Το τέλος της ανοχής

Του Παναγιώτη Περγαντά*

Πολλές φορές χρησιμοποιούμε τον χαρακτηρισμό ιδεοληπτική, για να περιγράψουμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ ή αλλιώς Πρώτη Φορά Αριστερά με ολίγον δεξιά καμένου τύπου. Τα αποτελέσματα της ιδεοληψίας τους είναι πάμπολλα, καθιστώντας την  μεμονωμένη αναφορά συγκεκριμένων παραδειγμάτων περιττή. Η εστίαση όμως στην  ιδεοληψία ως χαρακτηριστικό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ, αποκρύπτει το βασικό πρόβλημα αυτής της κυβέρνησης, που είναι η πολιτική αφασία. Η πολιτική αφασία των κυβερνώντων, ευθύνεται για το ότι οι ασυναρτησίες έγιναν πολιτικές θέσεις, καθώς και για το ότι άσχετοι ανέλαβαν τον στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα η απραξία να γίνει πάγια πολιτική πρακτική.

Η απουσία πολιτικής βούλησης των κυβερνώντων, είναι η αιτία των καταστροφικών αποτελεσμάτων της παρούσης κυβέρνησης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα απραξίας αποτελούν τόσο η μη ολοκλήρωση της επένδυσης στο Ελληνικό, όσο και η αναστολή λειτουργίας της Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική. Εδώ και  τριάντα μήνες είναι σαν να μην έχει γίνει σχεδόν τίποτα. Κανείς όμως δεν αντιδρά σε αυτόν τον παραλογισμό, επειδή αυτό το συνεχές μπρος – πίσω, δεν έχει άμεση επίδραση στο σύνολο της κοινωνίας. Ο μέσος Έλληνας πολίτης, δεν θα αποκομίσει άμεσα κάποιο οικονομικό όφελος από τα αναπτυξιακά έργα στο Ελληνικό, στη δε Χαλκιδική διαμένει μόλις το 1% του Ελληνικού πληθυσμού. Η απουσία άμεσου ενδιαφέροντος των πολιτών, σε συνδυασμό με την εξοικείωση τους με χαμηλές προσδοκίες, έχουν ως αποτέλεσμα ο απλός πολίτης να μην ένοιωθε μέχρι σήμερα άμεσα στο πετσί του, την ατελέσφορη πολιτική των άβουλων ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ.

Το ναυάγιο όμως του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη» και η περιβαλλοντική καταστροφή στον Σαρωνικό, αλλάζουν τα δεδομένα. Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος σε αυτήν την περίπτωση αγγίζει άμεσα, σχεδόν το ήμισυ των πολιτών της χώρας. Οι φωτογραφίες του παραλιακού μετώπου της Ελληνικής Ριβιέρας που κάνουν τον γύρο του κόσμου, ξεπερνούν τα Ελληνικά σύνορα. Η  αναμενόμενη επίδραση αυτής της καταστροφής στον τουρισμό της χώρας, δυστυχώς δεν θα είναι ασήμαντη. Στην περίπτωση της οικολογικής καταστροφής του Σαρωνικού, οι συνέπειες της πολιτικής αφασίας της κυβέρνησης, θα είναι άμεσες για το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων πολιτών. Ο πολιτικός αντίκτυπος αυτής της καταστροφής, θα είναι μεγαλύτερος από τον αντίκτυπο των καταστροφικών πυρκαγιών του 2007 και θα έχει άμεσα πολιτικό αποτέλεσμα.

Οι πολίτες θα πάψουν να μεμψιμοιρούν και θα συνειδητοποιήσουν πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ, εκτός από άβουλη είναι και μοιραία. Η καταστροφή στον Σαρωνικό είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της ανοχής, στην παρούσα κυβέρνηση. Ο μέσος πολίτης θα συνειδητοποιήσει, πως κυβερνάτε από μοιραίους και άβουλους που προσμένουν ίσως, κάποιο θάμα! Τα θαύματα όμως δυστυχώς αν γίνονται, γίνονται σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις και από όσο γνωρίζω, δεν αφορούν απορρύπανση ακτών. Αυτό που μάλλον θα συμβεί, είναι η περαιτέρω υποβάθμιση των επιπέδων ζωής του μέσου Έλληνα. Για τον λόγο αυτό, δεν πρέπει να φτάσουμε στο σημείο που η αναφορά του Θουκυδίδη «ουδέν εστί ότι ούκ απώλετο» (Μτφ. δεν έμεινε τίποτα που να μην χαθεί), για την ολοκληρωτική πανωλεθρία που υπέστησαν οι Αθηναίοι στη Σικελία κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, θα έχει εφαρμογή και στην σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει το συντομότερο δυνατόν να προκύψει μια κυβέρνηση με γνώσεις και ρεαλισμό, που να αντιλαμβάνεται τις σύγχρονες προκλήσεις και να θέλει να δώσει λύσεις, μια κυβέρνηση που θα επαναφέρει την κοινή λογική στην πολιτική.  

Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα αυτά, το τέλος της ανοχής.

*Ο Παναγιώτης Περγαντάς είναι Βιολόγος – Επιχειρηματίας