Η Παναγία η Σκριπού, η κατάνυξη ενός χιλιόχρονου προσκυνήματος και η συμβολή του π. Νεκταρίου στη σημερινή, νέα του μορφή!

 

Της Έφης Ντίνη 

Η Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί την πλέον «ιδανική» ευκαιρία για όλους μας να έρθουμε, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο του χρόνου, σε καθημερινή επαφή με την Εκκλησία και μέσα από την κορύφωση του δράματος του Θεανθρώπου, να νιώσουμε μια πνευματική ανάταση, μια ψυχική αποφόρτιση.

 

Η αποψινή μου επίσκεψη στην Παναγία η Σκριπού στον Ορχομενό, την παλαιότερη εκκλησία σε όλη τη Βοιωτία, ένα ξακουστό βυζαντινό μνημείο του 9^ου αιώνα μΧ, που πέρασε από διάφορες ιστορικές φάσεις, που είδε ακμή και παρακμή, που υπήρξε πνευματικός φάρος για πολλούς διωκόμενους Χριστιανούς στο διάβα των αιώνων, κρυφό σχολειό τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, άλλοτε μια ανδρική Μονή και σήμερα ένα σημαντικό προσκύνημα, γνωστό σε όλη την Ελλάδα, τράβηξε το βλέμμα μου η μορφή του π. Νεκταρίου, του νέου ιερωμένου που επέλεξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών, Λεβαδείας και Αυλίδος κκ. Γεώργιος, να συνεχίσει το πλούσιο, πολύπλευρο και πολυσχιδές πνευματικό έργο του αείμνηστου π. Χαραλάμπους. 

Ένας καλογερόπαπας, που πριν καλά συμπληρώσει έναν χρόνο στα νέα του καθήκοντα, κατάφερε να ενωθεί με την τοπική κοινωνία και μέσα από την δική του πνευματική περπατησιά, να «ακούγεται» ήδη για την καθαρότητα των πράξεών του, την τάξη, την αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση του προσκυνήματος της Σκριπούς, λόγια που προέρχονται από το ποίμνιο της περιοχής, η οποία ανακάλυψε στο πρόσωπό του έναν νέο ιερέα, που ζει ανάμεσά τους, ακουμπάει πάνω τους, απλώνει το χέρι του σε όλους και στον καθένα χωριστά.

 

Μια μορφή «ταιριαστή» σ` έναν χώρο όπου μέχρι έναν αιώνα πριν, λειτουργούνταν αποκλειστικά από μοναχούς, στην πάλαι ποτέ δηλαδή Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Ορχομενού, ένα μοναστήρι που άλλαξε ριζικά μορφή με την πάροδο του χρόνου, που η μοναστηριακή του περιουσία μοιράστηκε στην τοπική κοινωνία, που ταυτίστηκε με το Θαύμα της Μεγαλόχαρης κατά τον Β` Παγκόσμιο πόλεμο, που έγινε τελικά ο ενοριακός Ναός για την ομώνυμη συνοικία του Ορχομενού και έζησε μια μεγάλη πυρκαγιά την δεκαετία του `90, γεγονός που της έδωσε αρκετά χρόνια μετά την σημερινή, ανακαινισμένη της μορφή.

 

Για την «εικόνα» αυτού του του Ναού έχει γίνει πολύς λόγος, κυρίως ανάμεσα στους ειδικούς, ενώ πολλές φορές «είχε πέσει στο τραπέζι» και η «πρόταση» η Παναγία η Σκριπού να γίνει Μουσείο, μια «ιδέα» που βρήκε και θα βρίσκει πάντα αντίθετη την πλειοψηφία των ντόπιων και της τοπικής Εκκλησίας.

Ωστόσο, η έλευση του π. Νεκταρίου συνέπεσε με την πολύχρονη αναμονή της τοπικής κοινωνίας, της έλευσης του ξυλόγλυπτου τέμπλου, το οποίο ήρθε και τοποθετήθηκε συντηρημένο, ολοκληρώνοντας το έργο της ανακαίνισης του Ιερού Ναού.

Μαζί με το τέμπλο, όπως ήταν φυσικό, ακολούθησαν και πολλές άλλες αλλαγές που έγιναν εντός της Σκριπούς, πολλές από τις οποίες εύκολα γίνονται αντιληπτές από έναν προσκυνητή που έχει επισκεφθεί και ξαναεπισκεφθεί τον Ναό σε σύντομο χρονικό διάστημα.

 

Τα σχόλια, δε, όλων είναι μόνο θετικά!

 

Μάλιστα, πολλά και τα δώρα των πιστών στο πρόσωπο της Παναγιάς, δωρεές που φέρουν τα ονοματεπώνυμα των δωρητών τους, όπως για παράδειγμα ο αείμνηστος δικηγόρος Γιώργος Τρωγάδας, που στη μνήμη των παιδιών τους δώρισε τους σημερινούς πολυελαίους ή ακόμη πιο πρόσφατα ο Αρχιδιάκονος του Μακαριωτάτου π. Ιωάννης Μπούτσης, ένα πνευματικό παιδί του προσκυνήματος της Σκριπούς, που πρόσφερε πολλά δώρα μέσα στο Ναό, όλα τους καλαίσθητα και διαλεγμένα με μεράκι.

Πολλές ακόμη δωρεές θα μπορούσαν να καταγραφούν δημόσια, όμως η  ευγνωμοσύνη προς την Παναγιά, όταν μετατρέπεται σε μια ανθρώπινη χειρονομία, σημασία δεν έχει να γίνει πάντοτε δημόσια γνωστή, καθώς το κίνητρο του δωρητή δεν είναι αυτό, αλλά η απόδοση των ευχαριστιών στο πρόσωπό της εις τους αιώνες των αιώνων.

 

Σήμερα, όλοι οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο Ναός της Παναγίας η Σκριπού έχει αλλάξει μορφή!

 

Εκείνο που δεν άλλαξε είναι η ζεστασιά, που κάποτε οφείλονταν στον αείμνηστο παπά Χαράλαμπο, και σήμερα στον νέο ιερεά της, στον Αρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο Αυγέρο. 

Απόψε, στο φως κεριών, η μορφή του, ο λόγος του, η πνευματικότητά του έκαναν τον προσκυνητή να έρθει ακόμη πιο κοντά στον Θεάνθρωπο που ξανασταυρώνεται για τις αμαρτίες μας … 

Ο Ορχομενός  είναι ευλογημένος. Καλή Ανάσταση σε όλους!

Καλή δύναμη στο έργο σου αγαπητέ μας π. Νεκτάριε.