Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας εξ αφορμής ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών περί εκκλησιαστικών διεκδικήσεων στον Παρνασσό ανακοινώνονται τα εξής:
Η δίκη στο Εφετείο της 7 Φεβρουαρίου αφορά την έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά της υπ’ αριθμ. 69/1992 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς σύμφωνα με την οποία η Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ Δαύλειας αναγνωρίσθηκε κυρία εκτάσεως 1.250 τ.μ. εντός του προαυλίου της Μονής που αποτελεί τμήμα της μείζονος εκτάσεως με την ονομασία ΑΚΡΙΝΟ ΝΕΡΟ ιδιοκτησίας της Ιεράς Μονής.
Η υπόθεση αυτή αναφέρεται στην αγωγή της Μονής κατά του Δημοσίου για τμήμα 1.250 τ.μ. έξω από το κτίσμα της Μονής, η οποία ευρύτερη έκταση ανήκει από παλαιότατων χρόνων στην κυριότητα της Μονής δυνάμει Νόμων, Διαταγμάτων και Συμβάσεων, μάλιστα η ιδιοκτησία της Μονής έχει αναγνωρισθεί με το Διάταγμα του έτους 1933 και της Σύμβασης του έτους 1952 μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, τα οποία έχουν νόμιμα μεταγραφεί από του έτους 1975 στο Υποθηκοφυλακείο της Δαύλειας.
Η Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ είναι από τα Μοναστήρια που δεν υπέγραψαν τον Νόμο του Τρίτση (Ν.1700/1987) και έτσι για την Μονή αυτή ισχύει η υπ’ αριθμ. 10/1993 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σύμφωνα με την οποία δικαιούνται οι Μονές να έχουν δική τους περιουσία την οποία δεν μπορεί κανείς ν
Το ανωτέρω τμήμα των 1.250 τ.μ. περιλαμβάνεται στην περιφραχθείσα έκταση των 18,5 στρεμμάτων για την οποία εκδόθηκε το υπ’ αριθμ. 17/1997 Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής του Δασαρχείου Λιβαδειάς για κατάληψη δημόσιας δασικής εκτάσεως, το οποίο Πρωτόκολλο ακυρώθηκε με την 6/1998 απόφαση του Ειρηνοδικείου Δαύλειας, η δε έφεση του Ελληνικού Δημοσίου απορρίφθηκε και έτσι το Πρωτόκολλο αυτό του Δασαρχείου που αφορά την έκταση των 18,5 στρεμμάτων γύρωθεν της Μονής έχει ακυρωθεί με δικαστική απόφαση οριστικά και αμετάκλητα και δεν ισχύει έναντι της Μονής, αφού η εν γένει έκταση είναι μοναστηριακή και όχι δημόσια.
Σημειωτέον ότι στις περιπτώσεις που αμφισβητούνται τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα τότε οι Ιερές Μονές ενεργούν με βάση το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους, αφού με το άρθρο 20 του Συντάγματος καθένας μας έχει το δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα Δικαστήρια όπου μπορεί να αναπτύξει σ’ αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή τα συμφέροντα του όχι όμως αναφέροντας αναλήθειες και κατασυκοφαντώντας θεσμούς και πρόσωπα, όπως δυστυχώς γίνεται από πολλούς εναντίον της Εκκλησίας.
Η δίκη στο Εφετείο της 7 Φεβρουαρίου αφορά την έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά της υπ’ αριθμ. 69/1992 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς σύμφωνα με την οποία η Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ Δαύλειας αναγνωρίσθηκε κυρία εκτάσεως 1.250 τ.μ. εντός του προαυλίου της Μονής που αποτελεί τμήμα της μείζονος εκτάσεως με την ονομασία ΑΚΡΙΝΟ ΝΕΡΟ ιδιοκτησίας της Ιεράς Μονής.
Η υπόθεση αυτή αναφέρεται στην αγωγή της Μονής κατά του Δημοσίου για τμήμα 1.250 τ.μ. έξω από το κτίσμα της Μονής, η οποία ευρύτερη έκταση ανήκει από παλαιότατων χρόνων στην κυριότητα της Μονής δυνάμει Νόμων, Διαταγμάτων και Συμβάσεων, μάλιστα η ιδιοκτησία της Μονής έχει αναγνωρισθεί με το Διάταγμα του έτους 1933 και της Σύμβασης του έτους 1952 μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, τα οποία έχουν νόμιμα μεταγραφεί από του έτους 1975 στο Υποθηκοφυλακείο της Δαύλειας.
Η Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ είναι από τα Μοναστήρια που δεν υπέγραψαν τον Νόμο του Τρίτση (Ν.1700/1987) και έτσι για την Μονή αυτή ισχύει η υπ’ αριθμ. 10/1993 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σύμφωνα με την οποία δικαιούνται οι Μονές να έχουν δική τους περιουσία την οποία δεν μπορεί κανείς ν
Το ανωτέρω τμήμα των 1.250 τ.μ. περιλαμβάνεται στην περιφραχθείσα έκταση των 18,5 στρεμμάτων για την οποία εκδόθηκε το υπ’ αριθμ. 17/1997 Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής του Δασαρχείου Λιβαδειάς για κατάληψη δημόσιας δασικής εκτάσεως, το οποίο Πρωτόκολλο ακυρώθηκε με την 6/1998 απόφαση του Ειρηνοδικείου Δαύλειας, η δε έφεση του Ελληνικού Δημοσίου απορρίφθηκε και έτσι το Πρωτόκολλο αυτό του Δασαρχείου που αφορά την έκταση των 18,5 στρεμμάτων γύρωθεν της Μονής έχει ακυρωθεί με δικαστική απόφαση οριστικά και αμετάκλητα και δεν ισχύει έναντι της Μονής, αφού η εν γένει έκταση είναι μοναστηριακή και όχι δημόσια.
Σημειωτέον ότι στις περιπτώσεις που αμφισβητούνται τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα τότε οι Ιερές Μονές ενεργούν με βάση το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους, αφού με το άρθρο 20 του Συντάγματος καθένας μας έχει το δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα Δικαστήρια όπου μπορεί να αναπτύξει σ’ αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή τα συμφέροντα του όχι όμως αναφέροντας αναλήθειες και κατασυκοφαντώντας θεσμούς και πρόσωπα, όπως δυστυχώς γίνεται από πολλούς εναντίον της Εκκλησίας.
Εκ του Γραφείου Τύπου Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας
Πηγή www.seiriosfm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου