Συγχώνευση νοσοκομείων Λιβαδειάς – Θήβας

Η παράθεση των πιο κάτω γεγονότων που έλαβαν χώρα στις 26.12.2011 στο νοσοκομείο Λιβαδειάς είναι σίγουρα εκτός κλίματος ημερών δεν παύει ν’ αποτελεί όμως το απόλυτο αντιπροσωπευτικό παράλογο του ελληνικού δημοσίου.

Τα γεγονότα επαναλήφτηκαν με τον ίδιο ακριβώς προκλητικό τρόπο και θα λειτουργούσαν εις βάρος της υγείας ενός νέου παιδιού εάν η προσέγγιση από τους ιατρούς του νοσοκομείου Λιβαδειάς ήταν κατώτερη των περιστάσεων.

Η από 19.11.2011 αναφορά μου στη διοίκηση του νοσοκομείου Λιβαδειάς για τον ίδιο λόγο φαίνεται να αγνοήθηκε επιδεικτικά και δεν έχει απαντηθεί, ενώ θεωρώ απόλυτο καθήκον να εκθέσω εκ νέου και δημοσίως πλέον το ίδιο θέμα σε μια προσπάθεια δικαίωσης των προσπαθειών που κατέβαλλαν στις 26.12.2011 οι συνάδελφοί μου για τη ζωή νεαρού ασθενούς.

Στις 26.12.2011 στις 08.30π.μ κι ενώ εφημέρευα από τριημέρου έχοντας χειρουργήσει στις 24.12.2011 βαρύτατο περιστατικό που ήταν σε σηπτική κατάσταση υποστηριζόμενο με μηχανική αναπνοή σε θάλαμο νοσηλείας αναμένοντας κλήση από το ΕΚΑΒ προκειμένου να μετακινηθεί σε μονάδα εντατικής θεραπείας, εκλήθην στο τμήμα επειγόντων περιστατικών.

Εκεί εξέτασα το νεαρό ασθενή Π. Κ. του ΙΩΑΝΝΗ και της ΜΑΡΙΝΑΣ, 17 ετών. Η περίπτωσή του αφορούσε σε εικόνα οξείας χειρουργικής κοιλίας που έπρεπε να αντιμετωπισθεί πάραυτα με επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ο ασθενής είχε ήδη εξετασθεί στο νοσοκομείο Θηβών και είχε παραπεμφθεί από τον εφημερεύοντα ειδικευόμενο χειρουργικής στο νοσοκομείο Λιβαδειάς.

Την έκπληξή μου πολύ γρήγορα αντικατέστησε θυμός γιατί η προηγούμενη μου αναφορά στο Διοικητή των δύο νοσοκομείων αλλά και στο Διευθυντή της χειρουργικής κλινικής του νοσοκομείου Θηβών είχε γίνει για τον ίδιο ακριβώς λόγο, της στοιχειώδους τήρησης των κανόνων διακομιδής-παραπομπής.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως αδυνατούσα πλήρως να τελέσω το χειρουργείο αυτό, μια και ήδη βαρύτατο περιστατικό νοσηλευόταν διασωληνωμένο από διημέρου αναμένοντας την τύχη του σε μονάδα εντατικής θεραπείας, αλλά και δεν υπήρχε κάλυψη εφημερίας από αναισθησιολόγο. Μετά την εξέταση του παιδιού και αφού διαπίστωσα το κατεπείγον της κατάστασης τηλεφώνησα στον ιατρό που παρέπεμψε το περιστατικό για να διαπιστώσω αυτό που ήδη υποψιαζόμουν. Ο ασθενής είχε εξεταστεί από τον εφημερεύοντα της 25.12.2011 ειδικευόμενο της χειρουργικής κλινικής ο οποίος δεν είχε ή είχε, (δεν το έμαθα ποτέ) ενημερώσει τον υπεύθυνο επιμελητή εφημερίας. Το αδιανόητο δεν τελείωνε εκεί, ο εξετασθείς νεαρός είχε καταγραφεί και με λάθος όνομα!!! Δε μπήκα καν στον κόπο να αναλωθώ και σε άλλο τηλέφωνο για να εξακριβώσω το λόγο που δεν εξετάστηκε από επιμελητή το πολύ σοβαρό περιστατικό όπως και γιατί δεν τηρήθηκαν και τα απαραίτητα για την παραπομπή του στο νοσοκομείο Λιβαδειάς.

Η αντιμετώπιση του περιστατικού χωρίς αναισθησιολόγο να εφημερεύει ήταν εξ’ ορισμού αδύνατη στο νοσοκομείο Λιβαδειάς αλλά αυτό δε φαίνεται να ένοιαζε το νεαρό γιατρό που παρέπεμψε το περιστατικό μη ενημερώνοντας τον επιμελητή του, αρκούσε γι αυτόν να αποσειστεί η όποια ευθύνη και να τελειώσει ή να συνεχιστεί η εφημερία του.

Για τη διεκπεραίωση του ασθενή που είχε παραπεμφθεί, παρακάλεσα την απερχόμενη και από τριημέρου εφημερεύουσα αναισθησιολόγο κυρία ΑΡΤΕΜΙΔΑ ΠΟΛΥΖΩΗ να εκτιμήσει κι εκείνη τον ασθενή. Συμφώνησε κι εκείνη με το κατεπείγον της κατάστασης του ασθενούς και χωρίς να εκφράσει την παραμικρή αντίρρηση παρά μόνο την απορία της για τον τρόπο που ο ασθενής βρέθηκε στο νοσοκομείο Λιβαδειάς, διενήργησε προεγχειρητικό έλεγχο και ανέλαβε να συνδράμει στην αντιμετώπιση του περιστατικού. Για την ασφαλή και γρηγορότερη αντιμετώπισή του περιστατικού παρέμεινε και ο απερχόμενος και μη εφημερεύων την ημέρα εκείνη ειδικευόμενος ιατρός ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ. Εννοείται ότι ο διασωληνωμένος ασθενής που νοσηλευόταν σε κοινό θάλαμο νοσηλείας αφέθηκε στην τύχη του για όση ώρα εμείς απασχοληθήκαμε στο χειρουργείο. Η επί τριώρου τελεσθείσα χειρουργική επέμβαση αφορούσε σε εντερεκτομή του νεαρού ασθενούς συνεπεία απόφραξης του εντέρου στο σημείο της ειλεοτυφλικής βαλβίδας από ξένο σώμα (μανιτάρι). Η υπέρβαση των γιατρών του νοσοκομείου Λιβαδειάς συνεχίστηκε και όταν στα επείγοντα του νοσοκομείου κατέφτασε και άλλο σοβαρό περιστατικό ασθενούς που απώλεσε τον αεραγωγό του και χρειάστηκε να διασωληνωθεί οπότε εκλήθη και δεύτερος αναισθησιολόγος εκτός υπηρεσίας για να προβεί στα δέοντα. Ο συγκεκριμένος αναισθησιολόγος ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΗΣ χωρίς να εφημερεύει, ανταποκρίθηκε όπως συνηθίζει κάθε φορά στην επείγουσα κλήση προστατεύοντας το αγαθό της υγείας των ασθενών που προσφεύγουν στο νοσοκομείο Λιβαδειάς. Κάτι τέτοιο έχω κάθε λόγο να πιστεύω και πολύ περισσότερο μετά την επανάληψη του περιστατικού, δε συμβαίνει από τους χειρουργούς του νοσοκομείου Θηβών.

Αναρωτιέται κανείς εύλογα τι ανάλογα παραδείγματα υπέρβασης και ειλικρινούς προσφοράς έχουν να επιδείξουν οι γιατροί που στελεχώνουν τη χειρουργική και τ’ άλλα τμήματα του νοσοκομείου Θηβών. Είναι αλήθεια ότι έχουν από καιρό συγκεκριμένες ελλείψεις που καθιστούν αρκετές φορές αδύνατη την ολοκλήρωση του χειρουργικού τους έργου και που φαντάζομαι θα τις έχουν καταστήσει γνωστές στους αρμοδίους, αλλά σε καμία περίπτωση το γεγονός αυτό δεν εμποδίζει έστω και με την ουσιαστική παρουσία τους να προσφέρουν. Η κατακριτέα συμπεριφορά του ειδικευόμενου της χειρουργικής αλλά και του υπεύθυνου γι αυτόν επιμελητή εφημερίας εκείνης της ημέρας, έθεσε σε πραγματικό κίνδυνο και τον ασθενή που έπρεπε να χειρουργηθεί κατεπειγόντως αφού πρωτίστως δε διερεύνησε τις δυνατότητες αντιμετώπισης στο νοσοκομείο που παρέπεμψε το περιστατικό ως όφειλε και ως προβλεπόταν από τους κανόνες διακομιδής αλλά και τον ήδη χειρουργημένο που προσπαθούσε από διημέρου το ΕΚΑΒ να βρει θέση νοσηλείας σε μονάδα εντατικής θεραπείας.

Για την ιστορία αναφέρω ότι τελικά ο βαρέως πάσχων μετακινήθηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας του ΛΑΙΚΟΥ νοσοκομείου στις 23.00 της ίδιας ημέρας και κατέληξε μετά από διήμερη νοσηλεία σε αυτήν. Ο νεαρός ασθενής πήρε εξιτήριο στις 31.12.2011 σε αρίστη κατάσταση και θα επανέλθει για την αφαίρεση των ραμμάτων του.

Πόσο πραγματικά θα εκτείθετο η υγεία του νεαρού ασθενούς αν αρνούμασταν κι εμείς ως νοσοκομείο την αντιμετώπιση του επικαλούμενοι το απόλυτα αληθές γεγονός της μη εφημερίας αναισθησιολόγου και ποια χειρουργική κλινική στην Αθήνα θα πειθόταν για την αντιμετώπισή του όταν ένας νομός ολόκληρος αδυνατούσε να το διεκπεραιώσει ως περιστατικό;

Είναι αδιανόητο να υπάρχουν δύο νοσοκομεία στη Βοιωτία ανεπαρκώς στελεχωμένα και η παρουσία του ενός (Θηβών) να υπονομεύει τη λειτουργία του άλλου (Λιβαδειάς). Οι ανεύθυνοι κατ’ επίφαση όπως έγραψα και παραπάνω συνάδελφοι επαληθεύουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι αυτό της Θήβας σχεδιάστηκε και ανεγέρθη για ψηφοθηρικούς λόγους. Συμπεριφορές άλλης εποχής που κατατρόπωσαν και βούλιαξαν την Ελλάδα. Η υγεία του βοιωτικού λαού παραμένει όμως απαιτητική και καλείται να εξυπηρετείται με όλο και λιγότερες υποδομές ενώ η συγχώνευση των δύο νοσοκομείων σ΄ ένα, που θα έχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στελέχωσης προσωπικού είναι γεγονός που οι υπηρετούντες στο νοσοκομείο Θηβών επιταχύνουν με την ανεύθυνη και προκλητική τους συμπεριφορά. Εάν οι εργαζόμενοι στο υπό διάλυση όπως δείχνει και η εικόνα του, νοσοκομείο Θηβών, έχουν αποφασίσει να επισπεύσουν το γεγονός της συγχώνευσης με ότι κι αν σημαίνει αυτό για τις θέσεις εργασίας τους, δεν έχουν κανένα λόγο να επιβαρύνουν το ήδη δυσβάσταχτο έργο που τελείται στο νοσοκομείο Λιβαδειάς.

Δεν είναι λογικό τώρα που τα δύο νοσοκομεία είναι υπό καθεστώς κοινής διοίκησης να αποφασιστούν με συνοπτικές διαδικασίες οι απαραίτητες μετακινήσεις προσωπικού γιατί επιτέλους κάποιο από τα δύο νοσοκομεία πρέπει να λειτουργεί; Οι αριθμοί των χειρουργείων και τα πεπραγμένα του νοσοκομείου Θηβών δε δικαιολογούν τελικά γιατρούς εφημερεύοντες στο χειρουργικό τομέα. Δεν είναι υπερβολή ο εφημερεύων χειρουργός να εφημερεύει μαζί με τους ήδη υπάρχοντες του νοσοκομείου Λιβαδειάς. Το προσωπικό του χειρουργείου στο συγκεκριμένο νοσοκομείο τι ακριβώς προσφέρει κατά τις μεσημβρινές ώρες όταν ποτέ δε θα τελεστεί χειρουργείο. Γνωρίζει ο διοικητής των δύο νοσοκομείων την απίστευτη πίεση που υφίσταται το προσωπικό του χειρουργείου στο νοσοκομείου Λιβαδειάς προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο όγκος των περιστατικών; Υπάρχει πραγματική βούληση από μέρος της διοίκησης για σωστή παροχή υγείας στη Βοιωτία ή πρέπει το αγαθό της υγείας να αποτελέσει για μία ακόμη φορά ψευδεπίγραφο πολιτικό διακύβευμα στις επερχόμενες εκλογές;

Δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο πολιτικής ωραιοποίησης της κατάστασης. Με τα όλο και λιγότερα προβλεπόμενα κονδύλια για την υγεία πιστεύουν αλήθεια οι συνάδελφοι του νοσοκομείου Θηβών ότι δεν προκαλούν με το να μένουν άπραγοι μη προβαίνοντας ακόμη και στο εντελώς αυτονόητο γεγονός της ενημέρωσης της παραπομπής ενός ασθενούς επειδή έχουν ελλείψεις; Τρεις γιατροί στο νοσοκομείο Λιβαδειάς εμφορούμενοι από αρχές άγνωστες στους συναδέλφους του νοσοκομείου Θηβών παρέμειναν ή ήρθαν για την ασφαλή διεκπεραίωση του νεαρού ασθενούς χωρίς να εφημερεύουν αγνοώντας τον εορταστικό χαρακτήρα της ημέρας και μένοντας μακριά από τις οικογένειές τους.

Είναι προσωπική υποχρέωση και θέμα ηθικής τάξης να γνωστοποιηθεί το γεγονός στο βοιωτικό λαό μια και αποτελεί επανάληψη της ίδιας χυδαίας συμπεριφοράς των συναδέλφων του νοσοκομείου Θηβών που έλαβε χώρα στις 18.11.2011 και έχει εκτεθεί λεπτομερώς σε προηγούμενη αναφορά, όταν και πάλι παρέπεμψαν κρατουμένη των γυναικείων φυλακών χωρίς ενημέρωση και που αντιμετωπίστηκε σε βάρος άλλου περιστατικού που χειρουργήθηκε αργοπορημένα. Αποτελεί όμως και ελάχιστη αναγνώριση των συναδέλφων που έδρασαν αποτελεσματικά σώζοντας κυριολεκτικά το νεαρό ασθενή. Ο δε δεύτερος αναισθησιολόγος ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΗΣ λειτουργεί με απόλυτη αυταπάρνηση χρόνια τώρα προσφέροντας σε κάθε περίπτωση αγνοώντας το γεγονός της ύπαρξης ή όχι εφημερίας γι αυτόν. Στα μικρά επαρχιακά νοσοκομεία είναι καθεστώς οι όποιες ελλείψεις ν’ αναπληρώνονται στο μέτρο του εφικτού με διαδικασίες αυτοθυσίας και υπέρβασης.

Ας με συγχωρέσουν οι συνάδελφοι που έγινε αναφορά στα ονόματα τους, δεν το γνωρίζουν και είμαι σίγουρος ότι δε θα το ήθελαν κιόλας, ο λόγος όμως είναι προφανής κι έχει να κάνει με την ελάχιστη αναγνώριση της προσφοράς τους!!!

Εάν τώρα δεν προβλέπεται από τις οικονομικές δυνατότητες της ήδη πτωχευμένης Ελλάδας να συντηρούνται μισθολογικά σε καθεστώς αργομισθίας ιατροί, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό στο νοσοκομείο Θηβών, η συγχώνευση και η εφεδρεία είναι ο μόνος δρόμος για ουσιαστικότερη και πολύ πιο ειλικρινή παροχή υγείας. Οι εκτός πραγματικότητας ανήθικοι πολιτικοί που φρόντισαν για την ύπαρξή του νοσοκομείου Θηβών προσβλέποντας στην εκλογική τους απήχηση σε μέρος του βοιωτικού λαού ας φρόντιζαν και για τη στελέχωσή του τόσα χρόνια τώρα. Οι ίδιοι δε γιατροί που το στελεχώνουν σε μόνιμη βάση οφείλουν πολύ πιο υπεύθυνη στάση απέναντι στους ασθενείς που καταφεύγουν εκεί.

Το νοσηλευτικό προσωπικό του χειρουργείου και οι αναισθησιολόγοι με ποια λογική εφημερεύουν και αμείβονται στο νοσοκομείο Θηβών αφού ποτέ δεν τελείται χειρουργείο στο συγκεκριμένο νοσοκομείο μετά το μεσημέρι όπως και τα Σαββατοκύριακα; Η κοινή λογική λοιπόν υπαγορεύει με επιβεβλημένο τρόπο μάλιστα, τη μεταφορά του όποιου προσωπικού περισσεύει και δε χρησιμοποιείται λόγω των ελλείψεων τις συγκεκριμένες ώρες, να αξιοποιηθεί καταλλήλως και να καλύψει στο νοσοκομείο Λιβαδειάς επίσης κενές θέσεις νοσηλευτών και γιατρών που κάποιοι άλλοι αναπληρώνουν τώρα με σεβασμό κι αυταπάρνηση.

Επειδή στην αναφορά αυτή θα επιχειρήσουν πολλοί να προσδώσουν διάθεση τοπικιστικής αντιπαράθεσης ή τουλάχιστον πολιτική σκοπιμότητα (βοηθά και το ρευστό πολιτικό κλίμα της εποχής) απομακρύνοντας και αποκρύπτοντας τον πραγματικό λόγο που συντάχτηκε θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια πρόθεση. Η μη υπονόμευση του έργου κάθε γιατρού αλλά και όποιου άλλου θέλει να υπηρετήσει το αγαθό της υγείας είναι αρκούντως ικανός λόγος.

Ο συντάξας την αναφορά

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΠΛΙΑΚΟΣΤΑΜΟΣ

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ Β’ / ΓΕΝΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ