Αγαπητοί κύριοι,
Μετά λύπης μου ενημερώθηκα τελευταία για τα τεκταινόμενα στον προεκλογικό στίβο του Δήμου μας. Αφού μελέτησα ενδελεχώς τα γραπτά ( scripta manent το είπατε κύριε; ) των δύο αντιπάλων παρατάξεων, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
- Περί της αξιοπρέπειας του ατόμου:
Αποτελεί κοινό τόπο εδώ και πολλά χρόνια ( κατάλοιπα προφανώς άλλων δύσκολων εποχών ) πως κάθε προσπάθεια ενασχόλησης με τα κοινά θα λάβει αρνητική κριτική, από μερίδα του κόσμου. Η κριτική αυτή, καλοδεχούμενη πάντα, αρκεί να διέπεται από κανόνες άγραφους και γραμμένους σχετικά με την αξιοπρέπεια του ατόμου και σύμφωνους με τους όρους του «παιχνιδιού» (ας μου επιτραπεί η έκφραση). Σε εποχές δύσκολες, όπως αυτές που διανύουμε, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα βρεθούν διάφοροι κακοπροαίρετοι – ας μη χρησιμοποιήσω πιο λαϊκή έκφραση για την ώρα- που θα προσπαθήσουν να αμαυρώσουν την εικόνα και το έργο ανθρώπων που αν μη τι άλλο έχουν αποδείξει έμπρακτα την αγάπη τους για τον τόπο. Είναι αποδεδειγμένο ότι «η φτήνια τρώει τον παρά» , αλλά το «ακριβό» θα κρατήσει για μια ζωή. Ο κόσμος έχει κρίση και καταλαβαίνει ότι ο «πολιτικός ξεπεσμός», τα επιεικώς απαράδεκτα σχόλια για ανθρώπους άξιους επαίνων για τον χαρακτήρα τους, αυτοδημιούργητους και όχι ετεροπροσδιοριζόμενους/ ετερόφωτους ( βλ. ο κύριος της κυρίας) δεν θα κρατήσουν για πολύ. Το φτηνό είναι πρόσκαιρο, κύριοι…
- Περί πολιτικής «κωλοτούμπας»:
Η αγάπη κάποιου για τον τόπο και η εσωτερική ανάγκη που (ευτυχώς) κάποιοι έχουν για προσφορά αγνή και ανόθευτη από υλικές «προσμίξεις» δεν θα έπρεπε να γνωρίζει σύνορα πολιτικά ή προσωπικές συμπάθειες / αντιπάθειες. Όταν εμπιστεύεσαι κάποιον θεωρώντας ότι θα σε στηρίξει και αυτός από την πλευρά του και θα σε βοηθήσει στο έργο σου, αλλά αυτό που τελικά εισπράττεις είναι λάσπη και μόνο λάσπη ( μάλλον το έχει ο τόπος μας, λόγω μορφολογίας εδάφους), νομίζω ότι η αναθεώρηση προσώπων και καταστάσεων είναι μονόδρομος. Όπως λέει και ο σοφός λαός, άλλωστε: « Επιτρέπεται να πέσεις. Επιβάλλεται να σηκωθείς». Καθώς, λοιπόν, κυλά ο αυτοδιοικητικός χρόνος, καθώς γράφονται χιλιόμετρα στον πολιτικό στίβο, επιβάλλεται να αφουγκράζεσαι τα τεκταινόμενα και να αξιολογείς τους «φίλους» και τους μέχρι πρότινος «εχθρούς» σου, αναφορικά με τις πολιτικές ή άλλες πεποιθήσεις σου. Ο Δ. Σαββόπουλος είχε τραγουδήσει πολύ όμορφα: «έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις». Η πολιτική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι κάτι ζωντανό. Η αρχή μιας πολιτικής διαδρομής από ένα πόστο δεν είναι δεσμευτική για το μέλλον, ούτε αποτελεί πανάκεια. Οι ζυμώσεις είναι αυτές που «ψήνουν» το μυαλό και επιβάλλουν στην συνείδηση του καθενός το μονοπάτι που θα πορευτεί.
- Περί της τάξεως και της ηθικής:
Αδέλφια, προς τι ο αλληλοσπαραγμός; Μήπως κάποια στιγμή να αποφασίζατε να εξετάσετε τα του οίκου σας και να μην ασχολείστε με τους «οχτρούς»; Το πιο δυνατό σας χαρτί είναι η πολιτική αυτομόληση κάποιου, όπως καταλαβαίνω. Μήπως να το γράφατε και στις προεκλογικές μπροσούρες σας και να το μοιράζατε για να μάθουν όλοι για αυτόν τον «κατάπτυστο» που αποφάσισε να πάει με τους «άλλους»; Έτσι θα κερδίσετε ό,τι περιμένετε να κερδίσετε τέλος πάντων; Όπως θα συνιστούσαν άνθρωποι ειδικοί για αυτές τις περιπτώσεις, καλόν είναι να κάνουμε έναν εσωτερικό απολογισμό, να δούμε τι κάναμε, τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε στο μέλλον, με ότι υλικό μας έχει απομείνει ( αν …). Και ας αφήσουμε τον κάθε έναν να χαράξει την ρότα του από δω και πέρα. Την ορθότητα ή μη της απόφασης θα την δείξει ο καιρός. Δεν θα την επιβάλετε εσείς.
- Περί των κομμάτων:
Ο Μαρξ είχε πει: « Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Παραφράζοντας, θα έλεγα: « Τα κόμματα είναι το όπιο του λαού». Η μονολιθικότητα μόνο καλό δεν κάνει, κύριοι. Πρέπει να είσαι σε θέση να ελίσσεσαι, να ακολουθείς αυτό που κατά περίσταση επιβάλει η λογική σου, πέρα από κόμματα ή ό,τι άλλο. Σε έναν τόπο, δεν έχει σημασία ποιος θα πάρει το χρίσμα ( έγινε και της μόδας τελευταία η λέξη). Σημασία δεν έχει από ποιόν πολιτικό χώρο προέρχεσαι ( οι περισσότεροι έχουμε ψηφίσει όλο το φάσμα κατά καιρούς, άλλωστε). Σημασία δεν έχουν οι φιλίες – πολιτικές λυκοφιλίες θα τις χαρακτήριζα- που αναπτύσσεις στην πορεία. Σημασία έχει η αγάπη για τον τόπο και η επιλογή ανθρώπων να σε πλαισιώσουν ( ή να πλαισιώσεις στην περίπτωση μας) που ξέρεις ότι θα σε πάνε μπροστά και δεν θα αποτελούν έρμα ( τροχοπέδη αν θέλετε) στην εξέλιξή σου σε αυτό που εσύ διάλεξες. Μικροπρεπείς – εξακολουθώ να ανθίσταμαι στην ανάγκη να χρησιμοποιήσω κάτι πιο «βαρύ»- άνθρωποι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Είναι μέρος της κατανομής του πληθυσμού. Ας γνωρίζουν ότι η μικροπρέπεια καταδικάζεται, δεν επιβραβεύεται.
Τελειώνοντας, ας ευχηθώ ( με ευχές θυμάμαι τελειώναμε τις εκθέσεις μας) να σταματήσει εδώ το «ξεκατίνιασμα» ( τελικά δεν τη γλύτωσα την κακιά λέξη) και ας ασχοληθεί ο καθείς με τα δικά του επ’αγαθώ της κοινωνίας βεβαίως βεβαίως…
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας
Μετά λύπης μου ενημερώθηκα τελευταία για τα τεκταινόμενα στον προεκλογικό στίβο του Δήμου μας. Αφού μελέτησα ενδελεχώς τα γραπτά ( scripta manent το είπατε κύριε; ) των δύο αντιπάλων παρατάξεων, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
- Περί της αξιοπρέπειας του ατόμου:
Αποτελεί κοινό τόπο εδώ και πολλά χρόνια ( κατάλοιπα προφανώς άλλων δύσκολων εποχών ) πως κάθε προσπάθεια ενασχόλησης με τα κοινά θα λάβει αρνητική κριτική, από μερίδα του κόσμου. Η κριτική αυτή, καλοδεχούμενη πάντα, αρκεί να διέπεται από κανόνες άγραφους και γραμμένους σχετικά με την αξιοπρέπεια του ατόμου και σύμφωνους με τους όρους του «παιχνιδιού» (ας μου επιτραπεί η έκφραση). Σε εποχές δύσκολες, όπως αυτές που διανύουμε, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα βρεθούν διάφοροι κακοπροαίρετοι – ας μη χρησιμοποιήσω πιο λαϊκή έκφραση για την ώρα- που θα προσπαθήσουν να αμαυρώσουν την εικόνα και το έργο ανθρώπων που αν μη τι άλλο έχουν αποδείξει έμπρακτα την αγάπη τους για τον τόπο. Είναι αποδεδειγμένο ότι «η φτήνια τρώει τον παρά» , αλλά το «ακριβό» θα κρατήσει για μια ζωή. Ο κόσμος έχει κρίση και καταλαβαίνει ότι ο «πολιτικός ξεπεσμός», τα επιεικώς απαράδεκτα σχόλια για ανθρώπους άξιους επαίνων για τον χαρακτήρα τους, αυτοδημιούργητους και όχι ετεροπροσδιοριζόμενους/ ετερόφωτους ( βλ. ο κύριος της κυρίας) δεν θα κρατήσουν για πολύ. Το φτηνό είναι πρόσκαιρο, κύριοι…
- Περί πολιτικής «κωλοτούμπας»:
Η αγάπη κάποιου για τον τόπο και η εσωτερική ανάγκη που (ευτυχώς) κάποιοι έχουν για προσφορά αγνή και ανόθευτη από υλικές «προσμίξεις» δεν θα έπρεπε να γνωρίζει σύνορα πολιτικά ή προσωπικές συμπάθειες / αντιπάθειες. Όταν εμπιστεύεσαι κάποιον θεωρώντας ότι θα σε στηρίξει και αυτός από την πλευρά του και θα σε βοηθήσει στο έργο σου, αλλά αυτό που τελικά εισπράττεις είναι λάσπη και μόνο λάσπη ( μάλλον το έχει ο τόπος μας, λόγω μορφολογίας εδάφους), νομίζω ότι η αναθεώρηση προσώπων και καταστάσεων είναι μονόδρομος. Όπως λέει και ο σοφός λαός, άλλωστε: « Επιτρέπεται να πέσεις. Επιβάλλεται να σηκωθείς». Καθώς, λοιπόν, κυλά ο αυτοδιοικητικός χρόνος, καθώς γράφονται χιλιόμετρα στον πολιτικό στίβο, επιβάλλεται να αφουγκράζεσαι τα τεκταινόμενα και να αξιολογείς τους «φίλους» και τους μέχρι πρότινος «εχθρούς» σου, αναφορικά με τις πολιτικές ή άλλες πεποιθήσεις σου. Ο Δ. Σαββόπουλος είχε τραγουδήσει πολύ όμορφα: «έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις». Η πολιτική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι κάτι ζωντανό. Η αρχή μιας πολιτικής διαδρομής από ένα πόστο δεν είναι δεσμευτική για το μέλλον, ούτε αποτελεί πανάκεια. Οι ζυμώσεις είναι αυτές που «ψήνουν» το μυαλό και επιβάλλουν στην συνείδηση του καθενός το μονοπάτι που θα πορευτεί.
- Περί της τάξεως και της ηθικής:
Αδέλφια, προς τι ο αλληλοσπαραγμός; Μήπως κάποια στιγμή να αποφασίζατε να εξετάσετε τα του οίκου σας και να μην ασχολείστε με τους «οχτρούς»; Το πιο δυνατό σας χαρτί είναι η πολιτική αυτομόληση κάποιου, όπως καταλαβαίνω. Μήπως να το γράφατε και στις προεκλογικές μπροσούρες σας και να το μοιράζατε για να μάθουν όλοι για αυτόν τον «κατάπτυστο» που αποφάσισε να πάει με τους «άλλους»; Έτσι θα κερδίσετε ό,τι περιμένετε να κερδίσετε τέλος πάντων; Όπως θα συνιστούσαν άνθρωποι ειδικοί για αυτές τις περιπτώσεις, καλόν είναι να κάνουμε έναν εσωτερικό απολογισμό, να δούμε τι κάναμε, τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε στο μέλλον, με ότι υλικό μας έχει απομείνει ( αν …). Και ας αφήσουμε τον κάθε έναν να χαράξει την ρότα του από δω και πέρα. Την ορθότητα ή μη της απόφασης θα την δείξει ο καιρός. Δεν θα την επιβάλετε εσείς.
- Περί των κομμάτων:
Ο Μαρξ είχε πει: « Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Παραφράζοντας, θα έλεγα: « Τα κόμματα είναι το όπιο του λαού». Η μονολιθικότητα μόνο καλό δεν κάνει, κύριοι. Πρέπει να είσαι σε θέση να ελίσσεσαι, να ακολουθείς αυτό που κατά περίσταση επιβάλει η λογική σου, πέρα από κόμματα ή ό,τι άλλο. Σε έναν τόπο, δεν έχει σημασία ποιος θα πάρει το χρίσμα ( έγινε και της μόδας τελευταία η λέξη). Σημασία δεν έχει από ποιόν πολιτικό χώρο προέρχεσαι ( οι περισσότεροι έχουμε ψηφίσει όλο το φάσμα κατά καιρούς, άλλωστε). Σημασία δεν έχουν οι φιλίες – πολιτικές λυκοφιλίες θα τις χαρακτήριζα- που αναπτύσσεις στην πορεία. Σημασία έχει η αγάπη για τον τόπο και η επιλογή ανθρώπων να σε πλαισιώσουν ( ή να πλαισιώσεις στην περίπτωση μας) που ξέρεις ότι θα σε πάνε μπροστά και δεν θα αποτελούν έρμα ( τροχοπέδη αν θέλετε) στην εξέλιξή σου σε αυτό που εσύ διάλεξες. Μικροπρεπείς – εξακολουθώ να ανθίσταμαι στην ανάγκη να χρησιμοποιήσω κάτι πιο «βαρύ»- άνθρωποι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Είναι μέρος της κατανομής του πληθυσμού. Ας γνωρίζουν ότι η μικροπρέπεια καταδικάζεται, δεν επιβραβεύεται.
Τελειώνοντας, ας ευχηθώ ( με ευχές θυμάμαι τελειώναμε τις εκθέσεις μας) να σταματήσει εδώ το «ξεκατίνιασμα» ( τελικά δεν τη γλύτωσα την κακιά λέξη) και ας ασχοληθεί ο καθείς με τα δικά του επ’αγαθώ της κοινωνίας βεβαίως βεβαίως…
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας
* Ο διαχειριστής δεσμέυτηκε να μην αποκαλύψει το όνομα του συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου