Νοσοκομεία ή «νοσοκομεία»;

Γράφει ο Γιάννης Μπαρδώσας

Στις μικρές, τις τοπικές κοινωνίες, λίγο έως πολύ, όλοι είναι γνωστοί, δεν υπάρχει το απρόσωπο «τοπίο» που κυριαρχεί στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Για το λόγο αυτό θα περίμενε κανείς, από εκείνους που κατέχουν θέσεις οι οποίες τους καθιστούν δημόσια πρόσωπα, ειδικά σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που ο κίνδυνος ισοπέδωσης των πάντων είναι ορατός, περισσότερη ειλικρίνεια, ευαισθησία και πραγματικό ενδιαφέρον για το έργο που τους έχει ανατεθεί.

Στην προκειμένη περίπτωση με το περιστατικό που έφερε στη δημοσιότητα ο χειρουργός του νοσοκομείου Λιβαδειάς Κώστας Πλιακοστάμος, αρκετοί ανέμεναν μια διαφορετική, πιο υπεύθυνη αντιμετώπιση των γεγονότων από τον «θιγόμενο» υποδιοικητή του νοσοκομείου Θήβας Νίκο Σβίγγο ο οποίος αντί να θέσει το χέρι «επί τον τύπο των ήλων», επεχείρησε να θέσει ως «ασπίδα» τον διοικητή Κώστα Γκιζίμη.

Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Πλιακοστάμο ένα παιδί 17 ετών που χρειαζόταν άμεσα χειρουργική επέμβαση διακομίστηκε από το νοσοκομείο της Θήβας που αδυνατούσε να ανταποκριθεί, στο νοσοκομείο της Λιβαδειάς χωρίς σχετική ενημέρωση και χωρίς τις απαιτούμενες ενέργειες. Για την ιστορία, το νοσοκομείο της Λιβαδειάς, με τους γιατρούς που βρίσκονταν εκεί τη συγκεκριμένη στιγμή αλλά και κινητοποίηση προσωπικού που δεν εφημέρευε, κατάφερε ευτυχώς να ανταποκριθεί αποτελεσματικά.

Αν επρόκειτο για περιστατικό που σημειώθηκε μία φορά μπορεί κάποιος να πει «έτυχε», όταν όμως και άλλο παρόμοιο περιστατικό έχει συμβεί μέσα σε διάστημα ενός μηνός, τότε ο καθένας μπορεί εύκολα να καταλάβει πως κάτι δεν πάει καλά.

Έτσι, αυτό που έπρεπε να κάνει ο κ. Σβίγγος, υπό την ευθύνη του οποίου βρίσκεται η λειτουργία του νοσοκομείου της Θήβας, προκειμένου να καθησυχάσει και την κοινή γνώμη που δικαίως ανησυχεί ήταν να έβρισκε αυτό το «κάτι» και όχι ακολουθώντας την μέθοδο του στρουθοκαμηλισμού να κατηγορεί εκείνους που αναδεικνύουν με τον όποιο τρόπο, το όποιο πρόβλημα.

Δεν είναι δυνατόν κάποιος να καταγγέλλει ότι δεν τηρούνται διαδικασίες σε θέματα που αφορούν την υγεία ασθενών και αντί να ζητείται Ε.Δ.Ε για το συμβάν, να ζητείται Ε.Δ.Ε για τον κ. Πλιακοστάμο, διότι ο γιατρός θέλησε την επίλυση του προβλήματος, προς όφελος της ορθής λειτουργίας του συστήματος υγείας και κυρίως των πολιτών της Βοιωτίας.

Τους πολίτες δεν τους ενδιαφέρουν συσχετισμοί, τακτικές και πολιτικές ή αν οι σχέσεις του κ. Σβίγγου με τους γιατρούς του νοσοκομείου είναι άριστες, καλές ή κακές. Τους ενδιαφέρει αν και όταν χρειαστεί, να έχουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας που δικαιούνται, απαιτούν το αναφαίρετο δικαίωμα στην Υγεία.

Κανείς δεν γνωρίζει την ημέρα και την ώρα που θα αρρωστήσει, όλοι γνωρίζουν όμως ότι «ανά πάσα ώρα και στιγμή» το νοσοκομείο οφείλει να τους παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια.

Η δε διοίκηση δεν είναι εύκολη υπόθεση, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν «παίζει» το «άβατο», και μάλιστα όταν πρόκειται για λειτουργία νοσοκομείου θεωρείται αδιανόητη η λογική του να μη μαθαίνουν οι «έξω» τι συμβαίνει «μέσα», δεδομένου οτι μιλάμε για ανθρώπινες ζωές και για τον πολύπαθο τομέα της Υγείας.

Όπως ξεκάθαρα έχει δείξει η ιστορία, τα προβλήματα κάτω από το «χαλί» δεν αντιμετωπίζονται αλλά συσσωρεύονται και αν ορισμένοι περιμένουν μέχρι να συμβεί κάτι σε «γνωστό» για να δουν την πραγματικότητα και να ευαισθητοποιηθούν, τότε ίσως είναι πολύ αργά για το σύνολο της κοινωνίας.

Κατά συνέπεια το ερώτημα που τίθεται και πρέπει να απαντηθεί τώρα απ΄ όλους είναι ένα: Νοσοκομεία ή «νοσοκομεία»; Και πρέπει να απαντηθεί μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τοπικιστικές αντιλήψεις, με το χέρι στην καρδιά και τη σκέψη στους ανθρώπους που δοκιμάζονται…