29-30-31 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821: Αντάρα, καπνός και αίμα παντού μέσα στη Λιβαδειά.
Τα παλληκάρια της Λεβαδειάς ορμούν εναντίων των Τουρκαλβανών που είναι αποκλεισμένοι στο ΚΑΣΤΡΟ και την ΩΡΑ. Οι φουστανέλες και τα καριοφίλια πλημμυρίζουν την καρδιά της Ρούμελης, τη λεβεντογέννα Λεβαδειά. 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1821
Μετά 400 χρόνια σκλαβιάς η Λεβαδειά ελεύθερη. Οι Ελληνικές σημαίες κυματίζουν στο ΚΑΣΤΡΟ(*) και την ΩΡΑ. 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011. Ο Μορφωτικός Σύλλογος Λεβαδείας ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ότι: Η μνήμη είναι το θησαυροφυλάκιο της ζωής ενός λαού. Τα έθνη πρέπει να ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ για να ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ότι η δύναμη ενός λαού δεν μετριέται απ’ τον πληθυσμό αλλά από την αξία του λαού του.
(*ΚΑΣΤΡΟ: Η απελευθέρωση της Λιβαδειάς συνδέεται και με το Κάστρο της από τον Τούρκικο ζυγό στα 1830, που σήμαινε και την εγκατάλειψη πλέον του Κάστρου από τη μεγάλη σημασία, που πέρασε στο περιθώριο της ζωής της πόλης. Από το 1830, το μοναδικό νέο κτίσμα του Κάστρου είναι ο Ναός της Αγίας Σοφίας, τέλος του 19ου αιώνα ή των αρχών του 20ου. Επήλθαν μεγάλες καταστροφές, σεισμοί και θεομηνίες και βέβαια από το σεισμό του 1894, Κατόπιν από τις πρόσφατες δημοτικές αρχές, έγινε καλυτέρευση – αξιοποίηση τόσο του περίγυρου, όσο και στις εισόδους του (από την πλευρά του Προφήτη Ηλία και από του Μαντείου Τροφωνίου). Στη 10ετία του 60 πραγματοποιήθηκαν σημαντικές εργασίες στερέωσης οχυρώσεων και ανοικοδόμησης από την αρχαιολογική υπηρεσία με την εποπτεία Π. Λαζαρίδη. Τελευταία προς την πλευρά του Μαντείου Τροφωνίου, υπάρχει το Μουσείο, κλειστό πλέον, από συλλογές και φωτογραφίες και άλλο υλικό δωρημάτων του συλλόγου «ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ.
Τα παλληκάρια της Λεβαδειάς ορμούν εναντίων των Τουρκαλβανών που είναι αποκλεισμένοι στο ΚΑΣΤΡΟ και την ΩΡΑ. Οι φουστανέλες και τα καριοφίλια πλημμυρίζουν την καρδιά της Ρούμελης, τη λεβεντογέννα Λεβαδειά. 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1821
Μετά 400 χρόνια σκλαβιάς η Λεβαδειά ελεύθερη. Οι Ελληνικές σημαίες κυματίζουν στο ΚΑΣΤΡΟ(*) και την ΩΡΑ. 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011. Ο Μορφωτικός Σύλλογος Λεβαδείας ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ότι: Η μνήμη είναι το θησαυροφυλάκιο της ζωής ενός λαού. Τα έθνη πρέπει να ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ για να ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ότι η δύναμη ενός λαού δεν μετριέται απ’ τον πληθυσμό αλλά από την αξία του λαού του.
(*ΚΑΣΤΡΟ: Η απελευθέρωση της Λιβαδειάς συνδέεται και με το Κάστρο της από τον Τούρκικο ζυγό στα 1830, που σήμαινε και την εγκατάλειψη πλέον του Κάστρου από τη μεγάλη σημασία, που πέρασε στο περιθώριο της ζωής της πόλης. Από το 1830, το μοναδικό νέο κτίσμα του Κάστρου είναι ο Ναός της Αγίας Σοφίας, τέλος του 19ου αιώνα ή των αρχών του 20ου. Επήλθαν μεγάλες καταστροφές, σεισμοί και θεομηνίες και βέβαια από το σεισμό του 1894, Κατόπιν από τις πρόσφατες δημοτικές αρχές, έγινε καλυτέρευση – αξιοποίηση τόσο του περίγυρου, όσο και στις εισόδους του (από την πλευρά του Προφήτη Ηλία και από του Μαντείου Τροφωνίου). Στη 10ετία του 60 πραγματοποιήθηκαν σημαντικές εργασίες στερέωσης οχυρώσεων και ανοικοδόμησης από την αρχαιολογική υπηρεσία με την εποπτεία Π. Λαζαρίδη. Τελευταία προς την πλευρά του Μαντείου Τροφωνίου, υπάρχει το Μουσείο, κλειστό πλέον, από συλλογές και φωτογραφίες και άλλο υλικό δωρημάτων του συλλόγου «ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ.
Πηγή: «ΘΑΡΡΟΣ των Βοιωτών»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου