Συνειδητά,
λίγη ώρα μετά την ψηφοφορία, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά μέσω της προσωπικής
του σελίδας στο fb, ο Υποψήφιος Περιφερειάρχης κ. Φάνης Σπανός σχολιάζει
την κύρωση της Συμφωνίας από την Βουλή ως εξής:
«Το Μακεδονικό ζήτημα πάντοτε παρήγαγε
πολιτική, ήπια ή σκληρή, καλή ή κακή. Σήμερα, όπως έχει επανέλθει στο
προσκήνιο, δυστυχώς παράγει φτηνή πολιτική. Υπηρετεί στόχους ταπεινούς, όπως ο
αποπροσανατολισμός του κοινού από προβλήματα της καθημερινότητας, η πολιτική
επιβίωση μικρών κομμάτων, ή, προσεγγίζοντάς το απολύτως καλοπροαίρετα, η άκριτη
συμμόρφωση προς τις επιταγές των -πιθανώς ωφέλιμων κατά τα λοιπά- υπερεθνικών
σχεδιασμών.
Με απλά λόγια, πρέπει να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. «Πρέπει» να ξεχαστούν η ανεργία, οι φόροι και η φτωχοποίηση. «Πρέπει» οι (πρώην;) κυβερνητικοί εταίροι να μείνουν για λίγο χωριστά, ώστε να μαζέψουν τους ψηφοφόρους τους και να τα ξαναβρούν σα να μην τρέχει τίποτα.
Και ενόψει όλων αυτών των πρέπει και των «πρέπει», αποδεχόμαστε την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας», «μακεδονικής εθνικότητας» και μιας σειράς άλλων δεδομένων, που ματώνουν τόσο τη συλλογική μας συνείδηση, όσο και τα εθνικά μας δίκαια.
Η Συμφωνία των Πρεσπών διαφημίζεται ως λύση ενός μεγάλου εθνικού ζητήματος. Και πραγματικά, με την κύρωσή της, δεν θα έχουμε πια Μακεδονικό ζήτημα. Κατά τον ίδιο τρόπο, αν αναγνωρίζαμε και τη «Βόρεια Κύπρο», δεν θα είχαμε ούτε Κυπριακό ζήτημα. Και φυσικά, αν χαρίζαμε το σπίτι μας, σίγουρα δε θα πληρώναμε ΕΝΦΙΑ...
Ο άλλος δρόμος, της μη κύρωσης, θα διατηρούσε μια κατάσταση, αυτή της ΠΓΔΜ, η οποία, τελικά, μας στενοχωρεί πολύ, αλλά μας βλάπτει λίγο...
Αυτές οι αποφάσεις απαιτούν ιστορική ματιά και ενέχουν ιστορική ευθύνη. Τα μεγάλα -και δη τα εθνικά- θέματα δεν δικαιούται κανείς να τα βάζει στο πολιτικό ζύγι και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να τα κάνει εργαλεία άλλων πολιτικών επιδιώξεων.
Και επιτέλους, σε μια χώρα που έχει πληρώσει την ύπαρξή της με το αίμα των παιδιών της, όχι δεν αξίζουν οι Πρέσπες...»…
Με απλά λόγια, πρέπει να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. «Πρέπει» να ξεχαστούν η ανεργία, οι φόροι και η φτωχοποίηση. «Πρέπει» οι (πρώην;) κυβερνητικοί εταίροι να μείνουν για λίγο χωριστά, ώστε να μαζέψουν τους ψηφοφόρους τους και να τα ξαναβρούν σα να μην τρέχει τίποτα.
Και ενόψει όλων αυτών των πρέπει και των «πρέπει», αποδεχόμαστε την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας», «μακεδονικής εθνικότητας» και μιας σειράς άλλων δεδομένων, που ματώνουν τόσο τη συλλογική μας συνείδηση, όσο και τα εθνικά μας δίκαια.
Η Συμφωνία των Πρεσπών διαφημίζεται ως λύση ενός μεγάλου εθνικού ζητήματος. Και πραγματικά, με την κύρωσή της, δεν θα έχουμε πια Μακεδονικό ζήτημα. Κατά τον ίδιο τρόπο, αν αναγνωρίζαμε και τη «Βόρεια Κύπρο», δεν θα είχαμε ούτε Κυπριακό ζήτημα. Και φυσικά, αν χαρίζαμε το σπίτι μας, σίγουρα δε θα πληρώναμε ΕΝΦΙΑ...
Ο άλλος δρόμος, της μη κύρωσης, θα διατηρούσε μια κατάσταση, αυτή της ΠΓΔΜ, η οποία, τελικά, μας στενοχωρεί πολύ, αλλά μας βλάπτει λίγο...
Αυτές οι αποφάσεις απαιτούν ιστορική ματιά και ενέχουν ιστορική ευθύνη. Τα μεγάλα -και δη τα εθνικά- θέματα δεν δικαιούται κανείς να τα βάζει στο πολιτικό ζύγι και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να τα κάνει εργαλεία άλλων πολιτικών επιδιώξεων.
Και επιτέλους, σε μια χώρα που έχει πληρώσει την ύπαρξή της με το αίμα των παιδιών της, όχι δεν αξίζουν οι Πρέσπες...»…
Ανάρτηση που – όπως ήταν φυσικό – απέσπασε ποικίλους σχολιασμούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου