Οι φυλές των Βουλευτών

Τώρα που οι τριακόσιοι της Βουλής επέστρεψαν απαξάπαντες από τον παραθερισμό, τα κρίσιμα γεγονότα των τελευταίων μηνών μας βοήθησαν να αντλήσουμε χρήσιμα συμπεράσματα

Του Στέλιου Ν. Κάνδια

Τους έχουν περιγράψει σαν τη σύγχρονη Σύγκλητο, υπονοώντας ότι αποτελούν μία δημοκρατικά εκλεγόμενη αριστοκρατική κάστα (όσο αφοριστικό και αντινομικό κι αν ακούγεται αυτό)• τους έχουν χαρακτηρίσει οπορτουνιστές ή λαϊκιστές• τους έχουν αποθεώσει, αδικήσει και προπηλακίσει χειρότερα και από τον Εζέλ, τον ήρωα της φερώνυμης τουρκικής σαπουνόπερας. Ένα είναι βέβαιο: καθότι η άμεση δημοκρατία μάλλον δεν... φτουράει, αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Για τους βουλευτές ο λόγος, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ποιότητα του νομικού πλαισίου, τον έλεγχο της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά, κάπου κάπου, και τη μείωση της ανεργίας με fast track μεθόδους (εξ ου και το κακοπροαίρετο λογοπαίγνιο “βολευτές”).Τώρα που οι τριακόσιοι της Βουλής επέστρεψαν απαξάπαντες(;) από τον παραθερισμό, τα γεγονότα των τελευταίων μηνών μας βοήθησαν να προβούμε σε έναν απολογισμό και να αντλήσουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τους πατέρες του έθνους (οι οποίοι ως γνωστόν φυλάττουν Θερμοπύλες - μάλλον με βάρδιες, γιατί συχνά η αίθουσα της Βουλής είναι άδεια), ενόψει των κρίσιμων αποφάσεων που θα κληθούν να λάβουν στο προσεχές διάστημα. Έτσι, χονδρικά κατατάξαμε τους έλληνες βουλευτές σε τέσσερις κατηγορίες, σε “τέσσερις φυλές” αν θέλετε, οι οποίες διαπερνούν τις διαχωριστικές γραμμές των υφιστάμενων κοινοβουλευτικών κομμάτων.Σε αυτό το ιδιότυπο “εθνογραφικό πορτραίτο” των ελλήνων βουλευτών στην πράξη πολλοί εξ αυτών ανήκουν σε περισσότερες της μίας κατηγορία, αλλά θέλαμε να σας δώσουμε μία βασική ιδέα. Σχηματικά κατατάξαμε τις φυλές των εθνοπατέρων ως εξής:

Βουλευτής “υποβρύχιο”: Πρόκειται για την stealthy προσέγγιση της πολιτικής. Ο βουλευτής υποβρύχιο βυθίζεται σιωπηλά κάτω από τον αφρό της επικαιρότητας όταν τα πράγματα είναι δύσκολα για το κόμμα του. Αποφεύγει δηλώσεις και συνεντεύξεις που θα προκαλέσουν τον τάδε ή τον δείνα, θέλοντας να τα έχει καλά με όλους. Όταν ψηφίζει αντιδημοφιλή σχέδια νόμου τρέμει το φιλοκάρδι του, ενώ ψελλίζει κάποιες διαφωνίες για την τιμή των όπλων πριν τα ψηφίσει και με τα δύο χέρια. Ανεβάζει περισκόπιο για να εκτιμήσει την κατάσταση και περιμένει τη θάλασσα να ηρεμήσει και το μπουρίνι να περάσει. Προσόν του οι βερμπαλισμοί και οι αερολογίες. Σλόγκαν: “Ισχύς μου η αγάπη του λα(γ)ού”.

Βουλευτής “Έλιοτ Νες - Κούρκουλος”: Είναι για τη Βουλή μας όνειδος που είναι σπάνιο είδος. Έχει το θάρρος της γνώμης του, και όταν κρίνει ότι πρέπει, δεν διστάζει να παρεκκλίνει της κομματικής γραμμής. Λέει τα πράγματα με το όνομά τους, ενοχλεί συμφέροντα, και μοιραία ορισμένες φορές υποχρεώνεται από το κόμμα σε αναδίπλωση φωνάζοντας “όχι άλλο κάρβουνο” (εντάξει, είναι η light εκδοχή του Κούρκουλου). Ίσως θα χρειαστεί να τον βαλσαμώσουν και να τον βάλουν στην είσοδο της εθνικής αντιπροσωπίας ή να τον πακετάρουν για το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.

Βουλευτής “θα ήθελα να 'ξερα δεν ντρέπεσαι να είμαι στον πάγο και να χαίρεσαι”: Πρόκειται για κάποιον/ αν που χρημάτισε υπουργός στο πρόσφατο ή απώτερο παρελθόν ή και δεν έχει υπουργοποιηθεί ποτέ. Παρότι στις τελευταίες κυβερνήσεις ο αριθμός των υπουργών/ αναπληρωτών υπουργών/ υφυπουργών αυξάνεται όπως το έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης, εντούτοις δεν μπορείς να ικανοποιήσεις και 150 – 160 τόσους βουλευτές (ακόμη). Έτσι ο βουλευτής που μένει εκτός νυμφώνος αναπτύσσει σταδιακά Μαρθαβουρτσιακή νοοτροπία αδικημένου και κατατρεγμένου. Με λογική ελεύθερου σκοπευτή ο εν λόγω βουλευτής επιτίθεται ξαφνικά και επιλέγει τα θύματά του μεταξύ συγκεκριμένων υπουργών με δύσκολα χαρτοφυλάκια οι οποίοι δεν έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα κομματικά ένσημα για να είναι υπουργοί (το κλασικό “όταν ΕΓΩ κόλλαγα αφίσες για το Κόμμα αυτός ο */&^%$# δεν είχε ακόμη γεννηθεί”). Ο εν λόγω βουλευτής αποτελεί μόνιμη εσωκομματική εστία προβλημάτων, αλλά αν τυχόν υπουργοποιηθεί γίνεται το καλύτερο παιδί της πιάτσας (και γι' αυτό συχνά υπουργοποιείται).

Βουλευτής “ο Μαυρογιαλούρος ήταν Football League μπροστά μου”: Ενώ ο βουλευτής “υποβρύχιο” φοβάται και τον ίσκιο του, ο βουλευτής Μαυρογιαλούρος του 21ου αιώνα ξεπερνά τους κυματισμούς της επικαιρότητας με χάρη σέρφερ στη Χαβάη. Σλόγκαν του είναι το “ό,τι θέλει ο συντεχνιακός λαός”, ενώ είναι κατά κανόνα το αγαπημένο παιδί του αρχηγού. “Ναι” λέει το αντίπαλο μεγάλο κόμμα; “Όχι” λέει αυτός. “Άσπρο” λέει το αντίπαλο κόμμα; “Μαύρο” λέει αυτός. “Μαύρο” λέει το αντίπαλο κόμμα; “Άσπρο” λέει αυτός. Φροντίζει να κολακέψει την κοινή γνώμη και να εκπροσωπήσει συντεχνιακά ή/ και επιχειρηματικά συμφέροντα με ξεχωριστή επιτυχία. Τάζει λαγούς με πετραχήλια, υπόσχεται εύκολες λύσεις, δεν φημίζεται για τους καλούς του τρόπους, ενώ επειδή είναι “παιδί του λαού” πετάει και κανένα γαλλικό σε κανέναν τζιτζιφιόγκο τεχνοκράτη βουλευτή. Είναι ένα από τα σπάνια είδη του Κοινοβουλίου (καλά αστειεύομαι).

Βουλευτής “Κάτω Αγουλινίτσα”: Ο επαρχιώτης βουλευτής “Κάτω Αγουλινίτσα” δεν διαθέτει το επικοινωνιακό χάρισμα του βουλευτή “Μαυρογιαλούρου”, δεν έχει πρόσβαση στα αθηναϊκά ΜΜΕ και δεν έχει το απαιτούμενο “γκελ” στην κοινή γνώμη της πρωτεύουσας. Με τις ερωτήσεις και επερωτήσεις του επικεντρώνεται στην ικανοποίηση τοπικών συμφερόντων. Αυτό καθ' αυτό δεν είναι καθόλου κακό, με τη διαφορά ότι μερικές φορές το παρακάνει ασχολούμενος μόνο με τα προβλήματα της περιοχής του (“Ελλάδα είναι μόνο ο νομός μου” ένα πράγμα), καταλήγοντας να παλεύει για να μην κοπεί το ρεύμα από τον αυθαίρετο οικισμό “Η Νομιμότης – Άγιος Παχούμιος” και να ζητεί νέες προσλήψεις στη δημοτική υπηρεσία αποκομιδής ακαθαρσιών ουρακοτάγκων Κολοκοτρωνιτσίου (που δεν έχει ουρακοτάγκους, αλλά δεν πειράζει).

Ειδική (βραβευμένη) κατηγορία “Διχασμένο κορμί”, ή “Διχασμένο μυαλό” ή “Ιανός”: Η κατηγορία αυτή σε μεγάλο βαθμό συγκεράζει όλες τις προηγούμενες και αφορά μια ετερόκλητη ομάδα βουλευτών της κυβερνώσας παράταξης. Απαρτίζεται κυρίως από παλαιοπασόκους και έκπαλαι εκσυγχρονιστές (νυν αναχρονιστές). Η ομάς ταύτη ψηφίζει Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα και εφαρμοστικούς, αλλά όταν έρχεται η ώρα της εφαρμογής και της ψήφισης των προβλεπόμενων σχεδίων νόμου αστράφτει και βροντάει και προκαλεί ένα σωρό προβλήματα γιατί οι θιγόμενοι βγάζουν το τεφτέρι και απειλούν με περικοπές σε ψήφους. Οπότε το ερώτημα για τον βουλευτή της ως άνω ομάδος είναι καιροσκόπος ή απλώς βλάξ γιατί δεν ήξερε τι υπερψήφιζε; Και τα δύο ενδεχόμενα είναι επικίνδυνα.
Τέλος πάντων, δεν αποκλείεται ένας βουλευτής να είναι τόσο καλός όσο το κόμμα του, αλλά και το κόμμα μπορεί να είναι τόσο καλό όσο οι ψηφοφόροι του... Είναι θέμα πολιτικού πολιτισμού. Ή μήπως όχι;
Πηγή http://www.skai.gr/