Εμπνευστής της ιδέας, ο συνήθης ύποπτος για τις μεγάλες διασχίσεις του, Λουκάς Πρατίλας. Μία ιδέα που επεξεργαζόταν πολύ καιρό και περίμενε την κατάλληλη στιγμή ώστε να βρει γόνιμο έδαφος για την υλοποίηση της. Ο στόχος είναι να γίνει μία διάσχιση των «σημαντικότερων» βουνών της Στερεάς, nonstop, περνώντας από όλες τις κορυφές τους, χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο τα μονοπάτια των περιοχών. Στην ουσία θα ενωθούν ο Παρνασσός, με την Γκιώνα, τα Βαρδούσια, την Οίτη και το Καλλίδρομο σε μια κυκλική διαδρομή. Τα τρία πρώτα βουνά έχουν κορυφές στα 2500μ. και από εκεί προέκυψε το όνομα της διαδρομής!
Κίνηση πρώτη, ανοίχτηκαν οι χάρτες, συζητήθηκαν τα περάσματα και φτιάχτηκε το χρονοδιάγραμμα. Το αποτέλεσμα έβγαλε 270 χλμ, με 15.000 μέτρα θετικής υψομετρικής όπου ιδανικά θα ήταν να ολοκληρωθεί σε60 ώρες. Το ποσοστό των μονοπατιών έχει υπολογιστεί σε 70% της διαδρομής.
Κίνηση δεύτερη, να φτιαχτεί η ομάδα δράσης αλλά και η ομάδα υποστήριξης. Οι Γιάννης Γκανασούλης,Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος και Νίκος Κωστόπουλος δέχτηκαν την πρό(σ)κληση ενώ την υποστήριξη έχουν αναλάβει οι Κώστας Αποστολόπουλος και Νίκος Κατσαούνος οι οποίοι θα συναντιούνται με την ομάδα σε προκαθορισμένα σημεία δίνοντας τα απαραίτητα τρόφιμα και εξοπλισμό για τη συνέχεια της προσπάθειας. Με αυτόν τον τρόπο η ημί-αυτονομία επιτρέπει την ταχύτερη και ασφαλέστερη κίνηση της ομάδας.
Κίνηση τρίτη, εύρεση τόπου και χρόνου εκκίνησης. Σάββατο πρωί στις 2/11, θα ξεκινήσει το εγχείρημα από την Αμφίκλεια ελπίζοντας στην επιτυχή ολοκλήρωση της προσπάθειας.
Περιγραφή της διαδρομής: Από την Αμφίκλεια το μονοπάτι οδηγεί στην Λιάκουρα 2455μ. και στον Γεροντόβραχο 2395μ. Κατηφορικό μονοπάτι περνά από το καταφύγιο «Δέφνερ» και οδηγεί στην Αγόριανη (Επτάλοφος). Η συνέχεια είναι τμήμα του μονοπατιού Ε4 που οδηγεί στο διάσελο Γκιώνας – Παρνασσού γνωστό σαν «51». Ο δρόμος κατηφορίζει στην Βίνιανη όπου ξεκινά η ανάβαση του μονοπατιού της Ρεκάς που περνά από το καταφύγιο του Π.Ο.Α. και καταλήγει στην κορυφή Πυραμίδα 2510μ. Η κατάβαση περνά από τη Βαθειά Λάκκα και μέσα από το Λαζόρεμα οδηγεί στο χωριό Συκιά. Το πέρασμα του ποταμού Μόρνου οδηγεί στο χωριό Κονιάκο. Η διάσχιση της Νότιας κορυφογραμμής των Βαρδουσίων οδηγεί στην ψηλότερη κορυφή τον Κόρακα 2495μ. Το μονοπάτι κατηφορίζει στα καταφύγιο και από τα Μετερίζια περνά στα Αρτοτινά Λιβάδια οδηγώντας τελικά στην Αρτοτίνα. Η συνέχεια είναι το χωριό Γραμμένη Οξιά και ανέβασμα στην ψηλότερη κορυφή της Οξιάς, τη Σαράνταινα 1923μ. Κατάβαση στο καταφύγιο της Οξιάς και στη συνέχεια το μονοπάτι διασχίζει τη βόρεια κορυφογραμμή των Βαρδουσίων μέχρι τη θέση Σταυρός. Κατέβασμα από το Ε4 στο χωριό Αθανάσιος Διάκος και από εκεί στο Μόρνο. Χωματόδρομος οδηγεί στο χωριό Μαυρολιθάρι όπου αρχίζει το μονοπάτι ανάβασης στον Πύργο 2151μ. της Οίτης. Κατάβαση στην Παύλιανη και από εκεί στην Τραχίνα σε σχεδόν μηδενικό υψόμετρο. Τέλος ανάβαση της ψηλότερης κορυφής του Καλλιδρόμου, της Γκιόζας 1419μ. Κατάβαση και μέσο του χωριού Δρυμαία στην Αμφίκλεια.
Υψομετρικό Προφίλ
Το εγχείρημα μπορείτε να το παρακολουθείτε μέσα από το http://www.livetrack24.com/2013/giants καθώς η ομάδα θα στέλνει συνεχώς σήμα της θέσης της σε πραγματικό χρόνο. Ας μας πει όμως ο καθένας λίγα λόγια για την απόφαση της συμμετοχής.
Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος: «Η απόφαση για συμμετοχή στην ομάδα πάρθηκε εύκολα, μιας και ανυποψίαστος. Καθότι είμαι νέος στο ορεινό τρέξιμο αλλά παλιός στο κομμάτι τις ορειβασίας, θεώρησα ότι αυτό που θα γίνει είναι μια ανάμειξη των δύο αυτών δραστηριοτήτων. Η ιδέα και μόνο το να γυρίσεις τους ορεινούς αυτούς γίγαντες , είναι κάτι που σε καταπλήσσει. Είναι κάτι που ήθελα από καιρό να δοκιμάσω ακούγοντας τις ιστορίες, του Λουκά όπως για παράδειγμα την διάσχιση του Ε4, του Γιάννη για τους ultra αγώνες που συμμετείχε, και του φίλου μου Θ. Κοτόπουλου για τις εμπειρίες του με τον Νίκο στους αγώνες περιπέτειας. Η περιπέτεια που θα ζήσω, το να έρθω κοντά στη φύση, να κυνηγήσω τα όρια μου, η καλή παρέα είναι κίνητρα που θεωρώ ότι θα μου χαρίσουν χιλιάδες όμορφες εικόνες και στιγμές, για μια ζωή!»Γιάννης Γκανασούλης: «Από καιρό στριφογύρναγε στο μυαλό μου η σκέψη και η ιδέα κάποια στιγμή στη ζωή μου και όταν μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω κάτι » Μεγάλο» στα εδώ βουνά, στους Γίγαντες της Στερεάς Ελλάδας, στα μέρη μου! Σε μια συζήτηση με τον Λουκά κάτω από τις κορυφές της Γκιώνας, πίνοντας καφέ μια ηλιόλουστη μέρα, του »πέταξα» την ιδέα μου, χωρίς δεύτερη κουβέντα, μια που με κοίταξε ο Λουκάς και μια που έβγαλε τους χάρτες των γειτονικών βουνών και αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια για το πως θα πάει η διαδρομή, από ποια βουνά μπορούμε να την περάσουμε, για την υποστήριξη που θα έχουμε και ένα σωρό προβληματισμούς που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα. Λίγο καιρό μετά πήραμε την απόφαση να το υλοποιήσουμε και έτσι ξεκίνησαν πυρετωδώς οι ετοιμασίες. Μια τέτοια δοκιμασία είναι πρωτόγνωρη για μένα μιας και δεν έχω υποβάλει έως τώρα το σώμα και το μυαλό μου σε παρόμοιο εγχείρημα. Τα χρόνια που ασχολούμαι με το βουνό έχω τρέξει »Μεγάλους Αγώνες» αλλά όχι κάτι ανάλογο. Είναι μία προσπάθεια να ζήσω το »όνειρο» που είχα στο μυαλό μου μέσα από μια σίγουρα μαγευτική αλλά και πολύ δύσκολη διαδρομή, με το στοιχείο της περιπέτειας που αυτή η δοκιμασία θα προσφέρει στο μέγιστο, μαζί με την αναζήτηση τον ορίων και των δυνάμεών μου»Λουκάς Πρατίλας: «Αυτά τα μεγάλα βουνά «δίπλα στο σπίτι μου» θα έλεγα με ανάθρεψαν. Σε αυτά πρωτοπερπάτησα, έτρεξα, σε αυτά έμαθα να σκαρφαλώνω και αυτά διέσχισα με σκι ή με ποδήλατο. Έμαθα τόσες όμορφες διαδρομές πάνω τους. Κάποια στιγμή ο Γιάννης μου πρότεινε να κάναμε κάτι σαν αγώνα ultra. Όμως βαθιά στο μυαλό μου σαν να το είχα σχεδιάσει ήδη. Ήθελα να τα ενώσω όλα σε μια κυκλική πορεία. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν συνεχόμενα ορεινοί όγκοι σαν τις Άλπεις. Και όμως εγώ ήθελα να δείξω ότι αν ενώσεις κάποια βουνά μπορείς να κάνεις μια διαδρομή ανάλογη του γύρου των Άλπεων. Όσο το δυνατόν περισσότερα μονοπάτια και λιγότεροι δρόμοι. Έτσι βάλαμε κάτω τους χάρτες και δεν άργησε να βγει αυτή η διαδρομή. Άλλωστε κατά τμήματα θα έλεγα πως σχεδόν την έχω κάνει όλη. Η non stop ιδέα ήταν απλά για να δούμε αν μπορεί να γίνει και αγώνας. Για να δούμε μπορεί?»Νίκος Κωστόπουλος: «Η ιδέα του Λουκά αν και μου άρεσε πολύ, αρχικά με προβλημάτισε. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την εποχή των αγώνων περιπέτειας αλλά και από την τελευταία φορά που επιχείρησα κάτι ανάλογο. Η ιδέα όμως ότι θα ξαναζήσω εκείνες τις εποχές, θα ξαναγίνω ένα με τα βουνά και τη φύση έστω για λίγες μέρες, η αίσθηση περιπέτειας και η υπέρβαση που πρέπει να κάνω, λειτούργησαν ανασταλτικά σε κάθε φωνή λογικής! Λογική που συνεχώς μου υπενθυμίζει τα πόσα πράγματα μπορεί να πάνε στραβά και πως μία λεπτομέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η ομάδα όμως είναι δυνατή και αισιόδοξη, οι ρόλοι προκαθορισμένοι και ελπίζω να ολοκληρώσουμε χωρίς απώλειες την προσπάθεια»Κείμενο: Νίκος Κωστόπουλος – Λουκάς ΠρατίλαςΕπιμέλεια: Τάκης Τσογκαράκης
Κίνηση πρώτη, ανοίχτηκαν οι χάρτες, συζητήθηκαν τα περάσματα και φτιάχτηκε το χρονοδιάγραμμα. Το αποτέλεσμα έβγαλε 270 χλμ, με 15.000 μέτρα θετικής υψομετρικής όπου ιδανικά θα ήταν να ολοκληρωθεί σε60 ώρες. Το ποσοστό των μονοπατιών έχει υπολογιστεί σε 70% της διαδρομής.
Κίνηση δεύτερη, να φτιαχτεί η ομάδα δράσης αλλά και η ομάδα υποστήριξης. Οι Γιάννης Γκανασούλης,Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος και Νίκος Κωστόπουλος δέχτηκαν την πρό(σ)κληση ενώ την υποστήριξη έχουν αναλάβει οι Κώστας Αποστολόπουλος και Νίκος Κατσαούνος οι οποίοι θα συναντιούνται με την ομάδα σε προκαθορισμένα σημεία δίνοντας τα απαραίτητα τρόφιμα και εξοπλισμό για τη συνέχεια της προσπάθειας. Με αυτόν τον τρόπο η ημί-αυτονομία επιτρέπει την ταχύτερη και ασφαλέστερη κίνηση της ομάδας.
Κίνηση τρίτη, εύρεση τόπου και χρόνου εκκίνησης. Σάββατο πρωί στις 2/11, θα ξεκινήσει το εγχείρημα από την Αμφίκλεια ελπίζοντας στην επιτυχή ολοκλήρωση της προσπάθειας.
Περιγραφή της διαδρομής: Από την Αμφίκλεια το μονοπάτι οδηγεί στην Λιάκουρα 2455μ. και στον Γεροντόβραχο 2395μ. Κατηφορικό μονοπάτι περνά από το καταφύγιο «Δέφνερ» και οδηγεί στην Αγόριανη (Επτάλοφος). Η συνέχεια είναι τμήμα του μονοπατιού Ε4 που οδηγεί στο διάσελο Γκιώνας – Παρνασσού γνωστό σαν «51». Ο δρόμος κατηφορίζει στην Βίνιανη όπου ξεκινά η ανάβαση του μονοπατιού της Ρεκάς που περνά από το καταφύγιο του Π.Ο.Α. και καταλήγει στην κορυφή Πυραμίδα 2510μ. Η κατάβαση περνά από τη Βαθειά Λάκκα και μέσα από το Λαζόρεμα οδηγεί στο χωριό Συκιά. Το πέρασμα του ποταμού Μόρνου οδηγεί στο χωριό Κονιάκο. Η διάσχιση της Νότιας κορυφογραμμής των Βαρδουσίων οδηγεί στην ψηλότερη κορυφή τον Κόρακα 2495μ. Το μονοπάτι κατηφορίζει στα καταφύγιο και από τα Μετερίζια περνά στα Αρτοτινά Λιβάδια οδηγώντας τελικά στην Αρτοτίνα. Η συνέχεια είναι το χωριό Γραμμένη Οξιά και ανέβασμα στην ψηλότερη κορυφή της Οξιάς, τη Σαράνταινα 1923μ. Κατάβαση στο καταφύγιο της Οξιάς και στη συνέχεια το μονοπάτι διασχίζει τη βόρεια κορυφογραμμή των Βαρδουσίων μέχρι τη θέση Σταυρός. Κατέβασμα από το Ε4 στο χωριό Αθανάσιος Διάκος και από εκεί στο Μόρνο. Χωματόδρομος οδηγεί στο χωριό Μαυρολιθάρι όπου αρχίζει το μονοπάτι ανάβασης στον Πύργο 2151μ. της Οίτης. Κατάβαση στην Παύλιανη και από εκεί στην Τραχίνα σε σχεδόν μηδενικό υψόμετρο. Τέλος ανάβαση της ψηλότερης κορυφής του Καλλιδρόμου, της Γκιόζας 1419μ. Κατάβαση και μέσο του χωριού Δρυμαία στην Αμφίκλεια.Υψομετρικό Προφίλ
Το εγχείρημα μπορείτε να το παρακολουθείτε μέσα από το http://www.livetrack24.com/2013/giants καθώς η ομάδα θα στέλνει συνεχώς σήμα της θέσης της σε πραγματικό χρόνο. Ας μας πει όμως ο καθένας λίγα λόγια για την απόφαση της συμμετοχής.Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος: «Η απόφαση για συμμετοχή στην ομάδα πάρθηκε εύκολα, μιας και ανυποψίαστος. Καθότι είμαι νέος στο ορεινό τρέξιμο αλλά παλιός στο κομμάτι τις ορειβασίας, θεώρησα ότι αυτό που θα γίνει είναι μια ανάμειξη των δύο αυτών δραστηριοτήτων. Η ιδέα και μόνο το να γυρίσεις τους ορεινούς αυτούς γίγαντες , είναι κάτι που σε καταπλήσσει. Είναι κάτι που ήθελα από καιρό να δοκιμάσω ακούγοντας τις ιστορίες, του Λουκά όπως για παράδειγμα την διάσχιση του Ε4, του Γιάννη για τους ultra αγώνες που συμμετείχε, και του φίλου μου Θ. Κοτόπουλου για τις εμπειρίες του με τον Νίκο στους αγώνες περιπέτειας. Η περιπέτεια που θα ζήσω, το να έρθω κοντά στη φύση, να κυνηγήσω τα όρια μου, η καλή παρέα είναι κίνητρα που θεωρώ ότι θα μου χαρίσουν χιλιάδες όμορφες εικόνες και στιγμές, για μια ζωή!»Γιάννης Γκανασούλης: «Από καιρό στριφογύρναγε στο μυαλό μου η σκέψη και η ιδέα κάποια στιγμή στη ζωή μου και όταν μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω κάτι » Μεγάλο» στα εδώ βουνά, στους Γίγαντες της Στερεάς Ελλάδας, στα μέρη μου! Σε μια συζήτηση με τον Λουκά κάτω από τις κορυφές της Γκιώνας, πίνοντας καφέ μια ηλιόλουστη μέρα, του »πέταξα» την ιδέα μου, χωρίς δεύτερη κουβέντα, μια που με κοίταξε ο Λουκάς και μια που έβγαλε τους χάρτες των γειτονικών βουνών και αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια για το πως θα πάει η διαδρομή, από ποια βουνά μπορούμε να την περάσουμε, για την υποστήριξη που θα έχουμε και ένα σωρό προβληματισμούς που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα. Λίγο καιρό μετά πήραμε την απόφαση να το υλοποιήσουμε και έτσι ξεκίνησαν πυρετωδώς οι ετοιμασίες. Μια τέτοια δοκιμασία είναι πρωτόγνωρη για μένα μιας και δεν έχω υποβάλει έως τώρα το σώμα και το μυαλό μου σε παρόμοιο εγχείρημα. Τα χρόνια που ασχολούμαι με το βουνό έχω τρέξει »Μεγάλους Αγώνες» αλλά όχι κάτι ανάλογο. Είναι μία προσπάθεια να ζήσω το »όνειρο» που είχα στο μυαλό μου μέσα από μια σίγουρα μαγευτική αλλά και πολύ δύσκολη διαδρομή, με το στοιχείο της περιπέτειας που αυτή η δοκιμασία θα προσφέρει στο μέγιστο, μαζί με την αναζήτηση τον ορίων και των δυνάμεών μου»Λουκάς Πρατίλας: «Αυτά τα μεγάλα βουνά «δίπλα στο σπίτι μου» θα έλεγα με ανάθρεψαν. Σε αυτά πρωτοπερπάτησα, έτρεξα, σε αυτά έμαθα να σκαρφαλώνω και αυτά διέσχισα με σκι ή με ποδήλατο. Έμαθα τόσες όμορφες διαδρομές πάνω τους. Κάποια στιγμή ο Γιάννης μου πρότεινε να κάναμε κάτι σαν αγώνα ultra. Όμως βαθιά στο μυαλό μου σαν να το είχα σχεδιάσει ήδη. Ήθελα να τα ενώσω όλα σε μια κυκλική πορεία. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν συνεχόμενα ορεινοί όγκοι σαν τις Άλπεις. Και όμως εγώ ήθελα να δείξω ότι αν ενώσεις κάποια βουνά μπορείς να κάνεις μια διαδρομή ανάλογη του γύρου των Άλπεων. Όσο το δυνατόν περισσότερα μονοπάτια και λιγότεροι δρόμοι. Έτσι βάλαμε κάτω τους χάρτες και δεν άργησε να βγει αυτή η διαδρομή. Άλλωστε κατά τμήματα θα έλεγα πως σχεδόν την έχω κάνει όλη. Η non stop ιδέα ήταν απλά για να δούμε αν μπορεί να γίνει και αγώνας. Για να δούμε μπορεί?»Νίκος Κωστόπουλος: «Η ιδέα του Λουκά αν και μου άρεσε πολύ, αρχικά με προβλημάτισε. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την εποχή των αγώνων περιπέτειας αλλά και από την τελευταία φορά που επιχείρησα κάτι ανάλογο. Η ιδέα όμως ότι θα ξαναζήσω εκείνες τις εποχές, θα ξαναγίνω ένα με τα βουνά και τη φύση έστω για λίγες μέρες, η αίσθηση περιπέτειας και η υπέρβαση που πρέπει να κάνω, λειτούργησαν ανασταλτικά σε κάθε φωνή λογικής! Λογική που συνεχώς μου υπενθυμίζει τα πόσα πράγματα μπορεί να πάνε στραβά και πως μία λεπτομέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η ομάδα όμως είναι δυνατή και αισιόδοξη, οι ρόλοι προκαθορισμένοι και ελπίζω να ολοκληρώσουμε χωρίς απώλειες την προσπάθεια»Κείμενο: Νίκος Κωστόπουλος – Λουκάς ΠρατίλαςΕπιμέλεια: Τάκης Τσογκαράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου