Ω, Πέτρα ... διαμαντόπετρα! Η Π.Ε.Βοιωτίας τίμησε με λαμπρότητα την επέτειο της «Μάχη της Πέτρας» στην Ι. Μ. Αγίου Νικολάου Υψηλάντη

Με λαμπρότητα και τις τιμές που αρμόζουν στις ηρωικές θυσίες των προγόνων μας για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας – Π.Ε. Βοιωτίας,  την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2021 στην Ι. Μ. Αγίου Νικολάου Υψηλάντη Βοιωτίας, σε συνεργασία με το το Σύνδεσμο Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδας & Νήσων, τον Πολιτιστικό Σύλλογο και την Τοπική Κοινότητα Υψηλάντη  του Δήμου Αλιάρτου – Θεσπιέων, γιόρτασε την  «Μάχη της Πέτρας».

 

Χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κκ. Γεωργίου, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο του ήρωα Δημήτριου Υψηλάντη στο περίβολο του Μοναστηριού και στη συνέχεια κατάθεση στεφάνων από τους εκπροσώπους του α` και β` βαθμού Αυτοδιοίκησης, τους Βουλευτές του Ν. Βοιωτίας, των Ενόπλων Δυνάμεων, της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής καθώς και τους εκπροσώπους των Ποντιακών Σωματείων.

Την Επιτροπή "Ελλάδα 2021" εκπροσώπησε ο κ. Άγης Σαντοριναίος

Υπεύθυνος Μάρκετινγκ Νομισματικού Προγράμματος. 

 

Η επετειακή εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τα αποκαλυπτήρια μιας δίγλωσσης επετειακής επιγραφής με πληροφορίες για την «Μάχη της Πέτρας» και την συμβολή του Δημήτριου Υψηλάντη στην διαμόρφωση του νέου Ελληνικού κράτους , προσφορά της Π.Ε. Βοιωτίας για την φετινή επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.

Κι` ύστερα ακούστηκε μόνο η ποντιακή λύρα και η φωνή του κ. Ηλία Υφαντίδη που σκόρπισε ρίγη συγκίνησης ... 

 

Με το πέρας των εκδηλώσεων, η Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Βοιωτίας κα Φανή Παπαθωμά συμπλήρωσε: «Η Επανάσταση στη Ρούμελη ξεκίνησε από τον Όσιο Λουκά και έληξε στην Πέτρα. Αυτή η τεράστια ιστορική παρακαταθήκη αποτελεί για εμάς στην Π.Ε. Βοιωτίας μια ύψιστη εθνική αποστολή, μια διαχρονική ευθύνη για το σήμερα και το αύριο. Τιμούμε τους ήρωές μας, τιμούμε όλους εκείνους που πολέμησαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι τα τελευταία διακόσια χρόνια της σύγχρονης ιστορίας μας».

 

Κλείνουμε με το ποίημα που αφιέρωσε στη φετινή επέτειο ο πρόεδρος της Ένωσης Ποντίων Αξιωματικών κ. Γεώργιος Τσαλουχίδης. Ακούστε το! 

Τον πανηγυρικό της ημέρας ανέγνωσε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αλιάρτου - Θεσπιεών κ. Γιώργος Γιαννακόπουλος, Δντης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αλιάρτου και Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Υψηλάντη. 

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ

                                          

                                    Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2021                                       

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ

ΚΥΡΙΑ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ

ΚΥΡΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ, ΚΥΡΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ

ΚΥΡΙΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ ΤΗΣ ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΛΛΑΔΑ 2021

ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ                                                 

Σας υποδεχόμαστε σε έναν ιστορικό και θρησκευτικό χώρο, σε ένα όμορφο φυσικό τοπίο, που συνδέθηκε με τη λαμπρή μάχη της Πέτρας και την συμβολή του στρατάρχη Δημητρίου Υψηλάντη από τον  οποίο πήρε την ονομασία το ομώνυμο χωριό.

Η φυσική ομορφιά εναρμονίζεται από τη μια με την αρχαία ιστορία του Τιλφούσιου  όρους και από την άλλη με τη ιερότητα του χώρου που αναδύει η ιστορική Μονή του Αγίου Νικολάου. Ένα μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο με τις στρατιωτικές και ηθικές αρετές. Συνδυάζει τόσα στοιχεία αυτός ο χώρος που φαντάζει όχι τυχαία η επιλογή του από τον πρωταγωνιστή της Συμφωνίας με τις Τουρκικές Δυνάμεις.

Η ονομασία του χωριού Υψηλάντης είναι η ελάχιστη υποχρέωση που εκπλήρωσε η τοπική κοινωνία απέναντι στην αξία της προσωπικότητας του Δημητρίου Υψηλάντη που διέθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του Αγώνα με ταπεινότητα και χωρίς υστεροβουλία. 

Φέτος συμπληρώνονται 192 χρόνια από τη Μάχη της Πέτρας, ένα γεγονός που αποτέλεσε ορόσημο για την περιοχή μας και βοήθησε σημαντικά στην απελευθέρωση της Στερεάς και στην οριοθέτηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η συνεισφορά των αγωνιστών μας ήταν μεγάλη. Έλαχε σε αυτόν εδώ τον τόπο να ολοκληρωθεί το πρώτο μέρος του απελευθερωτικού αγώνα, που φέτος τιμάται ιδιαίτερα στα πλαίσια του εορτασμού για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση του 1821. Ένας αγώνας που συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια μέχρι την προσάρτηση όλων των ελληνικών εδαφών.

Η περιοχή της Στερεάς έχει να παρουσιάσει αρκετές ηρωικές μορφές που έδωσαν τη ψυχή τους στον αγώνα για την ελευθερία. Αξίζει να μνημονεύσουμε τον Καραϊσκάκη, Διάκο, Δυοβουνιώτη, Πανουργιά,  Σκουρτανιώτη, Κριεζώτη, Σπυρο-Μήλιο και πολλούς άλλους που έδιναν καθημερινά τον αγώνα τους για την επιβίωση σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης .

Δεν ήταν μόνο οι πολεμικές συγκρούσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν οι αγωνιστές και ο ντόπιος πληθυσμός, τα δύσκολα εκείνα χρόνια του αγώνα. Η πολύχρονη ενασχόληση με τον πόλεμο δεν επέτρεπε στους κατοίκους να ασχοληθούν με τη γη ,οι καλλιέργειες καταστρέφονταν και η σοδειά ήταν ανύπαρκτη. Επίσης ο ανεφοδιασμός και η τροφοδοσία εμποδίζονταν από τον αντίπαλο με αποτέλεσμα πολλοί άμαχοι κυρίως, να πεθαίνουν από ασιτία. Οι απώλειες μεγάλωναν και από τις επιδημίες που εξαπλώνονταν ραγδαία. Ιδίως στην περιοχή μας ο πληθυσμός μαστίζονταν από την ελονοσία λόγω της Κωπαΐδας  και της ελώδους μορφής που είχε η πεδιάδα για αρκετό διάστημα. Ο αγώνας λοιπόν ήταν διπλός. Οι κάτοικοι αγωνίζονταν για τον τόπο τους και για την συντήρηση των οικογενειών τους. Είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε οι νεότερες γενιές τι ψυχικό σθένος χρειάζεται για να υπερβεί κάποιος εκείνα τα δύσκολα χρόνια την υλική ανάγκη που έπρεπε να ικανοποιηθεί και παράλληλα να διαθέτει την αγωνιστική διάθεση για την ελευθερία του τόπου του.

Στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 που πέρασε από πολλές διακυμάνσεις και κινδύνους κυρίως από τον ανθρώπινο παράγοντα (υπέρμετρες φιλοδοξίες, εμφύλιες συγκρούσεις ,διατήρηση προνομίων)υπήρχαν άνθρωποι που διέθεσαν τον εαυτό τους στον αγώνα χωρίς όρους και προϋποθέσεις με μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον. Μια τέτοια ηγετική μορφή της επανάστασης ήταν ο Δημήτριος Υψηλάντης.

 Ο Δημήτριος Υψηλάντης καταγόταν από σημαντική φαναριώτικη οικογένεια και ήταν αδελφός του Αλέξανδρου Υψηλάντη που ξεκίνησε την επανάσταση στη Μολδοβλαχία. Ήταν αυτός που έμελλε να την τελειώσει το 1829. Υπηρέτησε  ως αξιωματικός του ρωσικού στρατού και το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Όταν ξεκίνησε η επανάσταση ήρθε στην Πελοπόννησο ως πληρεξούσιος στρατηγός του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας που ήταν ο αδερφός του Αλέξανδρος. Ας αναρωτηθούμε  τι σημαίνει αυτό. Ένα μέλος μιας πριγκηπικής οικογένειας αφήνει την άνεση και τα αξιώματα που έχει κατακτήσει  και έρχεται να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε έναν Αγώνα που συγκριτικά φαίνεται άνισος. Διαθέτει τον εαυτό του χωρίς όρους και συμφωνίες με γνώμονα πάντα το εθνικό συμφέρον.

Οργάνωσε τακτικό στρατό και συμμετείχε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η στρατιωτική του συμμετοχή ήταν καθοριστική στην πολιορκία του Ναυπλίου και του Άργους καθώς και στη μάχη στα Δερβενάκια και στους Μύλους. Όταν η επανάσταση έσβηνε μετά την επέμβαση του Ιμπραήμ ο Υψηλάντης προσέφερε απλόχερα τις υπηρεσίες του για τη διάσωση του Αγώνα, όταν άλλοι εγκατέλειπαν την προσπάθεια.

Κατά την διάρκεια του εμφυλίου δεν είχε καμιά συμμετοχή  και ανάμειξη και πάντα αγωνιζόταν με σκοπό την ελευθερία της πατρίδας.

 Ένα μικρό βιογραφικό δε θα ήταν ικανό να αναδείξει τις αρετές του Δημητρίου Υψηλάντη και μάλλον τον αδικεί. Ήταν θερμός πατριώτης, έντιμος αγωνιστής ,ανιδιοτελής και γενναίος. Είχε κληρονομήσει τις αρχές του από τη γενιά των Υψηλάντηδων η οποία προσέφερε ότι είχε και δεν είχε για τον ιερό αγώνα. Είναι γνωστό ότι η ίδια η μητέρα του η Ελισάβετ, είχε δώσει όχι μόνο την τεράστια περιουσία της για τον αγώνα, αλλά και τα χρυσαφικά της. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος που κατείχε υψηλή θέση (δραγουμάνος) στην Υψηλή Πύλη, υπήρξε πρωτεργάτης του απελευθερωτικού κινήματος κατά του τουρκικού ζυγού και εγκατέλειψε το πόστο του για να αποφύγει τη σύλληψη το 1807.  Ήταν ηγεμόνας στη Βλαχία και εγκαταστάθηκε στο Κίεβο με την οικογένειά του. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήταν αυτός που ξεκίνησε την ελληνική επανάσταση στη Μολδοβλαχία με τη συγκρότηση του Ιερού Λόχου και έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα του Αγώνα. Με αυτή την οικογενειακή παράδοση που χαρακτηρίζεται από ανιδιοτέλεια και προσφορά ήταν μάλλον  αυτονόητη  η πορεία του Δημητρίου Υψηλάντη.

Ευτυχής συγκυρία για την περιοχή μας και για το ελληνικό ζήτημα ήταν η παρουσία  του  Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου Κυβερνήτη του Νέου ελληνικού κράτους, που μόλις προσπαθεί στοιχειωδώς να οργανωθεί. Ένας κυβερνήτης που ξεχώρισε για το διοικητικό, κοινωνικό και οικονομικό έργο του στην Ελλάδα. Ευτυχής επίσης η συνύπαρξη δύο ανδρών με τον ένα στο διπλωματικό επίπεδο και τον άλλον στο στρατιωτικό. Ο Καποδίστριας είχε αντιληφθεί με τη διορατικότητα που τον διέκρινε, ότι στο μελλοντικό ελληνικό κράτος θα συμπεριλαμβάνονταν όσες περιοχές θα είχαν απελευθερωθεί. Γι' αυτό στις πρώτες προτεραιότητές του ήταν η δημιουργία τακτικού στρατού και η εκκαθάριση της Στερεάς Ελλάδας από τις οθωμανικές δυνάμεις, έτσι ώστε και αυτή η περιοχή να συμπεριληφθεί στο νέο ελληνικό κράτος.  

Η Συνθήκη του Λονδίνου που προέβλεπε ελληνικό κράτος με σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού –Παγασητικού ,υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου δεν ικανοποιούσε κανένα , πόσο μάλλον τον Κυβερνήτη. Με το ξέσπασμα του ρωσοτουρκικού πολέμου δόθηκε άλλη μια δυνατότητα για την προώθηση του ελληνικού ζητήματος. Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να πιεστεί η Οθωμανική αυτοκρατορία και ο Καποδίστριας το εκμεταλλεύτηκε. Ιδανικότερος να εκτελέσει το σχέδιο από τον Δημήτριο Υψηλάντη δε θα υπήρχε. Ο στρατάρχης περίμενε τον τουρκικό στρατό στην επιστροφή του από την Αθήνα και με προορισμό τη Θράκη, στα στενά της Πέτρας, έχοντας μια επίλεκτη στρατιά. Η γεωγραφική θέση του σημείου ήταν τέτοια που ανάγκασε τον τουρκικό στρατό να σταματήσει και να στρατοπεδεύσει. Το έλος της Κωπαΐδας αυτή τη φορά λειτουργούσε θετικά υπέρ των Ελλήνων θέλοντας να παίξει κι αυτό ένα ρόλο στην ιστορία και παγίδευε τον αντίπαλο στο μοναδικό πέρασμα.

Η ελληνική δύναμη με 3000 τακτικό για πρώτη φορά στρατό, έργο κι αυτό του Καποδίστρια με τη δημιουργία του Λόχου των Ευελπίδων, εμφανίστηκε στην περιοχή στις 28 Αυγούστου. Στις 10 Σεπτεμβρίου στρατοπέδευσε ο τουρκικός στρατός σε μικρή απόσταση από τον ελληνικό και στις 12 Σεπτεμβρίου κινήθηκε εναντίον των ελλήνων. Η αναφορά του Δημητρίου Υψηλάντη στον Καποδίστρια περιγράφει παραστατικά την έκβαση της μάχης:

«Περί το λυκαυγές της 12ης, αφήσαντες οι Τούρκοι μικράν φρουράν εις το οχυρωμένον Στρατόπεδόν των, εκινήθησαν σύσσωμοι κατά της Πέτρας φέροντες και 4 κανόνια διά τον σκορπισμόν των προμαχώνων. Το ιππικό των εσχηματίσθη εις δύο γραμμάς υπό τους πρόποδάς της. Οι πεζοί τακτικοί διηρημένοι εις δύο ισομεγέθεις κολώνας, διευθύνθησαν κατά των προμαχώνων του χιλιάρχου και του Πεντακοσιάρχου Γεωργίου Σκουρτανιώτου, διά να περιστείλουν την δύναμή των. Αυτοί τους εδέχθησαν έξω των προμαχώνων. Η μάχη ήρχησε. Ο κανονιοβολισμός ηκολούθη αδιάκοπος. Τριακόσιοι πεζοί και ιππείς τακτικοί, κατέλαβον το προσεχές χωρίον των Βρασταμητών προς υπεράσπισην των οπισθίων της κινηθείσης κατά του Σκουρτανιώτου κολώνας.

Το βοηθητικόν Σώμα της φρουράς υποχρεώθη να καταλάβη εν άλλο ύψωμα προς το πλάγιον των Βρασταμητών. Εις την στιγμήν έτρεξαν βοηθοί οι χιλίαρχοι Διοβουνιώτης και Κριεζώτης με το περισσότερον μέρος των Στρατιωτών τους, και επέπεσον εναντίον τούτων όπου έκαναν την έφοδόν των, οδηγούμενοι από τον Ασλάν Μπέη. Από τούτο και την γενναίαν ανθίστασην του προμαχώνος, εματαιώθη η έφοδος, και μετά δύωρον ακόμη μάχην, υποχρεώθησαν όλοι οι Τούρκοι ν' αφήσωσι τας θέσεις των, φεύγοντας μεταξύ του αδιακόπου και πυκνού πυροβολισμού των Ελλήνων. Εις την ιδίαν στιγμήν επέπεσεν ο αρχηγός της φρουράς Σ. Μήλιος (εννοεί τον ΣπυροΜήλιο) κατά της δυνάμεως των Βρασταμητών και την απέδιωξεν ζημιουμένην». 

Το αποτέλεσμα της μάχης ήταν νικηφόρο για τον ελληνικό στρατό και οδήγησε σε άτακτη υποχώρηση τον αντίπαλο. Οι δε απώλειες ήταν 3 νεκροί και 12 τραυματίες για τους έλληνες και 100 νεκροί για τους Τούρκους. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι ό αντίπαλος αναγκάσθηκε να συρθεί σε διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην τελική συμφωνία που υπεγράφη τη νύχτα της 13^ης προς τη 14^η Σεπτεμβρίου. 

Η συμφωνία προέβλεπε ότι οι Τούρκοι θα παραχωρούσαν όλη την Ανατολική Στερεά, εκτός από την Αθήνα και τη Χαλκίδα. Οι Έλληνες θα αναλάμβαναν την υποχρέωση να αφήσουν τον τουρκικό στρατό να διέλθει τα στενά της Πέτρας και να συνεχίσει με ασφάλεια την πορεία του. 

 Ήταν μια μεγάλη στρατιωτική και διπλωματική επιτυχία. Στρατιωτική γιατί ήταν η πρώτη φορά που μια επίλεκτη στρατιά συνθηκολόγησε στο πεδίο της μάχης και διπλωματική γιατί η συμφωνία που υπογράφτηκε σε αυτόν εδώ τον ιερό χώρο της Μονής του Αγίου Νικολάου οδήγησε στην απελευθέρωση μιας μεγάλης περιοχής, που θα εντασσόταν σύμφωνα με τα σχέδια του Καποδίστρια, στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Δείγμα ότι με ομοφωνία και συνεργασία σε όλα τα επίπεδα μια πολιτεία μπορεί να ελπίζει σε επιτυχίες.

H μάχη της Πέτρας είναι ένα σημαντικό γεγονός στη νεότερη ιστορία που ολοκλήρωσε την πρώτη φάση του Αγώνα για ανεξαρτησία. Ο Αγώνας βέβαια δεν τελείωσε αλλά συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια με θυσίες . Για εμάς τους κατοίκους του Υψηλάντη όπως και ολόκληρου του Δήμου  είναι ένα σημείο αναφοράς που μας ενώνει. Είναι ένα ιερό καθήκον που έχουμε αναλάβει να διατηρήσουμε στη μνήμη μας και να μεταδώσουμε στις νεώτερες γενιές. Την αξία του αγώνα για την προάσπιση της πατρίδας . Θέλουμε να αναδείξουμε το γεγονός όχι μόνο στην τοπική ιστορία αλλά και στην ελληνική ,σαν σύγχρονο και επίκαιρο παράδειγμα φιλοπατρίας. Αρωγοί σε αυτήν  την προσπάθειά μας είναι οι φίλοι μας οι Πόντιοι που κάθε χρόνο παρευρίσκονται εδώ στις εκδηλώσεις μας. Θα ήθελα να διαβεβαιώσω τις ποντιακές οργανώσεις και ιδιαίτερα τον πρόεδρο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας ότι αυτή η σχέση μας που έχει οικοδομηθεί όλα αυτά τα χρόνια  θα συνεχισθεί και θα διευρυνθεί με πνεύμα συνεργασίας και υποστήριξης στον αγώνα τους.

 Ο εορτασμός για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 που συμπεριέλαβε και τη μάχη της Πέτρας, είναι μια ευκαιρία για όλους μας να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν. Είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε παραδείγματα αρετής, ανδρείας και προσφοράς στην πατρίδα, με περισυλλογή και ενσυναίσθηση.

Η υγειονομική κατάσταση που βιώνουμε μπορεί να μην έδωσε τη δυνατότητα λαμπρών εκδηλώσεων για την εθνική παλιγγενεσία, όμως εξασφάλισε την σεμνότητα και την ευλαβική απόδοση τιμής σε έναν αγνό Αγώνα για την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία. Πολλές φορές οι ηχηρές και εντυπωσιακές εκδηλώσεις διαθέτουν ενθουσιασμό αλλά δεν έχουν συναίσθημα.

Ως κοινωνία οφείλουμε να στοχεύουμε στο συναίσθημα, που οδηγεί όμως σε δράση και όχι σε αδράνεια. Μια δράση που μπορεί να κινητοποιήσει δυνάμεις για μια ειρηνική επανάσταση σε τοπικές κοινωνίες που μπορούν να ενώσουν φωνές , να αναπτύξουν δεσμούς επικοινωνίας , να αποδυναμώσουν το ατομικό και να ενισχύσουν το συλλογικό. Η αλλαγή ξεκινά από εμάς τους ίδιους. Από τη μικρή μας κοινωνία. Είναι ώρα για συμμετοχή και προσφορά.  Όχι σαν ευχολόγιο αλλά σαν αναγκαία πράξη. Είμαστε αρκετοί αυτοί που δίνουμε καθημερινά τον αγώνα μας σε επίπεδο Κοινότητας , Δήμου , Περιφέρειας, στην Κεντρική Εξουσία,  στην Εκκλησία, στα Σχολεία, στο χώρο εργασίας  μας. Πρέπει να γίνουμε περισσότεροι και αποτελεσματικότεροι. Μέσα σε πνεύμα εθνικής ομοψυχίας χωρίς διχασμούς και αντιπαλότητες θα πρέπει να σηκώσουμε ανάστημα σαν λαός και να προχωρήσουμε μπροστά. Άλλωστε είναι αρκετά τα παραδείγματα στην ελληνική ιστορία όπου ο ελληνισμός σε δύσκολες καταστάσεις όπως οι σημερινές ξανασηκώνεται και προχωρά. Το χρωστάμε απέναντι στα παιδιά μας, απέναντι στις επόμενες γενιές, απέναντι στη χώρα μας. Το χρωστάμε απέναντι στο Δημήτριο Υψηλάντη που εγκατέλειψε μια άνετη ζωή για το υψηλό ιδανικό της ελευθερίας. Πρόσφερε την ίδια του τη ζωή στην πατρίδα χωρίς ανταλλάγματα.

Ας γίνει οδηγός το παράδειγμά του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή για τον ήρωά  μας.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΙΑΡΤΟΥ-ΘΕΣΠΙΕΩΝ

ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ