Οδωνύμια τοποθετούνται στη Δημοτική Κοινότητα Ορχομενού και μας «διδάσκουν τοπική ιστορία»!

 «Η αναγραφή των οδών σ` ένα οικισμό, διαχωρίζει τις πόλεις από τα χωριά» είχε πολύ σωστά επισημάνει στο ORCHOMENOS PRESS ένας έμπειρος αυτοδιοικητικός. Του λόγου το αληθές φανερώνεται περίτρανα μέσα από την υλοποίηση μιας παλιάς ομόφωνης απόφασης (σσ. επί Προεδρίας κ. Γ. Ζυγούρη) -  αφού ο Δήμος ως γνωστόν έχει πάντα συνέχεια - με την οποία συμπληρώνονται ή  τοποθετούνται οδωνύμια σε σημερινούς ανώνυμους δρόμους της Δημοτικής Κοινότητας Ορχομενού ( όπου δηλαδή ως επί το πλείστον δεν υπήρχαν)  στην ονομασία των οποίων αξίζει να σταθούμε, αφού άλλες  μας είναι οικίες, κι` άλλες χρειάζεται να ακονίσουμε τις γνώσεις μας για τις θυμηθούμε. Ακόμη, υπάρχουν και περιπτώσεις που οι ονομασίες των οδών στην πόλη του Ορχομενού «διδάσκουν τοπική ιστορία», καθώς είναι αφιερωμένες σε σύγχρονες προσωπικότητες του τόπου μας, που δεν ζουν πλέον ανάμεσά μας.  

 Πέρα από την ενδιαφέρουσα αυτή παρέμβαση για την εξυπηρέτηση των ντόπιων αλλά και των επισκεπτών μας,  αξίζει να σημειωθεί πως γύρω από τα οδονύμια και την εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση τους ως εισήγηση στην απόφαση που έλαβε το ΔΣ στις 26 Αυγούστου 2013 (http://orchomenos-press.blogspot.al/2013/08/blog-post_9161.html ), έχει προηγηθεί πολύ δουλειά από τον Προϊστάμενο της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου μας κ. Βασίλειο Τούντα ( ο οποίος ήταν τότε και ο εισηγητής), εργασία η οποία έγινε αφιλοκερδώς και εκτός του ωραρίου εργασίας του στον Δήμο Ορχομενού.

Σήμερα, λοιπόν, ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 44 συνολικά νέες πινακίδες με ονομασίες οδών τοποθετούνται στη Δ.Κ. Ορχομενού, «διδάσκοντας» παράλληλα τρόπον τινά και «τοπική ιστορία», αφού ακόμη και κάτοικοι των οδών αυτών ίσως να μην γνωρίζουν ή να μην αναγνωρίζουν καν τα πρόσωπα στα οποία έχει αφιερωθεί ο συγκεκριμένος δρόμος, όχι απαραίτητα από «ιστορική άγνοια» , αλλά ίσως επειδή τα πρόσωπα αυτά ανήκουν στην σύγχρονη τοπική μας διαδρομή. 

Χαρακτηριστικό  παράδειγμα η οδός «Κώστα Κατσούλη» , αφιερωμένη στον αείμνηστο ιεροψάλτη που γεννήθηκε στον Αγ. Σπυρίδωνα το 1930 και μεγάλωσε στον Ορχομενό όπου τελείωσε το ιδιωτικό γυμνάσιο του Κων. Αργυρίου, στα «κελιά» της Παναγίας της Σκριπούς. Ο πατέρας του ήταν λαουτιέρης και ο ίδιος έπαιζε κιθάρα από μικρός. Τα φωνητικά του χαρίσματα και το ταλέντο του στη μουσική, διέκρινε ο ιερέας Μάρκος Αρμακόλας, τήνιος την καταγωγή και μαθητής του Παντελή Παρισιάδη, μαθητή του Γεωργίου Ροδαιστηνού.  Απ’ αυτόν πήρε τα πρώτα μαθήματα στην βυζαντινή μουσική και σε ηλικία 17 ετών διορίστηκε επίσημα Α/ψάλτης στον Ι.Ν. Ευαγγ. Λουκά.

Το 1955 γράφεται στο Εκκλησιατικό φροντιστήριο Αθηνών και παίρνει το πτυχίο τού μουσικόδιδάσκαλου με καθηγητή τον Θεοδόσιο Γεωργιάδη. Το 1959 εγγράφεται στο ωδείο Αθηνών και λαμβάνει το πτυχίο του Ιεροψάλτη με βαθμό «Άριστα» παμψηφεί.

Από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο παίρνει το δίπλωμα του Μουσικοδιδάσκαλου επίσης με «Άριστα» παμψηφεί. Παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα με τον Δημ. Μήτρο και γνωρίστηκε με τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη Κων. Πρίγγο.

Διετέλεσε πρωτοψάλτης σε πολλούς ιερούς ναούς , όπως στον Άγ. Δημήτριο Αμπελοκήπων, Άγ. Διονύσιο Πατρών, Μητροπολιτικό Ναό Πατρών, Ιερό Προσκύνημα Τήνου και στην Αγία Σοφία Νέου Ψυχικού όπου και τελείωσε την ιεροψαλτική του διακονία.

Το 1967 παντρεύτηκε την κα Ελένη Τσαμπά και μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά στα οποία έδωσαν εξαιρετική διαπαιδαγώγηση. Οι ίδιοι έχαιραν μεγάλης εκτίμησης και αναγνωρισιμότητας στον Ορχομενό Ίδρυσε σχολές Βυζαντινής μουσικής ως παραρτήματα του Πειραϊκού Συνδέσμου στη Φιλαρμονική Εταιρεία Πατρών, στο ϊδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου και στην  Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.

Το διδακτικό του έργο άρχισε σε ηλικία 22 ετών. Δίδαξε στα Ωδεία «Ορφείο», «Παλλάδειο» Καλλιθέας, «Αρίων» και «Κεντρικό Ωδείο» Αθήνας και στις Ιερές Μονές Κεχροβουνίου Τήνου, Ηλίων Αιδιψού, Νταού Πεντέλης κ.α. Υπηρέτησε ως καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στο Ανώτατο Εκκλησιαστικό Φροντηστήριο Πατρών, στην Ιερατική Σχολή Τήνου, στο 10ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και τέλος στο 1o Γυμνάσιο Νέων Ψυχικού.

Ίδρυσε και χοράρχησε Βυζαντινούς Χορούς με πολλές εμφανίσεις και συμμετοχές σε μουσικά φεστιβάλ, σε διαγωνισμούς και εκδηλώσεις Δημοτικής και Βυζαντινής μουσικής. Στον αρχαίο Ναό του Αγίου Βιταλίου στη Ραβένα της ιταλίας το 1966 διεύθυνε τον Βυζαντινό Χορό των ιεροψαλτών των Πατρών σε επίσημη τελετή αποδώσεως του ψηφιδωτού του Αγίου Ανδρέου. Ήταν ο πρώτος Βυζαντινός Χορός που παρουσιάστηκε στην Ιταλία μετά από 1400 χρόνια.

Συνεργάστηκε με Συλλόγους όπως των Φίλων του Παναγίου Τάφου, των Φίλων της Βυζαντινής μουσικής και την Εταιρεία Φίλων του Λαού. Πραγματοποίησε ακόμα ένα μεγάλο αριθμό εκπομπών στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση.

Το συγγραφικό του έργο είναι σπουδαίο. Έγραψε την «Θεία Λειτουργία» το 1964, τον χειρόγραφο τόμο 500 σελίδων με πλήρες ασματικό και τυπικό μέρος και τον «Εσπερινό» το 1964 σε χειρόγραφο τόμο 600 σελίδων με ασματικό και τυπικό μέρος επίσης. Παραμένουν ανέκδοτα τα βιβλία του «Η Μεγάλη Εβδομάς», «Ο Ακάθιστος Ύμνος», «Οι Παρακλητικοί Κανόνες», το «Αγιασματάριο» και ένα μεγάλο τμήμα 400 περίπου σελίδων από την χειρόγραφη δεύτερη έκδοση του βιβλίου «Θεία Λειτουργία», το οποίο δεν πρόφτασε να τελειώσει και περιλαμβάνει τυπικά, μακαρισμούς, απολυτίκια και κοντάκια εορταζομένων και μη Αγίων. Από τους μουσικοδιδάσκαλους ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα και κυκλοφόρησε ηχογραφημένα μαθήματα βυζαντινής μουσικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για αρχαρίους και προχωρημένους μαθητές. Ηχογράφησε 116 κασσέτες για το 1ο , 2ο , 3ο και 4ο έτος, σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών του Ωδείου Αθηνών.

Έχει ηχογραφήσει επίσης αριθμό διαφόρων Ιερών ακολουθιών.

Ο Κων. Κατσούλης τιμήθηκε το 1985 από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ύστερα από εισήγηση του καθηγητού μουσικολογίας Γρηγορίου Στάθη, με το διορισμό του ως τακτικό μέλος του Ιδρύματος Βυζαντινής Μουσικολογίας.

Επαινέθη ύστερα από εισήγηση του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης, Διονυσίου, για το συγγραφικό του έργο. Τιμήθηκε μεταθανατίως σε ειδική τελετή από την Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας για την προσφορά του, με Ευεργετήριο Αρχιερατικό γράμμα. Η Ιερά Μονή της Κυρίας των Αγγέλων Κεχροβουνίου Τήνου του απένειμε  το 1975, Μετάλλιο της ιεράς Μονής, συνοδεία διπλώματος, με την ευλογία του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Σύρου κ.κ. Δωροθέου.

Η Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους το 1969 επαίνεσε δια ειδικού εγγράφου τον Κων. Κατσούλη για το συγγραφικό του έργο και το βρίσκει σύμφωνο προς την Εκκλησιαστική Παράδοση.

Την Ιεροψαλτική του Διακονία τελείωσε στον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας του Ψυχικού.

Απεβίωσε το 1987, διατηρώντας μέχρι τέλους την ιδιότητα του δημότη Ορχομενού .