Από τον Κώστα Ξηρογιάννη
Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2007 έχει εκφραστεί από όλους τους φορείς Κυβέρνηση-Κόμματα-Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού, η ανάγκη μιάς περαιτέρω Διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας μας. ένας <<Καποδίστριας Νο2>> όπως συνηθίζεται να λέγεται. Έχει λοιπόν , αρκετούς μήνες τώρα, ξεκινήσει ένας ιδιότυπος διάλογος για το θέμα αυτό. Τον χαρακτηρίζω ιδιότυπο γιατί χωρίς να έχουν εκφραστεί συγκεκριμένες θέσεις-απόψεις από Κυβέρνηση και Κόμματα άρχισε μια ζύμωση μεταξύ ΕΝΑΕ, ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚ, κλπ ώστε τα παραπάνω όργανα να βγάλουν θέσεις και μάλιστα δεσμευτικές, αφού οι αποφάσεις παίρνονται μέσα από συνέδρια ή συνελεύσεις. Αναφερόμαστε λοιπόν για συνενώσεις Δήμων, Νομαρχιών, Περιφερειών με σκεπτικό και προυποθέσεις κατά το δοκούν, οργάνων και προσώπων. Προσπαθούμε να κάνουμε μια νέα Διοικητική διαίρεση της χώρας χωρίς καν να έχουμε αναλύσει και συμφωνήσει στα αποτελέσματα της πρώτης εφαρμογής, ώστε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για να απαντήσουμε στο θεμελιώδες ερώτημα, αν χρειάζεται νέα Διοικητική μεταρρύθμιση ή μία διόρθωση-συμπλήρωση της σημερινής.
Επιστρατεύοντας τη μικρή προσωπική μου εμπειρία ενασχόλησης με την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα ήθελα να εκφράσω μερικές από τις σκέψεις μου οι οποίες αφορούν πρωτίστως τον Ορχομενό, αλλά και γενικότερα για τη χώρα. Ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι: οι δημότες του Ορχομενού δεν θα υποκύψουν σε καμία προσωπική, πολιτική ή κομματική σκοπιμότητα. Την ιστορία 6.000 χρόνων της Πόλης μας δεν θα την ενσωματώσουμε σε καμία προσωπική-κομματική επιδίωξη. Ο Ορχομενός είχε και έχει λόγους ύπαρξης, βλέποντάς τα πράγματα όχι κατά ανάγκη από τοπικιστική σκοπιά, εκτός βέβαια, αν δούμε μια πρόταση που να περιλαμβάνει μια σοβαρή πραγματικά αυτοδιοικητική αναδιάρθρωση, με σεβασμό στον πολίτη, στην τοπική κοινωνία και να προσβλέπει στην οικονομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία των Δήμων. Οι Κυβερνώντες σημερινοί-αυριανοί-μεθαυριανοί, αν έχουν κατά νου, πως θα συνεχίσουν να εγκλωβίζουν προς το προσωπικό-κομματικό τους συμφέρον τις τοπικές κοινωνίες καλύτερα να ξεχάσουν την όποια μεταβολή, αρκετά προβλήματα έχουν σωρευτεί από την πρώτη συνένωση δεν χρειάζονται κι’άλλα, καιρός είναι να αντιληφθούν ότι οι εποχές άλλαξαν. Εκείνοι που θα επιχειρήσουν τις νέες <<Μεταρρυθμίσεις>> ή Μεταρρυθμίσεις ας το σκεφτούν πολύ καλά, θα είναι τουλάχιστον άδικο για την Ελλάδα του 2008, να ζήσουμε νομοθετήματα εξαμβλώματα, όπως στο παρελθόν ( μεταρρύθμιση ασφαλιστικού 1991-1992 Σουφλιά-Σιούφα, Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Αρσένη, Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Γιαννάκου, Ασφαλιστική μεταρρύθμιση Πετραλιά κ.λ.π).
Αναγνωρίζουμε τις καλές προθέσεις των πολιτικών μας και τις φιλοδοξίες τους να αφήσουν <<όνομα>> και έργο στο πέρασμά τους από κάποιο Υπουργείο, όμως σε μια Δημοκρατική Χώρα, όπως η Χώρα μας, τίποτε δεν γίνεται από παρθενογέννηση, όλα έχουν προηγούμενο και οι προσπάθειες με νομοσχέδια <<σκούπα>>, αλλαγής των πάντων γίνονται από εκείνους που αγνοούν κατά κανόνα τα μεγέθη των προβλημάτων. Οι αλλαγές θεωρώ ότι πρέπει να είναι προσεκτικές, συνεχείς, καίριες για να γίνονται κατανοητές και εν τέλει αποδεκτές από το κοινωνικό σύνολο. Πιστεύω λοιπόν, ότι η στόχευση από τους εισηγητές της όποιας αλλαγής επιχειρηθεί στον συγκεκριμένο διοικητικό κοινωνικό τομέα πρέπει να ξεκινήσει με τη βελτίωση του υπάρχοντος νόμου και δεν χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή.
Οι καλές τους προθέσεις θα φανούν από τα πρώτα δείγματα των τροποποιήσεων του ισχύοντος εκλογικού νόμου, π.χ κατάργηση του ποσοστού 42% για την εκλογή Νομαρχών και Δημάρχων. Εκλέγουμε την πλειοψηφία της κεντρική εξουσίας με 41% και με τον ισχύοντα νόμο την επόμενη εκλογή με 39% (κατά τη γνώμη μου και αυτό πρέπει να καταργηθεί), δεν χρειάζεται να έχουμε και Νομάρχες και Δημάρχους μειοψηφίας. Αλλαγή της ποσόστωσης, τουλάχιστον στα διαμερίσματα, ο εκφυλισμός του μέτρου είναι χωρίς προηγούμενο. Αλλαγή της εκπροσώπησης των Δ. Διαμερισμάτων στο κεντρικό Δημοτικό Συμβούλιο, κ.λ.π. Ωρίμασε πιστεύω, η άποψη μιάς εθνικής, αλλά και τοπικής συνενόησης-συμφωνίας σε πάρα πολλά θέματα καθημερινότητας. Είναι καιρός να αναδείξουμε επί τέλους αυτά που μας ενώνουν και βέβαια δεν εννοώ αυτά που μας βολεύουν σε προσωπικό επίπεδο.
Κ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ορχομενού
ΥΓ: Το άρθρο του κ. Ξηρογιάννη έχει γραφεί στις 20 Ιουνίου 2008 και δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ ΤΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ (www.neatisviotias.gr) εκείνη τη χρονική περίοδο, όμως, θεωρούμε πως παραμένει το ίδιο επίκαιρο…
Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2007 έχει εκφραστεί από όλους τους φορείς Κυβέρνηση-Κόμματα-Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού, η ανάγκη μιάς περαιτέρω Διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας μας. ένας <<Καποδίστριας Νο2>> όπως συνηθίζεται να λέγεται. Έχει λοιπόν , αρκετούς μήνες τώρα, ξεκινήσει ένας ιδιότυπος διάλογος για το θέμα αυτό. Τον χαρακτηρίζω ιδιότυπο γιατί χωρίς να έχουν εκφραστεί συγκεκριμένες θέσεις-απόψεις από Κυβέρνηση και Κόμματα άρχισε μια ζύμωση μεταξύ ΕΝΑΕ, ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚ, κλπ ώστε τα παραπάνω όργανα να βγάλουν θέσεις και μάλιστα δεσμευτικές, αφού οι αποφάσεις παίρνονται μέσα από συνέδρια ή συνελεύσεις. Αναφερόμαστε λοιπόν για συνενώσεις Δήμων, Νομαρχιών, Περιφερειών με σκεπτικό και προυποθέσεις κατά το δοκούν, οργάνων και προσώπων. Προσπαθούμε να κάνουμε μια νέα Διοικητική διαίρεση της χώρας χωρίς καν να έχουμε αναλύσει και συμφωνήσει στα αποτελέσματα της πρώτης εφαρμογής, ώστε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για να απαντήσουμε στο θεμελιώδες ερώτημα, αν χρειάζεται νέα Διοικητική μεταρρύθμιση ή μία διόρθωση-συμπλήρωση της σημερινής.
Επιστρατεύοντας τη μικρή προσωπική μου εμπειρία ενασχόλησης με την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα ήθελα να εκφράσω μερικές από τις σκέψεις μου οι οποίες αφορούν πρωτίστως τον Ορχομενό, αλλά και γενικότερα για τη χώρα. Ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι: οι δημότες του Ορχομενού δεν θα υποκύψουν σε καμία προσωπική, πολιτική ή κομματική σκοπιμότητα. Την ιστορία 6.000 χρόνων της Πόλης μας δεν θα την ενσωματώσουμε σε καμία προσωπική-κομματική επιδίωξη. Ο Ορχομενός είχε και έχει λόγους ύπαρξης, βλέποντάς τα πράγματα όχι κατά ανάγκη από τοπικιστική σκοπιά, εκτός βέβαια, αν δούμε μια πρόταση που να περιλαμβάνει μια σοβαρή πραγματικά αυτοδιοικητική αναδιάρθρωση, με σεβασμό στον πολίτη, στην τοπική κοινωνία και να προσβλέπει στην οικονομική αυτοτέλεια και ανεξαρτησία των Δήμων. Οι Κυβερνώντες σημερινοί-αυριανοί-μεθαυριανοί, αν έχουν κατά νου, πως θα συνεχίσουν να εγκλωβίζουν προς το προσωπικό-κομματικό τους συμφέρον τις τοπικές κοινωνίες καλύτερα να ξεχάσουν την όποια μεταβολή, αρκετά προβλήματα έχουν σωρευτεί από την πρώτη συνένωση δεν χρειάζονται κι’άλλα, καιρός είναι να αντιληφθούν ότι οι εποχές άλλαξαν. Εκείνοι που θα επιχειρήσουν τις νέες <<Μεταρρυθμίσεις>> ή Μεταρρυθμίσεις ας το σκεφτούν πολύ καλά, θα είναι τουλάχιστον άδικο για την Ελλάδα του 2008, να ζήσουμε νομοθετήματα εξαμβλώματα, όπως στο παρελθόν ( μεταρρύθμιση ασφαλιστικού 1991-1992 Σουφλιά-Σιούφα, Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Αρσένη, Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Γιαννάκου, Ασφαλιστική μεταρρύθμιση Πετραλιά κ.λ.π).
Αναγνωρίζουμε τις καλές προθέσεις των πολιτικών μας και τις φιλοδοξίες τους να αφήσουν <<όνομα>> και έργο στο πέρασμά τους από κάποιο Υπουργείο, όμως σε μια Δημοκρατική Χώρα, όπως η Χώρα μας, τίποτε δεν γίνεται από παρθενογέννηση, όλα έχουν προηγούμενο και οι προσπάθειες με νομοσχέδια <<σκούπα>>, αλλαγής των πάντων γίνονται από εκείνους που αγνοούν κατά κανόνα τα μεγέθη των προβλημάτων. Οι αλλαγές θεωρώ ότι πρέπει να είναι προσεκτικές, συνεχείς, καίριες για να γίνονται κατανοητές και εν τέλει αποδεκτές από το κοινωνικό σύνολο. Πιστεύω λοιπόν, ότι η στόχευση από τους εισηγητές της όποιας αλλαγής επιχειρηθεί στον συγκεκριμένο διοικητικό κοινωνικό τομέα πρέπει να ξεκινήσει με τη βελτίωση του υπάρχοντος νόμου και δεν χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή.
Οι καλές τους προθέσεις θα φανούν από τα πρώτα δείγματα των τροποποιήσεων του ισχύοντος εκλογικού νόμου, π.χ κατάργηση του ποσοστού 42% για την εκλογή Νομαρχών και Δημάρχων. Εκλέγουμε την πλειοψηφία της κεντρική εξουσίας με 41% και με τον ισχύοντα νόμο την επόμενη εκλογή με 39% (κατά τη γνώμη μου και αυτό πρέπει να καταργηθεί), δεν χρειάζεται να έχουμε και Νομάρχες και Δημάρχους μειοψηφίας. Αλλαγή της ποσόστωσης, τουλάχιστον στα διαμερίσματα, ο εκφυλισμός του μέτρου είναι χωρίς προηγούμενο. Αλλαγή της εκπροσώπησης των Δ. Διαμερισμάτων στο κεντρικό Δημοτικό Συμβούλιο, κ.λ.π. Ωρίμασε πιστεύω, η άποψη μιάς εθνικής, αλλά και τοπικής συνενόησης-συμφωνίας σε πάρα πολλά θέματα καθημερινότητας. Είναι καιρός να αναδείξουμε επί τέλους αυτά που μας ενώνουν και βέβαια δεν εννοώ αυτά που μας βολεύουν σε προσωπικό επίπεδο.
Κ.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗΣ
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ορχομενού
ΥΓ: Το άρθρο του κ. Ξηρογιάννη έχει γραφεί στις 20 Ιουνίου 2008 και δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ ΤΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ (www.neatisviotias.gr) εκείνη τη χρονική περίοδο, όμως, θεωρούμε πως παραμένει το ίδιο επίκαιρο…
-page-001.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου