Παρέμβαση του Μιχάλη Γιαννάκη για την αδιέξοδη πολιτική Ραγκούση στο θέμα των ΤΑΞΙ στον «Ελεύθερο Τύπο»
Σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής ύφεσης, τις ώρες που οι αγωνίες της ελληνικής οικογένειας πολλαπλασιάζονται μπροστά στην αβεβαιότητα της κρίσης, η απόρριψη του Προεδρικού Διατάγματος Ρέππα για τα ταξί και το συντροφικό μαχαίρωμα Ραγκούση στον προκάτοχό του, θα πέρναγε απλά ως μονόστηλο στη στήλη των παραπολιτικών.
Αυτή την ώρα όμως, ο ίδιος Υπουργός που υπέκυψε αβασάνιστα στους εκβιασμούς των παράνομων μεταναστών της Υπατίας, ο πολιτικός που ανδρώθηκε στην αυλή του Πρωθυπουργού, που δεν εκτέθηκε ποτέ στην κρίση των πολιτών αλλά κρύφτηκε στην ασφάλεια που του παρείχε ο πολιτικός του μέντορας στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας,
ο άνθρωπος που στερώντας πόρους από την τοπική αυτοδιοίκηση αμαυρώνει το «οικοδόμημα» του Καλλικράτη, στοχοποιεί με τις πράξεις και τις παραλήψεις του μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα, οπλίζει το όπλο που στρέφεται εναντίον του τουρισμού και για να προστατέψει το προσωπικό του κεφάλαιο ενεργοποιεί –με απαράδεκτο τρόπο- τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Είναι άλλωστε ο ίδιος άνθρωπος που είχε αναλάβει καθήκοντα συντονισμού της κυβέρνησης, -μεταξύ άλλων- και του τότε Υπουργού Μεταφορών. Ως Συντονιστής αποδεχόταν το Προεδρικό Διάταγμα Ρέππα για τα ταξί. Σήμερα το «πετάει στο καλάθι των αχρήστων». Και από Υπουργός – Συντονιστής έγινε Αρχιτέκτονας του Χάους.
Οι διαχρονικά αδέξιοι και άστοχοι χειρισμοί του Υπουργού Μεταφορών Γιάννη Ραγκούση και οι προσωπικές του έριδες με τον κύριο Ρέππα για την κομματική ιεραρχία του ΠΑΣΟΚ, ελάχιστα απασχολούν την κοινωνία. Αυτό που την αφορά όμως, είναι η ανάγκη απελευθέρωσης της αγοράς για την ανάπτυξη της οικονομίας μας, που θα στηρίζεται σε σαφείς πυλώνες μιας ξεκάθαρης πολιτικής:
την εναρμόνιση με τους κανόνες που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση
την εξασφάλιση της ποιότητας και της ασφάλειας του μεταφορικού έργου
την κοινωνική συνοχή και εργασιακή ειρήνη που δεν αποστερούν πλεονεκτήματα από το ελληνικό τουριστικό προϊόν αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην οικονομική δραστηριότητα και την ανάπτυξη.
Δεν χρειάζεται να αποδεχτούν την αδυναμία τους να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν μια συγκροτημένη πολιτική. Αυτή πλέον την αντιλαμβάνονται οι πάντες.
Αρκεί να πολιτευθούν με σοβαρότητα και συνέπεια. Και να εφαρμόσουν όσα τους έχουμε προτείνει επ’ ωφελεία του Ελληνικού Λαού.
Σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής ύφεσης, τις ώρες που οι αγωνίες της ελληνικής οικογένειας πολλαπλασιάζονται μπροστά στην αβεβαιότητα της κρίσης, η απόρριψη του Προεδρικού Διατάγματος Ρέππα για τα ταξί και το συντροφικό μαχαίρωμα Ραγκούση στον προκάτοχό του, θα πέρναγε απλά ως μονόστηλο στη στήλη των παραπολιτικών.
Αυτή την ώρα όμως, ο ίδιος Υπουργός που υπέκυψε αβασάνιστα στους εκβιασμούς των παράνομων μεταναστών της Υπατίας, ο πολιτικός που ανδρώθηκε στην αυλή του Πρωθυπουργού, που δεν εκτέθηκε ποτέ στην κρίση των πολιτών αλλά κρύφτηκε στην ασφάλεια που του παρείχε ο πολιτικός του μέντορας στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας,
ο άνθρωπος που στερώντας πόρους από την τοπική αυτοδιοίκηση αμαυρώνει το «οικοδόμημα» του Καλλικράτη, στοχοποιεί με τις πράξεις και τις παραλήψεις του μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα, οπλίζει το όπλο που στρέφεται εναντίον του τουρισμού και για να προστατέψει το προσωπικό του κεφάλαιο ενεργοποιεί –με απαράδεκτο τρόπο- τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Είναι άλλωστε ο ίδιος άνθρωπος που είχε αναλάβει καθήκοντα συντονισμού της κυβέρνησης, -μεταξύ άλλων- και του τότε Υπουργού Μεταφορών. Ως Συντονιστής αποδεχόταν το Προεδρικό Διάταγμα Ρέππα για τα ταξί. Σήμερα το «πετάει στο καλάθι των αχρήστων». Και από Υπουργός – Συντονιστής έγινε Αρχιτέκτονας του Χάους.
Οι διαχρονικά αδέξιοι και άστοχοι χειρισμοί του Υπουργού Μεταφορών Γιάννη Ραγκούση και οι προσωπικές του έριδες με τον κύριο Ρέππα για την κομματική ιεραρχία του ΠΑΣΟΚ, ελάχιστα απασχολούν την κοινωνία. Αυτό που την αφορά όμως, είναι η ανάγκη απελευθέρωσης της αγοράς για την ανάπτυξη της οικονομίας μας, που θα στηρίζεται σε σαφείς πυλώνες μιας ξεκάθαρης πολιτικής:
την εναρμόνιση με τους κανόνες που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση
την εξασφάλιση της ποιότητας και της ασφάλειας του μεταφορικού έργου
την κοινωνική συνοχή και εργασιακή ειρήνη που δεν αποστερούν πλεονεκτήματα από το ελληνικό τουριστικό προϊόν αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην οικονομική δραστηριότητα και την ανάπτυξη.
Δεν χρειάζεται να αποδεχτούν την αδυναμία τους να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν μια συγκροτημένη πολιτική. Αυτή πλέον την αντιλαμβάνονται οι πάντες.
Αρκεί να πολιτευθούν με σοβαρότητα και συνέπεια. Και να εφαρμόσουν όσα τους έχουμε προτείνει επ’ ωφελεία του Ελληνικού Λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου