Η χαμένη ψήφος

Του Γιώργου Δ. Ανδρέου

Η μεθοδολογία της επίκλησης της χαμένης ψήφου, που αποβλέπει στον εγκλωβισμό των ψηφοφόρων στις τάξεις των μεγάλων κομμάτων, είναι παλαιά, δοκιμασμένη και αποδεδειγμένα αποτελεσματική. Όσο μάλιστα πλησιάζουν οι εκλογές τόσο αυξάνεται «η κυκλοφορία» της θεωρίας αυτής. Επισήμως μεν εμφανίζεται ως σοβαρή επιχειρηματολογία για την ανάγκη αυτοδυναμίας του κόμματος, για να αποφευχθεί ακυβερνησία, αληθώς όμως αποτελεί κορυφαίο μέσο εκβιασμού της συνείδησης των ψηφοφόρων και διατήρησης του πελατειακού συστήματος διακυβέρνησης. Συνδέει τον ψηφοφόρο με το κόμμα, που πιστεύει πως θα κυβερνήσει με την αντίστοιχη προσδοκία ρουσφετολογικών ωφελημάτων στους «δικούς» μας. Η μέθοδος στοχεύει και είναι περισσότερο αποτελεσματική στα χαμηλά και οικονομικά ασθενέστερα τμήματα του λαού, που έχουν και τις επιτακτικότερες ανάγκες και που εν τέλει τα λαϊκά στρώματα αυτά έχουν και τα μικρότερα συγκριτικά ωφελήματα από την εκάστοτε διακυβέρνηση. «Έπιανε» όμως πάντοτε και λειτούργησε αποτελεσματικά για πολλές δεκαετίες.

Έτσι φτάσαμε σήμερα να ζούμε τα εφιαλτικά αποτελέσματα των πελατειακών σχέσεων, που δημιούργησε μεταξύ άλλων και η λογική της χαμένης ψήφου. Το χειρότερο όμως είναι ότι, με μέσο, το ύψιστο για τον απλό πολίτη, προσδοκώμενο ρουσφέτι , που είναι «ο διορισμός του παιδιού στο δημόσιο» για «να πληρώνεται και να κάθεται», εγκαταστάθηκε για πολλά χρόνια στην Ελληνική κοινωνία και εδραιώθηκε βαθειά στην συνείδηση των πολιτών, σε βαθμό νοοτροπίας πλέον, το βόλεμα και η ασφάλεια του διορισμού στο δημόσιο. Έτσι μειώθηκε δραματικά η δημιουργικότητα, η επιχειρηματικότητα, η ιδιωτική απασχόληση και εν τέλει συρρικνώθηκε η παραγωγική βάση της χώρας , προσανατολίστηκε η νεολαία στην εύκολη λύση του διορισμού στο δημόσιο και γίναμε κράτος κρατικοδίαιτων καταναλωτών, με εμπεδωμένη βαθειά τη λογική και τη φιλοσοφία να τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Και το κράτος, δηλαδή το κόμμα που κυβερνούσε, πρόθυμο, δανειζόταν και σκόρπαγε απερίσκεπτα τα δανεικά στην πελατεία του και σ΄ όποιον μπορούσε να πιέσει.

Και ήρθε νομοτελειακά η οδυνηρή σημερινή πραγματικότητα, που απ’ τη μια ανέδειξε τις αιτίες της κατάντιας της χώρας, με κορυφαία το πελατειακό σύστημα εξουσίας, την διόγκωση και το υπερφόρτωμα του δημόσιου τομέα και από την άλλη απέδειξε πόσο πλαστό ήταν το ρουσφέτι του διορισμού στο δημόσιο (ακούω ότι σήμερα κάποιοι, κατά συρροή φαύλοι, υπόσχονται στους ψηφοφόρους δημοσίους υπαλλήλους προστασία από τις απολύσεις και τις εφεδρείες).

Αυτή λοιπόν η προσφιλής – γκεμπελικής έμπνευσης – μέθοδος, της επίκλησης της χαμένης ψήφου, άρχισε πάλι, ιδιαίτερα τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές, να κυκλοφορεί από τους αμετανόητους επιτήδειους της κομματικής προπαγάνδας, που αποδεικνύουν ότι όχι μόνο δεν έχουν καταλάβει τίποτα αλλά και συνεχίζουν να συμπεριφέρνονται με την ίδια καταστροφική λογική της εξαπάτησης και του εγκλωβισμού των πολιτών - ψηφοφόρων.

Ελπίζω και εύχομαι πως οι πολίτες, στην δίνη των προβλημάτων που βιώνουν κάθε μέρα, ως «παθόντες - μαθόντες», θα κατάλαβαν πλέον ότι:

Χαμένη είναι η ψήφος στους ανίκανους και ανεπάγγελτους πολιτικάντηδες και τους επαγγελματίες της πολιτικής, γιατί απέδειξαν ότι δεν μπορούν.

Χαμένη είναι η ψήφος σ’ αυτούς που εξακολουθούν να υπόσχονται διορισμούς, προστασία και βόλεμα των ημετέρων, γιατί λένε ψέματα.

Χαμένη είναι η ψήφος σ’ αυτούς που ιδιοτελώς ευαγγελίζονται θολές και ανεδαφικές τριτοκοσμικές λύσεις, χωρίς προσπάθεια και αγώνα, γιατί οδηγούν στην καταστροφή.

Χαμένη είναι η ψήφος στους πατριδοκάπηλους, τους νεοεθνικόφρονες, τους θεομπαίχτες και τους εθνικολαϊκιστές, δεξιά και αριστερά, γιατί είναι οι πιο επικίνδυνοι και δεν αγαπάνε την πατρίδα, αλλά μόνο τον εαυτό τους.

Χαμένη είναι η ψήφος σ’ αυτούς που αλλάζουν γνώμη, θέσεις και προσανατολισμό σαν πουκάμισο, γιατί είναι αφερέγγυοι και εξουσιολάγνοι.

Χαμένη είναι η ψήφος σε αυτούς που καλλιεργούν στους πολίτες τη λογική και τη νοοτροπία ότι φταίνε μόνο οι ξένοι και ότι υπάρχουν λύσεις και προοπτική χωρίς να αλλάξει τίποτα στη χώρα, γιατί είναι εγκληματίες.

Χαμένη είναι η ψήφος σ΄αυτούς που προσαρμόζουν κάθε μέρα το λόγο τους, με βάση τις δημοσκοπήσεις, που στρογγυλεύουν τις γωνίες των θέσεών τους και στομώνουν την κόψη του νυστεριού, που χρειάζεται για να ξηλωθούν και να ξαναστηθούν απ’ την αρχή οι δομές της Ελληνικής Πολιτείας, γιατί είναι κενοί, καιροσκόποι και λαϊκιστές.

Χαμένη είναι η ψήφος σ’ αυτούς που υπόσχονται στους πολίτες, που αγωνιούν για την επιβίωση, οικολογικούς παραδείσους, γιατί ζουν αμέριμνοι στον κρατικοδίαιτο μικρόκοσμό τους .

Χαμένη εν τέλει και σε κάθε περίπτωση είναι η ψήφος του θυμού, της προκατάληψης, της αποχής, του άκυρου και του λευκού, γιατί είναι ανεύθυνη και πάντως δεν απαλλάσσει τους ψηφοφόρους αυτούς από την ευθύνη, που άφησαν άλλους να επιλέξουν.

Το κακό είναι ότι η χαμένη ψήφος χάνεται και δεν ξαναβρίσκεται.

* Ο Γιώργος Ανδρέου (www.andreou-giorgos.gr ) είναι Δικηγόρος , μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και Υπεύθυνος του Τομέα Δικαιοσύνης, της Δημοκρατικής Συμμαχίας.