλοντικά οφέλη έχουν αναλυθεί και συνειδητοποιηθεί από το σύνολο της κοινωνίας.
Η απεξάρτηση από τους ακριβούς και ρυπογόνους ενεργειακούς πόρους αποτελεί όχι μόνο οικονομική αναγκαιότητα που επισύρει η δαμόκλειος σπάθη της οικονομικής κρίσης. Αποτελεί πολύ περισσότερο περιβαλλοντική υποχρέωση απέναντι στις επερχόμενες γενιές, στους νέους και τις νέες μας. Η αξιοποίηση του εθνικού μας καυσίμου με μεθόδους φιλικούς προς το περιβάλλον δεν είναι απλά ένα σύνθημα που προσπαθεί να χωρέσει «δύο καρπούζια σε μια μασχάλη». Είναι μια σαφή πολιτική επιλογή που κάνει η παράταξή μας και που καταφέρνει να ισορροπεί μεταξύ της φθηνής και της καθαρής ενέργειας. Την ώρα που κάποιοι επιλέγουν την κατασυκοφάντηση του εθνικού μας καυσίμου, οφείλουμε να κάνουμε μια διαφορετική επιλογή που απαντά ταυτόχρονα στην διπλή περιβαλλοντική και οικονομική πρόκληση.
Ωστόσο, η προστασία του περιβάλλοντος δεν εξαντλείται στις ΑΠΕ ή την εξοικονόμηση. Ακόμα και διακρατικά έργα εντάσσονται σε μια ευρύτερη περιβαλλοντική πολιτική ακόμα και αν δεν συνδέονται άρρηκτα με τις αρχές της αειφορίας. Ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη για παράδειγμα δεν αποτελεί μόνο ενεργειακό έργο με σαφή δημοσιονομικά και αναπτυξιακά οφέλη. Αποτελεί, παρά και πέρα από την συκοφάντηση που επεφύλαξαν για το έργο σημερινές Βαλκανικές κυβερνήσεις, μια σαφή περιβαλλοντική προτεραιότητα που μειώνει την κίνηση στα Στενά του Βοσπόρου και μειώνει σαφώς τον περιβαλλοντικό κίνδυνο για τις θάλασσες μας και την βιοποικιλότητα στο Αιγαίο.
Η ενεργειακή πολιτική της περιόδου 2004-2009 έχει καταγραφεί με θετικό πρόσημο στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών γιατί κατάφερε να υπηρετήσει το τρίπτυχο της ενεργειακής ασφάλειας, της φθηνής ενέργειας και της καθαρής ενέργειας. Οι δικαιωμένες επιλογές της προηγούμενης περιόδου που ισορροπούν μεταξύ της οικονομικής αποδοτικότητας και του σεβασμού του περιβάλλοντος αποτελούν πυξίδα για το σήμερα για την εξασφάλιση οικονομικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου