Kρίση Αξιών!

Του Παναγιώτη Αγγελόπουλου*

Πολλοί μιλούν για οικονομική κρίση. Όμως, η κρίση που περνάμε δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση του πολιτικού μας συστήματος, είναι κρίση του οικονομικού μας μοντέλου, είναι κρίση θεσμών, είναι κρίση αξιών.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, εδώ που φθάσαμε πρέπει να τα αλλάξουμε όλα.

Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο λειτουργίας του κράτους, τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας, τον τρόπο που γίνεται η πολιτική, τον τρόπο σκέψης.

Πρέπει να υπερβούμε τα στερεότυπα του παρελθόντος.

Διαφθορά: Ένα σάπιο πολιτικό σύστημα δεκαετιών

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα έχει ένα από τους υψηλότερους δείκτες διαφθοράς στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και είναι η 71η στην παγκόσμια κατάταξη σύμφωνα με τους δείκτες της Διεθνούς Διαφάνειας.

Αρκεί μόνο να σκεφτεί κανείς τη διαφθορά στην πολεοδομία, τις εφορίες, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την ατιμωρησία επίορκων δημόσιων υπαλλήλων, τις παρ

άνομες επιδοτήσεις, την είσπραξη πλασματικών συντάξεων και πολλά άλλα για να δικαιολογήσει αυτή την κατάταξη.

Η Ελλάδα είχε γίνει μια χώρα κατανάλωσης, με ελάχιστη παραγωγή για ένα απλό λόγο: εξαιτίας ενός σπάταλου, διεφθαρμένου και πελατειακού κράτους.

Αλλαγή παντού!

Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένα άλλο σύστημα που να απελευθερώσει όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει στον τουρισμό, στη ναυτιλία, στην αξιοποίηση των γεωργικών μας προϊόντων, και τέλος στο λεγόμενο τρίγωνο της γνώσης: παιδεία-πολιτισμός-νέες τεχνολογίες.

Χρειάζεται, όμως, και η ατομική προσπάθεια του καθενός από εμάς.

Για να πάρουμε οριστικό διαζύγιο με το κράτος, όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα, πρέπει να ξαναφέρουμε και την ηθική σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.

Πρέπει να αλλάξουμε τις πάγιες αξίες μας μαζί με τους θεσμούς και τα στερεότυπα του παρελθόντος για να μπορέσουμε κερδίσουμε τη θέση που μας αξίζει στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ:

Στη ρίζα όλων των προβλημάτων βρίσκεται η περίεργη σχέση ανάμεσα στον Έλληνα ως πολίτη και στον Έλληνα ως μετέχοντα σε σχήμα εξουσίας.

Νοιώθουμε όλοι την εξουσία «απέναντί μας» εχθρική , έτοιμη να καταπιέσει τα δικαιώματά μας.

Όταν δεν ανεβαίνουμε σε θέσεις εξουσίας νοιώθουμε ανεξέλεγκτοι, ισχυροί, έτοιμοι να αναπαράγουμε τον εγωισμό μας και τα «στενά» συμφέροντά μας.

Η λύση βρίσκεται σε δύο λέξεις : έλεγχος και συμμετοχή.

Ξεκινάω από την τελευταία.

Η εξουσία γίνεται περισσότερο αυταρχική , όσο απομακρύνεται από τ

ους πολίτες. Και αντίθετα όσο πιο πολλοί συμμετέχουν σ’ όλα τα επίπεδα τόσο καλύτερη γίνεται.

Γιατί ;

Γιατί έτσι διασφαλίζεται περισσότερος έλεγχος . Όπως επίσης , έλεγχος διασφαλίζεται με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ.

Στην εξουσία δεν μπορούν να υπάρχουν μονοπώλια αλλά και εξουσία « εξ αποστάσεως » και ερήμην των πολιτών τελικά δεν είναι βιώσιμη.

Γι’ αυτό και είναι ανάγκη την κρίση θεσμών που βιώνουμε , να την χρησιμοποιούμε ως εφαλτήριο για να χτίσουμε ΝΕΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΠΙΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΥΣ.

* Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος είναι Οικονομολόγος, Υποψήφιος Βουλευτής Β` Αθήνας.