ΕΑΛΛΩ Η ΕΛΛΑΣ

Του Παναγιώτη Δανηϊλ*

Aγαπητοί Συνάδελφοι,

Τελειώνει ο πρώτος μήνας του νέου έτους, κι ενώ εμείς ανταλλάσουμε ακόμα ευχές για καλή χρονιά, με μια κρυφή ελπίδα ότι θα πάνε καλλίτερα τα πράγματα, να ’σου το νέο φορολογικό νομοσχέδιο το οποίο σκιαγραφεί την αναλγησία των εμπνευστών του κυβερνητικού επιτελείου. Διερωτώμαι αν αυτός ο κατήφορος που έχουμε πάρει, έχει τελικά τελειωμό και πότε? Και δυστυχώς, εκεί οδηγηθήκαμε επειδή προϋπήρξε της οικονομικής κρίσης, η πολιτισμική κι ανθρωπιστική κρίση. Φρούτο της μεταπολίτευσης κι αυτό. Βαυκαλίζεις, εκμαυλίζεις και στο τέλος ξεζουμίζεις. Έτσι συρρίκνωσαν την μεσαία τάξη και κατάφεραν καίριο χτύπημα στην περιβόητη ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Εκατοντάδες χιλιάδες τα λουκέτα κι εκατομμύρια οι άνεργοι. Οι κυβερνώντες ιθύνοντες θυσιάζουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων συνταξιούχων  και χαμηλόμισθων στον βωμό του μνημονίου καθώς και στις επιταγές και τις απαιτήσεις της Τρόϊκα, που απορρέουν από τους επαχθείς όρους του. Δεν θα ήταν υπερβολή αν σημειώσω ότι η χώρα μας τελεί υπό κατοχή. Το πώς τα πράγματα οδηγήθηκαν ως εδώ, είναι πλέον γνωστό. Εκείνο το σημείο που παραμένει τεχνηέντως νεφελώδες (αν και όλοι μας σχεδόν το γνωρίζουμε αλλά απλώς δεν αντέχουμε να το παραδεχτούμε) είναι ότι, εκείνοι που κυβέρνησαν τα 30 τελευταία χρόνια ή ήταν ανίκανοι ή ήταν σε εντεταλμένη υπηρεσία. Μας περιπαίζουν αναίσχυντα, στοχοποιώντας κοινωνικές ομάδες τις οποίες ρίχνουν βορά στις άλλες (π.χ. κλειστά επαγγέλματα), μας υπόσχονται διάφορα χρυσώνοντας το χάπι, ενώ το 2013 θα είναι τόσο σκληρό, που δεν γνωρίζω πόσοι από εμάς θα επιβιώσουν για να έχουν την δύναμη να κάνουν συγκρίσεις και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

 Ως Πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων του ΟΑΕΕ Λιβαδειάς κι ως συνταξιούχος αυτοκινητιστής, θα ήθελα επιγραμματικά να αναφερθώ σε αυτά που πρόσφερε ο κλάδος των αυτοκινητιστών σε καιρούς πολύ δύσκολους για την Πατρίδα μας, ενώ τώρα δέχεται όπως και άλλοι κλάδοι την λαίλαπα των μέτρων επειδή κρατούσε καλά σοσιαλφιλελευθερικό το φαγοπότι . Να θυμίσω δε, ότι το Ταμείο Αυτοκινητιστών (Τ.Σ.Α.) ήταν το πρώτο Ασφαλιστικό Ταμείο το οποίο ιδρύθηκε το 1932. Δανείζομαι ένα απόσπασμα από το άρθρο του κ. Αθανασίου Καράνη Αντιπροέδρου του Σωματείου Συνταξιούχων Λάρισας, τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα, στο οποίο αναφέρεται με στοιχεία, στην μεγάλη προσφορά του κλάδου των αυτοκινητιστών καθώς και του Ασφαλιστικού τους Ταμείου, σε κρίσιμες κι εμπόλεμες καταστάσεις (Β΄ Παγκόσμιος, Εμφύλιος, Κύπρος 1974) που βίωνε η Πατρίδα μας. Αναφέρει ο κ. Καράνης: «… το 1965 διεξήχθη μία έρευνα από το Συνδικάτο Χερσαίων Μεταφορών, το λεγόμενο Σ.Χ.Ε.Μ., στο οποίο είχα την τιμή τότε να ανήκω, ως αντιπρόεδρος Σωματείου Φορτηγών Αυτοκινητιστών νομού Λαρίσης. Η έρευνα ανέδειξε ότι σ όλη την επικράτεια 200 περίπου αυτοκίνητα Δ.Χ. έπεσαν σε ναρκοπέδια και καταστράφηκαν….». Και συνεχίζει «… Έτσι το ελληνικό κράτος όταν τελείωσε ο εμφύλιος, προς αποζημίωση των πληγέντων, υποσχέθηκε την χορήγηση αδειών κυκλοφορίας, τις οποίες έλαβαν πολλοί επιτήδειοι και οι οποίοι δεν ανήκαν στους πληγέντες…». Θυμάμαι, το 1974 η κυβέρνηση προέβη σε νέα επίταξη των αυτοκινήτων μας. Ο υπογράφων αναγκάστηκε να εργαστεί στο εργοστάσιο προσοψίων στη Λιβαδειά για να εξοικονομήσει τα προς το ζην. Με την λήξη των γεγονότων της Κύπρου, τα επιταχθέντα αυτοκίνητα, με πολλές ζημιές, αποκαταστάθηκαν με έξοδα των ιδιοκτητών.  Αργότερα λάβαμε κι ένα βοήθημα των 120 χιλ. δραχμών,  χωρίς όμως να ληφθεί υπ’ όψιν η επίκαιρη νομισματική αντιστοιχία.  Αν είχαν επιστραφεί στο Ταμείο μας όλα τα αφαιρεθέντα χρήματα, σίγουρα δεν θα λαμβάναμε σήμερα σύνταξη-ψίχουλα των 450 ευρώ. Με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων μας δόθηκε η χαριστική βολή. Αδιαφόρησαν για το γεγονός ότι οι αυτοκινητιστές έχουν καταβάλει εμπορικές αξίες για την απόκτηση των αντίστοιχων αδειών κυκλοφορίας. Θα μπορούσαν κάλλιστα να μας καταβληθούν ικανοποιητικές αποζημιώσεις, όπως γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις  όπως των απαλλοτριώσεων κ.λ.π.

Ο κλάδος των αυτοκινητιστών έδωσε στην Πατρίδα μας πολλά, ως όφειλε, δεν του αξίζει όμως να εισπράττει την απαξίωση και να βρίσκεται υπό διωγμό, στο όνομα της όποιας ελεύθερης οικονομίας και των όποιων συμφερόντων των ολίγων. Τώρα ξωμάχοι της ζωής, εμείς, που ζήσαμε πολέμους και ξεριζωμούς, τρομάζουμε για το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας. Ένα μέλλον που οι σημερινοί κυβερνώντες το προορίζουν για χάρισμα «αντί πινακίου φακής» στους μελλοντικούς Αφεντάδες-επενδυτές.

Η Πατρίδα μας βρίσκεται πλέον στη δίνη ενός πρωτόγνωρου ακήρυχτου πολέμου. Μπορεί η ηλικία των χρόνων, να μας αφαίρεσε σωματική δύναμη κι ενέργεια, μας χάρισε όμως ένα ανίκητο όπλο, την σοφία της ωριμότητας και παρ’ όλα τα χρόνια που μας βαραίνουν, είμαστε εδώ, για να βάλουμε πλάτη όταν κι όποτε το χρειαστεί η χώρα μας. Καλή χρονιά σε όλους, όσο μας το επιτρέπουν…

*Ο Παναγιώτης Δανιήλ είναι Πρόεδρος του Σωματείου Συντ/χων ΟΑΕΕ Λιβαδειάς.