Σχολικές Επιτροπές: Ένας θεσμός αλλιώτικος των άλλων

ΕΛΛΑΔΑ : Χαμένη στα βάθη των αιώνων, με μια ιστορία και έναν πολιτισμό, που πολλοί λαοί θα την επιθυμούσαν αλλά ελάχιστοι την τιμή να την έχουν.

Το Ισραήλ ένα από μικρότερα κράτη παγκοσμίως, πιστεύει στο δόγμα ότι, ένα έθνος όσο και μικρό και αν είναι για να αντέξει, να σταθεί και να ξεπεράσει  όλες τις αντιξοότητες που του προκύπτουν, πρέπει να υπάρχει ένα μακροχρόνιο σχέδιο-πλάνο και προοπτική (σε βάθος πεντηκονταετίας), στην υγεία την παιδεία και την εξωτερική πολιτική, που πρέπει να έχει συνέχεια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, για να έχει το κράτος διαρκή υπόσταση παρουσία και μέλλον. Και αυτό σαν αρχή.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα, για την ύπαρξη και σημασία των Σχολικών Επιτροπών. Είναι αλήθεια ότι, διστάζω ακόμη και τώρα να καταλήξω σε ασφαλή συμπεράσματα.

Οι νέε Σ.Ε.ξεκίνησαν το 2011, με σκοπό να αντικαταστήσουν τις μέχρι τούδε Σ.Ε. (κάθε σχολείο και μία) και αντικειμενικό στόχο, τον έλεγχο και την βελτίωση των οικονομικών των Σ.Μ.

Μετά από επτά ολόκληρα χρόνια και με μοναδικό αντικείμενο απασχόλησης το συγκεκριμένο πεδίο δράσης, οφείλω να ομολογήσω ότι, απέκτησα ένα ευρύ αλλά και βαθύ επίπεδο γνώσης (για όσους με γνωρίζουν ή με συνεργάζονται), που μού δίνει το δικαίωμα, να εκφράσω την ταπεινή μου γνώμη πιστεύοντας ότι, ο αντικειμενικός στόχος τους δεν επιτεύχθηκε προς το βέλτιστο, καθώς δεν υπάρχει τίποτα νομοθετικά κατοχυρωμένο και επιστημονικά σαφέστατα προσδιορισμένο. Αυτή η νομοθετική και επιστημονική ανεπάρκεια, δίνει το δικαίωμα στον  οποιονδήποτε άνθρωπο του χώρου, να σκέφτεται, εκτιμά, μεταφράζει, αντιδρά και εφαρμόζει κατά το δοκούν.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις μέσω νόμων που αφορούν πότε στη μία βαθμίδα εκπαίδευσης και πότε την άλλη. Ένα κομπολόι με τρεις χάντρες (αθμια΄-βθμια-γθμια εκπαίδευση) που γίνεται το παιγνίδι στα χέρια της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας, χωρίς σταθερό και σαφές χρονοδιάγραμμα, συνέχειας, συνέπειας και εκτέλεσης. Παράλληλα οι συνεχείς εκδιδόμενοι νόμοι, εγκύκλιοι ή αποφάσεις που, πριν προλάβουν να κοινοποιηθούν, αυτόματα αναιρούνται ή αλλάζονται με συνεχείς ανατροπές και τροποποιήσεις, τις οποίες πολλές φορές, αδυνατείς χρονικά να παρακολουθήσεις. Αντιλαμβάνεται με ευκολία κανείς την προχειρότητα σχεδιασμού (αν σχεδιάζονται) κάποιων πραγμάτων ή του σχεδιασμού στο πόδι..

Με όλη αυτή τη γνώση και στόχο την βελτίωση της λειτουργίας των Σ.Ε. με τη σημερινή τους μορφή, επιτρέψτε μου να καταθέσω κάποιες σκέψεις, που θέλω να αποτελέσουν το εφαλτήριο προβληματισμού μιας πιο εύρυθμης και αποτελεσματικής λειτουργίας των.

1)    Οι Πρόεδροι των συγκεκριμένων Ν.Π.                                                                                       α) είναι άνθρωποι οι οποίοι, σε αρκετές θα έλεγα περιπτώσεις, δεν έχουν την   γνωστική επάρκεια του αντικειμένου που απαιτείται εκ των έσω ενώ                                                      β) σε κάποιες άλλες Σ.Ε. είναι άνθρωποι εκτός εκπαιδευτικής κοινότητας και με προσδιορισμένο μάλιστα επαγγελματικό πεδίο, μακράν της εκπαίδευσης (εργολάβοι, έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, βιοτέχνες  κ.α.)                                                                                                                            γ) Αν συνυπολογίσουμε και την διοικητική ανεπάρκεια-αδυναμία-ανικανότητα πολλών εξ αυτών, καθιστούν όλο αυτό το μίγμα τουλάχιστον περίεργο.

2)    Η λειτουργία των συγκεκριμένων Ν.Π. διέπονται από ειδικά έντυπα τα οποία δεν υπάγονται  σε καμία φορολογική οντότητα (βιβλία Α’, Β’ κατηγορίας) ωστόσο οι κανόνες λειτουργίας των Ν.Π. απαιτείται πλέον να ακολουθούν κατά γράμμα την ασφαλιστική και φορολογική νομοθεσία χωρίς εννοείται την ύπαρξη λογιστών (παραδοξολογία)

3)    Οι επιχορηγήσεις των ΚΑΠ γίνονται με κριτήριο το αριθμό των μαθητών κατά Δήμο (έτσι απλά και αόριστα όπως πάντα χωρίς αίτιο) με κάποιο τίμημα ανά κεφαλή, ευνοώντας κατά κόρον τις μεγάλες αστικές περιφέρειες και κεντρικούς Δήμους χωρίς ποτέ να υπολογίζουν :                                                                                                                                  α) την γεωλογική ακτινογραφία της χώρας (ορεινοί νομοί, ψυχρά κλίματα κ.α)                          β) την πληθώρα μαθητών κατά νόμο με βάση το ποσοστό ανεργίας στον συγκεκριμένο νομό ή το επίπεδο του κοινωνικο-οικονομικο-πολιτιστικού περιβάλλοντος της περιοχής αυτού,                                                                                                                                γ) την αδυναμία πολλές φορές μετακίνησης λόγω ειδικών συνθηκών και πολλά ακόμη που πιστεύω απαιτούν περισσότερη ενδελέχεια πάνω στο θέμα                                                       δ) τις κτιριακές υποδομές των σχολικών κτιρίων και πολλά άλλα.               

4)    Σαφείς και αυστηρά προσδιορισμένοι κανόνες διάθεσης των χρημάτων σε υπεύθυνους και αρμόδιους διαχειριστές (διευθυντές ή προΐσταμένες των Σ.Μ.) έτσι ώστε να αποφεύγονται παρεκτροπές και υποτροπές ή αυθαιρεσίες, με τις πλάτες ΄πως πάντα «κάποιων».,

5)    ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ : Είναι αδύνατον οι καθαρίστριες των Σ.Μ. με σύμβαση έργου (ΙΝΕΔΙΒΙΜ)                                                                                                                                      α) να μην διέπονται από συγκεκριμένο καθηκοντολόγιο (βλέπε Κύπρος)                                   β) να μην επικαιροποιούνται επιτέλους οι δαπάνες τους, σε πλήρη ανάπτυξη. Αντίθετα να  άγονται και να φέρονται σαν τα εκκρεμή, στα κελεύσματα της εκάστοτε κυβέρνησης και ανάλογα αν είναι προεκλογική περίοδος, η όχι. Με αποφάσεις που παίρνονται και στη συνέχεια ανακαλούνται, διχοτομώντας τις δαπάνες τους, χωριστά για τις αμοιβές τους          (ΙΝΕΔΙΒΙΜ)  και χωριστά για τα υπόλοιπα, τα οποία πιστεύω ότι είναι μάλλον πρόσκαιρα άρα και μη αναγκαία για νομοθετική ρύθμιση (βλέπε ΜΑΠ και γάλα).                                                                           γ) Οι αμοιβές τους, να μην καταβάλλονται τρείς φορές τον χρόνο, δημιουργώντας ενίοτε προβλήματα και αντιπαραθέσεις με τους εκάστοτε Προέδρους των Σ.Ε. Επίσης, δεν νομίζω να αρέσκεται ο οποιοσδήποτε μισθοδοτούμενος, στο να μην πληρώνεται στην ώρα του προκειμένου να καλύψει τις υποχρεώσεις του (πάσης φύσεως , απέναντι  στον ίδιο και την οικογένειά του. Αν σκεφτεί κανείς ότι η οριστική συμφωνία χρηματοδότησης των Σ.Ε. από το ΙΝΕΔΙΒΙΜ ολοκληρώνεται το αργότερο εντός διμήνου από την έναρξη του σχολικού έτους.

6)    ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΥΛΙΚΕΙΑ Σαφέστερο και ακόμη πιο αυστηρό πλαίσιο κανόνων λειτουργίας, καθώς πολλοί είναι οι επιτήδειοι, που ασελγούν οικονομικά πάνω σε ξένα πορτοφόλια, ακόμα και άπορων σχετικά οικογενειών, με την ανοχή κάποιων Προέδρων.

7)    ΧΟΡΗΓΙΕΣ. Ένα κεφάλαιο δύσκολο αλλά και περίεργο, καθώς το ίδιο το κράτος από την μια απαγορεύει την χορηγία από φυσικά πρόσωπα ή άλλες ειδικές περιπτώσεις. Από την άλλη, να αποδέχεται την χορηγία από «εθνικούς ή μεγάλους ευεργέτες», που «αγαπούν» τόσο πολύ την χώρα τους, τόσο ώστε, να την καταστήσουν την πλέον επίσημη επένδυση ξεπλύματος χρήματος και με την βούλα αλλά και τις ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης.

8)    Για την επίτευξη όλων των παραπάνω, θα ήθελα να επισημάνω ότι, απαιτείται επαρκές και διαθέσιμο προσωπικό στους Δήμους, που να μπορεί  παράλληλα να συνεισφέρει θετικά στην προαγωγή της λειτουργίας των Σ.Ε. Και όχι ό εκάστοτε Πρόεδρος, να παλεύει να ισορροπήσει μόνος (τις περισσότερες φορές και πιο πολύ στην επαρχία), πάνω στην ιστιοσανίδα της Σ.Ε., μη προλαβαίνοντας να δει πολλές φορές και όχι μόνο να αντιμετωπίσει το τσουνάμι των προκλήσεων.

Σίγουρα όλα τα παραπάνω, δεν είναι τα μόνα στραβά ή λάθη λειτουργίας των Σ.Ε,. κατά την προσωπική μου εκτίμηση πάντα. Ωστόσο πιστεύω ότι, είναι υπεραρκετά για να ξεκινήσει κανείς βελτιώσεις και να συμπληρώσει το πάζλ αυτό. Αυτές είναι ελάχιστες μόνο σκέψεις-παρατηρήσεις  για ένα τομέα τόσο σοβαρό. Ίσως να μην είμαι αρεστός σε κάποιους. Όμως πάντα επέλεγα να μην χαΐδεύω αυτιά, όντας χρήσιμος ή ωφέλιμος.   

Με βάση τα παραπάνω, δεν πιστεύω ότι χρειάζονται τόσες πολλές αλλαγές, ώστε οι Σ.Ε. να παραμείνουν στη σημερινή τους μορφή. Ένα σαφέστερο και πιο δεσμευτικό πλαίσιο λειτουργίας απαιτείται. Ένα πλαίσιο, που να αναδεικνύει την ανάγκη του κράτους, να έχει  ύπαρξη και συνέχεια με συνέπεια (βλέπε δεύτερη παράγραφο). Δεν πιστεύω ότι οι Φιλανδοί ή άλλοι λαοί που προπορεύονται σε θέματα παιδείας, να είναι εξυπνότεροι από εμάς. Όταν μάλιστα, στα ΑΕΙ τους διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, τα οποία εμείς εγκαταλείψαμε στον κάλαθο των αχρήστων, ερήμην «δήθεν μνημονίων» εξαφανίζοντας σιγά σιγά την πολιτιστική μας ταυτότητα, το όραμα και την ελπίδα για το μέλλον. Και αυτός ο τόπος δεν αξίζει να έχει μόνο παρελθόν.

Μ.Κ.                                                                                                                                         Μοναχικός Καβαλάρης