του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Η κατάσταση στην Ελλάδα ίσως να είναι χειρότερη από αυτή που τελικά φαίνεται ή από αυτή που κάποιοι νομίζουν ότι είναι. Ναι, γιατί κάποιοι πιστεύουν σε κάποια κατάσταση ή καλύτερα σε κάποια πραγματικότητα η οποία, όμως, είναι διαφορετική από την "πραγματική" πραγματικότητα.
Σίγουρα ακούγεται παράλογο. Τι πάει να πει "πραγματική" πραγματικότητα και ποια η διαφορά από την πραγματικότητα στην οποία πιστεύουν αυτοί οι κάποιοι και εν τέλει ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι; Η εξήγηση είναι μάλλον εύκολη.
Αυτοί οι κάποιοι δεν είναι άλλοι – δυστυχώς – από τους πολιτικούς εκπροσώπους της χώρας που επιδίδονται από κοινού, με διαφορετική φρασεολογία, σε απίθανους πολιτικούς ελιγμούς με στόχο να γίνουν αρεστοί και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Αυτό όμως είναι μάλλον απίθανο να μπορεί να συμβεί στην πραγματική ζωή. Δεν μπορεί κανείς να τους έχει όλους ευχαριστημένους. Και τους μεν και τους δε. Είναι σαν κάποιος να βγαίνει ταυτόχρονα με δύο διαφορετικές γυναίκες σε διαφορετικά μέρη την ίδια όμως ώρα.
Έτσι λοιπόν, υπόσχονται αναπροσαρμογή του Μνημονίου, κλείνοντας το "μάτι" στο εσωτερικό και δείχνοντας τα "δόντια" στο εξωτερικό. Ταυτόχρονα, όμως, απευθυνόμενοι στους δανειστές και εταίρους της Ελλάδας μιλούν για τήρηση ή για περίπου τήρηση των δεσμεύσεων. Προφανώς και η στάση αυτή είναι τουλάχιστον προβληματική και θα οδηγήσει μαθηματικά σε ναυάγιο όλη τη χώρα.
Στο εξωτερικό πλέον μιλούν πιο ανοιχτά από ποτέ για έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ. Η ελληνική απάντηση σε αυτή την απειλή είναι διπλή: οι μισοί λένε ότι δεν μπορούν να μας βγάλουν και οι άλλοι μισοί ότι τ0 κόστος είναι πολύ μεγάλο και δεν θα το κάνουν. Μάλιστα την ώρα που το λένε αυτό κάποιοι μισογελούν.
Οι ξένοι όμως είναι οργισμένοι με την Ελλάδα και την συμπεριφορά αυτή και την αντιμετωπίζουν σαν ένα κακομαθημένο παιδί που δεν ξέρει τι θέλει και είναι πλέον αποφασισμένοι να το τιμωρήσουν.
To σημερινό editorial αναδημοσιεύεται από το EMEA Week της τρέχουσας εβδομάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου