Το σταυροδρόμι των εκλογών

Τα τελευταία δυόμισι χρόνια η Νέα Δημοκρατία είχε τη βασική ευθύνη της διακυβέρνησης της Χώρας, σε μια περίοδο πολιτικά έκρυθμη και οικονομικά μαραμένη από την δυσβάστακτη πολιτική που μας επέβαλε ο Γ. Παπανδρέου. Αναλαμβάνοντας τον ιστορικό της ρόλο η Νέα Δημοκρατία, κατανοώντας την αδυναμία “πανηγυρικής εξόδου” από το Μνημόνιο, συνειδητοποίησε πως τα σκληρά μέτρα που δυστυχώς μας επιβάλλονταν από τους δανειστές θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανασύσταση ενός υγιούς κράτους, μόνο εάν συνοδεύονταν από γενναίες δομικές μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις όπως το “κούρεμα” του Δημοσίου μέσω κατάργησης ή συγχώνευσης  κρατικών δομών και υπηρεσιών, η μείωση των αλόγιστων κρατικών δαπανών, η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, η αποπομπή των επίορκων και η διαθεσιμότητα των υπεράριθμων, η αναβάθμιση της Παιδείας, οι αποκρατικοποιήσεις και η προσέλκυση νέων επενδυτών.

Σε αυτές ακριβώς τις μεταρρυθμίσεις στόχευε η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας όλο αυτό το διάστημα. Δυστυχώς όμως διαπιστώσαμε πως όποια κίνηση εξυγίανσης γινόταν έβρισκε τεράστια εμπόδια τα οποία δημιουργούσαν τα διάφορα μικροπολιτικά συμφέροντα αλλά και οι εκάστοτε συντεχνίες. Η Νέα Δημοκρατία είχε την ιστορική ευκαιρία να αλλάξει και να εξορθολογήσει το κράτος αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσε σε πολλές περιπτώσεις να ξεπεράσει, ως όφειλε, αυτά τα εμπόδια. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο και βαρύτερο λάθος της το οποίο κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί. Οι μεταρρυθμίσεις δεν ακυρώθηκαν αλλά πολλές φορές είτε πάγωσαν είτε δεν ολοκληρώθηκαν επιτυχώς.

Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε όμως να κρατήσει την Ελλάδα, σαν κράτος, όρθια στην ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική σκηνή. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως ο ελληνικός λαός υπέφερε και συνεχίζει να μαστίζεται από τις συνέπειες της κρίσης. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Κανένας απολύτως δεν θα μπορούσε να αποκαταστήσει άμεσα το βιοτικό μας επίπεδο, ξελαφρώνοντας παράλληλα τη Χώρα από το δυσβάστακτό της χρέος. Παρόλ’ αυτά η Ελλάδα φάνηκε να ανατρέπει τα προγνωστικά και να πατάει σιγά σιγά στα πόδια της. Η Ευρώπη είχε σταματήσει να μας βλέπει εχθρικά γιατί ήμασταν σωστοί στις οικονομικές μας υποχρεώσεις, η διαπραγμάτευση ολοκληρωνόταν έστω και μετ’ εμποδίων, οι αγορές και οι επενδυτές είχαν αρχίσει να διακρίνουν πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα.

Δυστυχώς όμως μια μεγάλη ειρωνεία έβαλε φρένο σε όλα. Η Προεδρική εκλογή, ένας θεσμός που υποτίθεται πως ενώνει και όχι πως διχάζει, έγινε έρμαιο πολιτικών παιχνιδιών για την ανατροπή της Κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα λοιπόν αυτής της πολιτικής ανωμαλίας, είναι η εκλογική μάχη της Κυριακής.

Μια μάχη στην οποία συγκρούονται δύο αντιδιαμετρικά διαφορετικές κοσμοθεωρίες και πολιτικές. Από τη μία υπάρχει η φιλελεύθερη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που ακολουθεί ένα δρόμο δύσκολο με σκληρές ως τώρα αποφάσεις, η οποία όμως φροντίζει με σταθερά βήματα να οικοδομήσει ένα νέο, υγιές και σύγχρονο κράτος με δυνατά και καθαρά θεμέλια. Μια πολιτική η οποία βήμα-βήμα, μέρα με τη μέρα μας φέρνει, ίσως αργά αλλά σταθερά, στην έξοδο από τη κρίση.

Από την άλλη, υπάρχει η παλαιοκομματική πολιτική του λαϊκισμού, του ισοπεδωτισμού και της παροχολογίας στην οποία αρέσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα το οποίο λόγω της πολυφωνίας και της πολυγλωσσίας του δεν έχει αποφασίσει ακόμα το τρόπο με τον οποίο θα ασκήσει την βασική οικονομική και διαπραγματευτική πολιτική του, εάν γίνει το ιστορικό λάθος και κληθεί να κυβερνήσει. Καθημερινά οι αντιφατικές του δηλώσεις, μία για σκίσιμο του Μνημονίου, μία για μονομερείς ενέργειες διαγραφής τους χρέους, μία για επαναδιαπραγμάτευση, τρομάζουν τόσο τους πολίτες όσο και τις αγορές και τους τυχόν επενδυτές. Εκτός αυτού, έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό έναν “μαραθώνιο” ακατάσχετων υποσχέσεων και εξαγγελιών, από τις δεκάδες κοινωνικές παροχές τις οποίες τάχα θα δώσει έως τη κατάργηση της αξιολόγησης, της διαθεσιμότητας και των αποκρατικοποιήσεων. Όμως ουδέποτε, όσες φορές και αν ερωτήθηκε, δεν έδωσε ολοκληρωμένη απάντηση για το που θα εξασφαλίσει τα χρήματα που απαιτεί το πρόγραμμά του, αν και ακούσαμε ορισμένες… λύσεις όπως η φορολόγηση κάθε τραπεζικής συναλλαγής (!) αλλά και το αυθαίρετο τύπωμα χρημάτων (!!!).

Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε ένα μεγάλο και κρίσιμο σταυροδρόμι. Θα συνεχίσουμε το δρόμο της λογικής, το δρόμο των μεταρρυθμίσεων και της ανασύστασης του κράτους ή θα κάνουμε το πισωγύρισμα φέρνοντας ξανά στη ζωή μας την ασυδοσία, τον παρεμβατισμό και τον κρατισμό που πρακτικά υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα ολοκληρώσουμε με ασφάλεια τη διαπραγμάτευση με σκοπό την έξοδο από το Μνημόνιο εξασφαλίζοντας σταδιακά την οικονομική μας βελτίωση ή θα ρισκάρουμε την έως τώρα πορεία πιστεύοντας σε εύκολες υποσχέσεις και μαγικές λύσεις;

Για εμάς δεν υπάρχει δίλημμα. Ο δρόμος είναι ένας, Νέα Δημοκρατία. Και η εντολή ξεκάθαρη, συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, επιτυχής ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και σταδιακή αποκατάσταση του βιοτικού μας επιπέδου μέσα από πολιτικές ανάπτυξης. Ας ελπίσουμε πως οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν έγιναν μάταια και πως δεν επαναληφθούν τα λάθη και οι παραλογισμοί του παρελθόντος.

Στις 25 Ιανουαρίου ψηφίζουμε για να χτίσουμε, όχι για να γκρεμίσουμε…

Με εκτίμηση,

ΟΝΝΕΔ Θήβας