Τις πταίει;

Άρθρο του μαθητή Ευθυμίου Παπανικολάου

Ζούμε στη Ελλάδα του 21αιώνα˙ την χώρα της ανεργίας , της αβεβαιότητας , της αδικίας και της οικονομικής κρίσης .Στην χώρα όπου τα ΜΜΕ αναλύουν καθημερινά (σε εκνευριστικό μερικές φορές βαθμό) όλες τις πτυχές της οικονομικής κρίσης. Ποιος όμως ασχολείται το ζήτημα της παιδείας ;

Κατ' αρχάς θα πρέπει να ορίσουμε την έννοια της παιδείας , κάτι που είναι που είναι αρκετά δύσκολο. Η παιδεία όπως χαρακτηρίστηκα αναφέρει ο Ε.Π. Παπανούτσος στο βιβλίο του Πρακτική Φιλοσοφία είναι «ένα κεφάλαιο από πνευματικά αγαθά που σχηματίζεται σιγά σιγά μέσα στην ιστορία και από την ιστορία ενός λαού και καθώς περνά από γενιά σε γενιά μεγαλώνει σαν την χιονόσφαιρα ή συμπιέζεται και φθίνει» . Δυστυχώς στην Ελλάδα συμβαίνει μάλλον το δεύτερο αφού ο κύριως φορέας ο όποιος παρέχει συστηματικά και οργανωμένα παιδεία -το σχολείο- πάσχει .

Παρ' όλα αυτά όλοι μας θυμόμαστε τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος κάθε Σεπτέμβριο χωρίς ποτέ να προλαμβάνουν ούτε καν οι αρμόδιοι .Έτσι φτάσαμε και στον φετινό Σεπτέμβριο του 2011 να διαπιστώσουμε ότι στα σχολειά δεν έχουν φτάσει βιβλία !!!Η υπουργός ζήτησε συγνώμη και η υφυπουργός έσπευσε να αναφέρει ότι θα μοιραστούν CD και φωτοτυπίες που θα επιλύσουν το όποιο θέμα .Το ερώτημα όμως παραμένει .ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ; Ποιος φταίει που οι μαθητές και οι καθηγητές δεν θα μπορέσουν να κάνουν τη δουλειά τους; Κάποιοι άλλοι θα αναρωτηθούν πως το υπουργείο πρόλαβε και τυπώσει εκατομμύρια CD και όχι τα βιβλία ; Λόγος δε για φωτοτυπίες καλύτερα να μην γίνει αφού οι δαπάνες έχουν μειωθεί δραματικά.Απ΄ότι φαίνεται λοιπόν το βάρος θα κλιθούν να σηκώσουν οι γονείς.

Πέρα όμως από το διαχρονικό δυστυχώς πρόβλημα των βιβλίων υπάρχουν και αλλά ζητήματα.Συγκεκριμένα το υπουργείο προκειμένου να μειώσει τις δαπάνες του στοιβάζει τους μαθητές των κατευθύνσεων σε τμήματα έως και 25 ατόμων. Ας φανταστούμε λοιπόν ένα τμήμα κατεύθυνσης της ΄Γ λυκείου και ας αναλογιστούμε πως είναι δυνατόν να λειτουργήσει εύρυθμα , να συμμετέχουν όλοι μαθητές και τελικά να δώσουν Πανελλήνιες εξετάσεις. Πολύ απλά δεν καθίσταται δυνατόν!

Το σύνθημα λοιπόν του Υπουργείου -Πρώτα ο Μαθητής- δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και καταλληλότερο θα ήταν μάλλον το –Σχολείο του Μνημονείου.Και εδώ τίθεται το ερώτημα μήπως η παιδεία θα έπρεπε να εξαιρεθεί από τις οικονομικές περικοπές.;

Καταλήγουμε έτσι ότι είναι ανάγκη να υπάρξουν δραστικές αλλαγές και όλοι μας να συμμετάσχουμε σε αυτές .Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να υπάρξει κατανόηση και διάλογος ώστε να αποφευχθούν οι ακραίες θέσεις και να δώσουμε στους πολιτικούς να καταλάβουν ότι με τον τρόπο αυτό σκοτώνουν το μέλλον της Ελλάδας , σκοτώνουν την νέα γενιά , την γενιά της ελπίδας.!