Του Δημήτρη Αγγέλου,
Νομαρχιακός Σύμβουλος - τ. Πρόεδρος του Κέντρου Πρόληψης Ναρκωτικών Ν. Βοιωτίας
Η μορφή και οι διαστάσεις που έχει πάρει σήμερα, η χρήση των Ναρκωτικών αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών. Η ανάγκη να παρθούν επιπλέον μέτρα για την αντιμετώπισή του προβάλει επιτακτικά.
Τα μέτρα καταστολής για τη μείωση της διάθεσης της ουσίας (ναρκωτικό), δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Φιλότιμες οι προσπάθειες των διωκτικών αρχών. Η ηλικία όμως έναρξης της χρήσης δυστυχώς μειώνεται, ενώ οι χρήστες συνεχώς αυξάνονται. Οι σύγχρονες λοιπόν κοινωνίες έχουν ανάγκη εφαρμογής νέων πάρα πολύ καλά οργανωμένων προγραμμάτων πρόληψης.
Οι αποσπασματικές παρεμβάσεις για ενημέρωση και πληροφόρηση με έντονο κινδυνολογικό περιεχόμενο, (τον φόβο του θανάτου ως συνέπεια της χρήσης) δεν αποτρέπουν τους νέους από τη χρήση των ναρκωτικών.
Ο θάνατος είναι κάτι που δεν αγγίζει τον έφηβο ο οποίος αντιδρά από τη φύση του στους κανόνες που του θέτουμε. Όσο πιο πολύ του μιλάμε για ένα απαγορευμένο πράγμα, τόσο τον ωθούμε να πειραματισθεί μ’ αυτό.
Είναι λοιπόν ανάγκη υιοθέτησης μιας «νέας οπτικής» απέναντι στην πρόληψη που να εστιάζεται στο άτομο και στις αιτίες που το ωθούν στη χρήση οι οποίες ποικίλουν. Από μια έχουν καθαρά κοινωνικό χαρακτήρα, π.χ. το άγχος που δημιουργεί η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία στο άτομο. Η έλλειψη αξιών λόγω και του καταιγισμού παραστάσεων από αμφιλεγόμενα πρότυπα συμπεριφοράς από την άλλη. Παρόλα αυτά όμως, δεν «παίρνουν» όλοι ναρκωτικά καίτοι βιώνουν λίγο ή πολύ τις ίδιες δυσκολίες.
Αυτό ίσως να σημαίνει ότι υπάρχει μια βαθύτερη αιτία που οδηγεί κάποιον στη χρήση και την εξάρτηση. Κι αυτό έχει να κάνει προφανώς με την προσωπικότητα του καθενός, και την ψυχοσύνθεσή του.
Το ζητούμενο λοιπόν σήμερα στον νέο είναι η διαμόρφωση μιας ψυχικά υγιούς προσωπικότητας. Ενός ατόμου που και αν ακόμη έρθει σε επαφή με την ουσία, να μπορεί να πει όχι, να αντισταθεί σ’ αυτή!
Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι η προσωπικότητα του ατόμου διαμορφώνεται από τα πρώτα παιδικά χρόνια ως την εφηβεία και επίσης ότι στη διαμόρφωση της συμβάλλουμε όλοι, σαν μέλη του άμεσου ή ευρύτερου περιβάλλοντός του, καταλαβαίνουμε πως η μάστιγα των ναρκωτικών δεν αποτελεί μόνο πρόβλημα της «διπλανής πόρτας».Είναι υπόθεση που ως άτομα, οικογένεια και κοινωνία μας αφορά όλους!
Τα μέτρα καταστολής για τη μείωση της διάθεσης της ουσίας (ναρκωτικό), δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Φιλότιμες οι προσπάθειες των διωκτικών αρχών. Η ηλικία όμως έναρξης της χρήσης δυστυχώς μειώνεται, ενώ οι χρήστες συνεχώς αυξάνονται. Οι σύγχρονες λοιπόν κοινωνίες έχουν ανάγκη εφαρμογής νέων πάρα πολύ καλά οργανωμένων προγραμμάτων πρόληψης.
Οι αποσπασματικές παρεμβάσεις για ενημέρωση και πληροφόρηση με έντονο κινδυνολογικό περιεχόμενο, (τον φόβο του θανάτου ως συνέπεια της χρήσης) δεν αποτρέπουν τους νέους από τη χρήση των ναρκωτικών.
Ο θάνατος είναι κάτι που δεν αγγίζει τον έφηβο ο οποίος αντιδρά από τη φύση του στους κανόνες που του θέτουμε. Όσο πιο πολύ του μιλάμε για ένα απαγορευμένο πράγμα, τόσο τον ωθούμε να πειραματισθεί μ’ αυτό.
Είναι λοιπόν ανάγκη υιοθέτησης μιας «νέας οπτικής» απέναντι στην πρόληψη που να εστιάζεται στο άτομο και στις αιτίες που το ωθούν στη χρήση οι οποίες ποικίλουν. Από μια έχουν καθαρά κοινωνικό χαρακτήρα, π.χ. το άγχος που δημιουργεί η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία στο άτομο. Η έλλειψη αξιών λόγω και του καταιγισμού παραστάσεων από αμφιλεγόμενα πρότυπα συμπεριφοράς από την άλλη. Παρόλα αυτά όμως, δεν «παίρνουν» όλοι ναρκωτικά καίτοι βιώνουν λίγο ή πολύ τις ίδιες δυσκολίες.
Αυτό ίσως να σημαίνει ότι υπάρχει μια βαθύτερη αιτία που οδηγεί κάποιον στη χρήση και την εξάρτηση. Κι αυτό έχει να κάνει προφανώς με την προσωπικότητα του καθενός, και την ψυχοσύνθεσή του.
Το ζητούμενο λοιπόν σήμερα στον νέο είναι η διαμόρφωση μιας ψυχικά υγιούς προσωπικότητας. Ενός ατόμου που και αν ακόμη έρθει σε επαφή με την ουσία, να μπορεί να πει όχι, να αντισταθεί σ’ αυτή!
Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι η προσωπικότητα του ατόμου διαμορφώνεται από τα πρώτα παιδικά χρόνια ως την εφηβεία και επίσης ότι στη διαμόρφωση της συμβάλλουμε όλοι, σαν μέλη του άμεσου ή ευρύτερου περιβάλλοντός του, καταλαβαίνουμε πως η μάστιγα των ναρκωτικών δεν αποτελεί μόνο πρόβλημα της «διπλανής πόρτας».Είναι υπόθεση που ως άτομα, οικογένεια και κοινωνία μας αφορά όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου