Έφυγε από τη ζωή η «μάνα του ελληνισμού» Μαίρη Βασιλείου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ από το ΛΥΚΕΙΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΘΗΒΑΣ

Με ιδιαίτερη θλίψη πληροφορηθήκαμε την αιφνίδια απώλεια της Μαίρης Βασιλείου, Ευεργέτιδας του Λυκείου των Ελληνίδων Θήβας που πριν ακριβώς   18 μέρες από τον χαμό της  είχαμε  την Μεγαλειώδη Εορταστική Τιμητική Εκδήλωση:

<<Αφιέρωμα στην Βοιωτή, μεγάλη Κυρία Μαίρη Βασιλείου >>

για την 60χρονη πολιτιστική προσφορά της στον απόδημο Ελληνισμό της Ν. Αφρικής και για τη δωρεά παραδοσιακών φορεσιών στο Λύκειο των Ελληνίδων – Παράρτημα Θήβας.  

Η  Μαίρη Βασιλείου γεννήθηκε το 1920 στην Θήβα, πατέρας ήταν ο Στέργιος Βασιλείου από την Άσκρη (Παλιοπαναγιά) Θήβας και μητέρα της η Στυλιανή Δελή από τις Θεσπιές. Ξακουστός σεγκουνάς ο πατέρας της σε όλα τα αρβανιτοχώρια, από τον οποίο κληρονόμησε και την αγάπη της για την παράδοση.

Φοίτησε στην Νομική σχολή της Αθήνας (στο τρίτο έτος διέκοψε τις σπουδές της, λόγω της γερμανικής κατοχής), αλλά παράλληλα σπούδασε στη δραματική σχολή Μπασιά. Στο Ελληνικό ωδείο σπούδασε πιάνο και έκανε μαθήματα φωνητικής  με την Φραγκιά – Σπυλιοπούλου. Ηταν μέλος ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας. Την είχαν διδάξει στην Ελλάδα μεγάλοι δάσκαλοι όπως ο Ροντήρης, ο Μπασιάς, ο χορευτής Μοριάνοφ. Ο ίδιος ο Συνοδινός είχε εκφραστεί με θαυμασμό για το ταλέντο που διέθετε.

.

   Το 1956 μετανάστευσε στην Νότιο Αφρική, στην πόλη του Γιοχάνεσμπουρκ ακολουθώντας  τον σύζυγό της. Εκεί διακρίθηκε για την έντονη δράση της στην παροικιακή ζωή με ερασιτεχνικό θέατρο και ραδιοφωνικές εκπομπές αλλά κυρίως με την διδασκαλία ελληνικών χορών. Εκατοντάδες ελληνόπουλα έμαθαν κοντά της, τους ελληνικούς χορούς από όλα τα μέρη της Ελλάδας και έλαβαν μέρος σε εκδηλώσεις στο Γιοχάνεσμπουρκ στη Πετόρια αλλά και στην Ελλάδα και την Κύπρο. Δίδαξε ελληνικούς χορούς στους προσκόπους, στα παιδιά των κοινοτικών σχολείων του Μπενόνι και στα παδιά του Saheti, σε χιλιάδες ομογενείς, μικρούς και μεγάλους, για να μάθουν, όπως έλεγε η ίδια, ότι η παράδοση μας κρατάει γερές τις ρίζες μας στην ξενιτιά. Περισσότερο από μισό αιώνα προσφοράς στη διατήρηση των παραδόσεων, των ηθών και των εθίμων της πατρίδας μας στη Νότιο Αφρική.

Είχε επίσης ασχοληθεί και με την ποίηση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στον ελληνόγλωσσο Τύπο του Γιοχάνεσμπουργκ.

Μετά τον θάνατο του μονάκριβου γιού της, υιοθέτησε το μωρό της Νότιο Αφρικανής οικιακής βοηθού της. Αφιέρωσε όλη της την ζωή σε αυτό το παιδί και στο πολυδιάστατο έργο της.

Με εφόδια το σεγκούνι και το σελάχι του πατέρα της έφθασε στον τόπο της αποδημίας για να ριζώσει το έργο της, φάρος που φωτίζει τα ελληνικά νιάτα.

Ανταμοιβή για το έργο μιας ζωής η αναγνώριση όχι μόνο στα στενά όρια της Ελληνικής κοινότητας του Johannesburg, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Είχε τιμηθεί αρκετές φορές. Η πιο σημαντικές διακρίσεις ήταν ο «Σταυρός του Αγίου Μάρκου» που της απονεμήθηκε από τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας το 1996 και το παράσημο του «Ταξιάρχη και Τάγματος Ευποιίας» που της απένειμε το 2000 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.

   «Ξέρετε τι είπα φεύγοντας απ’ τον τόπο μου; Κουβάλησα μια βαλίτσα με μια λουρίδα πιασμένη. Μέσα στα λιγοστά ρούχα και τα βιβλία, είπα : θα κουβαλήσω και μια ρίζα θυμάρι. Θα την φυτέψω στην άσφαλτο της ξενιτιάς. Αυτό ήταν- έπιασε ρίζωσε έκαμε κλώνους και κλαδιά που λέει και το τραγούδι…».

Τώρα πια λέω ότι έχει πιάσει ο σπόρος.

Αδιαμφισβήτητα το κενό που αφήνει πίσω της η Μαίρη Βασιλείου πολύ δύσκολα θα αναπληρωθεί στον Απόδημο Ελληνισμό της Ν. Αφρικής.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους συγγενείς και στους οικείους της και στην ελληνική παροικία.

Αντίο Αγαπημένη μας Μαίρη

Καλό  Παράδεισο

 

Η πρόεδρος του ΛτΕ Θήβας

ΔΗΜΗΤΡΑ Γ. ΑΓΑΤΣΑ