Πανηγυρίζει το Δ.Δ. Αγίου Σπυρίδωνα στο Δήμο Ορχομενού

Ένα από τα μικρότερα αλλά και πλέον προσεγμένα Δημοτικά Διαμερίσματα στο Δήμο μας γιορτάζει τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα του θαυματουργού, στο ομώνυμο Ναό που δεσπόζει την πλατεία του χωριού. Χθες βράδυ στον κατανυκτικό εσπερινό, πλήθος κόσμου πλαισίωσε τον εφημέριο π. Σεραφείμ και το εκκλησιαστικό συμβούλιο, που είχε φροντίσει με περισσή τάξη και επιμέλεια για τα πάντα. Ωστόσο, οι ανάγκες της ενορίας παραμένουν πολλές, κυρίως όσον αφορά τη συντήρηση των αγιογραφιών και της ανακατασκευής του δαπέδου, έργα για τα οποία γίνεται μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να αρχίζουν  να δρομολογούνται συν το χρόνο. Το ORCHOMENOS PRESS ήταν και εκεί!

Στον πανηγυρικό εσπερινό χοροστάτησαν ο Αρχιμανδρίτης π. Αλέξιος Σαμαρτζής – ως εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου κκ. Γεωργίου – και ιερείς του Καλλικρατικού μας Δήμου, ενώ παρόντες ήταν – μεταξύ άλλων – ο Βουλευτής Βοιωτίας κ. Εύαγγελος Μπασιάκος, ο Πρόεδρος του ΔΣ κ. Λάμπρος Ρόδης, η Δημοτική Σύμβουλος κα Βασιλική Καραβαγγέλη και ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας κ. Θανάσης Κουτουμάνος.

Στον  «πύρινο» λόγο του , ο π. Αλέξιος έστειλε πολλά μηνύματα επαγρύπνησης, αναφέροντας – μεταξύ άλλων – … παραδείγματα από το βίο και τα θαυμαστά έργα του Αγίου Σπυρίδωνα ως εξής: «Δεν θα επιμείνουμε στις αρετές του – καρπός, όπως είπαμε, της χάρης του Θεού λόγω της αγάπης του προς Εκείνον: την πραότητά του, την ακακία του, τη μεγάλη του ταπείνωση. Αυτές θα αποτελούν πάντοτε τα προσανατολιστικά στοιχεία των πιστών κάθε εποχής, ιδίως της δικής μας, που έχουν περισσέψει η οργή και τα νεύρα, η κακία, η αλαζονεία και η υπερηφάνεια. Εκείνο όμως που δεν θέλουμε να το αφήσουμε στη λήθη, είναι ένα από τα θαύματά του, που αναφέρεται παραπάνω και στο συναξάρι του, και που νομίζουμε ότι έχει άμεση αναφορά και στην οικονομική κρίση που περνά η πατρίδα μας. Πρόκειται για το σχέδιο των εμπόρων σίτου, που θέλησαν να προκαλέσουν μία τεχνητή κρίση, ώστε να αυξήσουν τις τιμές του σίτου, συνεπώς  να αυξήσουν τα πλούτη τους εις βάρος του πτωχού λαού. Ο άγιος κατάλαβε αμέσως την πονηρία των εμπόρων και επενέβη: οι αποθήκες με το σιτάρι κατέπεσαν, το πονηρό σχέδιο διαλύθηκε.

Η αντιστοιχία με τη σημερινή εποχή είναι πασιφανής: και η σημερινή κρίση φαίνεται πια, μετά από όσα έχουν έλθει σε φως, ότι  είναι τεχνητή. Τράπεζες και «εγκληματίες της οικονομίας», όπως έχουν χαρακτηριστεί, θεώρησαν ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να προκαλέσουν τέτοια αναταραχή, ώστε με τον παγκόσμιο κλυδωνισμό που θα ερχόταν, να απομυζούσαν τεράστια κέρδη. Και βεβαίως η κατεξοχήν χώρα που την «πλήρωσε» - με τη βοήθεια ασφαλώς πολλών νεοελλήνων που με χαλαρή ηθική συνείδηση πίστεψαν ότι ήταν και η δική τους ώρα για εύκολο πλουτισμό – ήταν η πατρίδα μας. Η κρίση αυτή, η οποία ταυτοχρόνως απεκάλυψε και την ηθική και πνευματική κρίση που ζούμε, είναι σε εξέλιξη, χωρίς να φαίνεται δυνατότητα άμεσης διαφυγής. Όμως η Εκκλησία μας έχει άλλα όπλα, πέραν των οικονομικών θεωριών. Τα όπλα της πίστεως, το «βαρύ πυροβολικό» των αγίων μας. Και τέτοιο όπλο είναι και ο άγιος Σπυρίδων. Τι θα ήταν εμπόδιο στον άγιο, με την παρρησία που έχει ενώπιον του Θεού, να βοηθήσει στην υπέρβαση της κρίσεως; Τίποτε, πλην ενός: την πίστη και τη μετάνοια των ίδιων των Ελλήνων. Το θαύμα που θα μπορούσε να κάνει ο άγιος, σ’ αυτό μόνο θα μπορούσε να προσκρούσει, που σημαίνει ότι τελικώς λύση υπάρχει – άλλου επιπέδου είπαμε – κι αυτή βρίσκεται μέσα μας. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αν οι Έλληνες συνειδητοποιήσουμε τη διάσταση αυτή και στραφούμε εν μετανοία στον Θεό, θα δούμε τον Θεό και τους αγίους μας να επεμβαίνουν από εκεί που δεν το περιμένουμε. Τα ανάλογα παραδείγματα από την ιστορία είναι πάμπολλα. Το ερώτημα όμως παραμένει ανοικτό: έχουμε διάθεση να μετανοήσουμε; Έχουμε την ταπείνωση να πιστέψουμε ότι η λύση βρίσκεται έξω από τα δικά μας «λογικά» χέρια ή τους όποιους «ευφυείς» προγραμματισμούς μας;» κατέληξε στο σύντομο και ουσιώδες κήρυγμα του ο π. Αλέξιος, εφημέριος του προσκυνήματος του Αγίου Ρηγίνου του Λεβαδεύς στη γειτονική πρωτεύουσα του Νομού μας.