Ο ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΟΥ…:

 

Της Λίτσας Γεραντώνη

 

Έρχονται στιγμές στη ζωή μας , που οι λέξεις είναι φτωχές για να περιγράψουν τα συναισθήματά μας…

Έρχονται στιγμές , που εξαφανίζουν κάθε ευχέρειά μας στο γραπτό ή τον προφορικό λόγο …

Έρχονται στιγμές , που ο κόμπος στο λαιμό και το τρέμουλο στο χέρι … , δε μας αφήνουν να εκφράσουμε τις σκέψεις μας ….

Έρχονται στιγμές , που αρνούμαστε να αποδεχτούμε τα γεγονότα και την αλήθεια…

Έρχονται στιγμές , που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ανθρώπινες απώλειες… Στιγμές που γίνονται ώρες , μέρες , χρόνια…, με ένα δυσαναπλήρωτο κενό να μας συντροφεύει για πάντα … Απώλειες αναπάντεχες , σημαντικές , οδυνηρές , ικανές να τα αλλάξουν όλα … Απώλειες , σαν αυτή του κ. ΛΟΥΚΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥ...

Το έργο του, μιλάει για την πορεία του στα κοινά … Γι΄αυτή την πορεία του, μίλησαν και θα μιλήσουν πολλοί και πολλές , που συνάντησε στο διάβα του …

Εγώ θέλω και θα μιλήσω , για τον ΠΡΟΕΔΡΟ της ΚΑΡΔΙΑΣ μας …

Για τον Επικεφαλή , τον Ηγέτη που πριν από 7 περίπου χρόνια , με ομοψυχία, ενότητα και αγάπη για όλους /ες τους/τις συναδέλφους του , περα απο κομματα , παραταξεις και διαχωριστκες γραμμες, αλλά και στην κυριολεξία με μια χούφτα εργαζόμενους/ες , έβαλε την ΠΕΔ/ΣΕ, σε μια ιδιαίτερα επιτυχημένη πορεία…

Για τον Πρόεδρο, που τον Ιανουάριο του 2015 , με ρώτησε αποφασιστικά : « Αντέχεις ...;;; Θα είσαι μαζί μου για να τα καταφέρουμε ;;; » …

Για τον Άνθρωπο , που με ορθή κρίση και αλάνθαστο ένστικτο , ενίσχυσε το δυναμικό της υπηρεσίας μας με το Γιώργο τον Ταγκούλη , κάνοντας έτσι τα αδύνατα , δυνατά ….

Που με πείσμα , σοβαρότητα αλλά και μεγάλη κατανόηση απέναντι στις ιδιαιτερότητες και στις δυνατότητες του καθένα μας , κατάφερνε πάντα να πετυχαίνει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα , τηρώντας τις ισορροπίες και δίνοντας ευκαιρίες σε όλους / ες μας…

Για τον Άνθρωπο, που αναγνώριζε τις προσπάθειες και το έργο των συνεργατών του και είχε πάντα έναν καλό λόγο γι΄αυτούς…

Για τον Άνθρωπο, που μας έκανε να νιώθουμε ομάδα και που αποτελούσε ένα επιπλέον ισχυρό κίνητρο , για να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό…

Για τον 'Ανθρωπο , που δε μας ξέχασε ... , αποχωρώντας από την Προεδρεία της ΠΕΔ…

Για τον ΕΠΙΤΙΜΟ ΠΡΟΕΔΡΟ , που και η ΠΕΔ δεν ξέχασε και που τον τίμησε όπως που άξιζε ... , γεγονός για το οποίο , δεν έχανε ευκαιρία να τονίζει με αγάπη , τις ευχαριστίες και τη συγκίνησή του ...

Για τον Άνθρωπο , που μας δίδαξε πολλά , αλλά κυρίως το Υπερήφανο « αποχωρείν αξιοπρεπώς … » , όχι μόνο από την πολιτική , την αυτοδιοίκηση , τα κοινά και την εργασία , αλλά ακόμη και από την ίδια ζωή… !!!

Θέλω και θα μιλήσω , για εκείνον που για μένα , δεν είναι απλά ένας Αιρετός , ένας Πρόεδρος , ένας Προϊστάμενος … Είναι ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους της ζωής μου , είναι ο συνοδοιπόρος , ο συνεργάτης , ο δάσκαλος , ο φίλος , η οικογένεια … Είναι ο ορισμός , του νοιάζομαι , προστατεύω και στηρίζω…

Είναι εκείνος , που είχε πάντα την έννοια , μη διακινδυνεύσω την υγεία μου με τις πολλές ώρες δουλειάς ή με τις διαδρομές μου στα μεγάλα κρύα και στους καύσωνες …

Είναι εκείνος , που μαζί με την οικογένειά του , τίμησαν εμένα και τη δική μου οικογένεια, με τη φιλία τους…

Είναι εκείνος για τον οποίο , όταν ξεκινούσε ο γιατρός μου την πρόσφατη επέμβασή μου , μου είπε : « Με πήρε και ο Δήμαρχος τηλέφωνο , να σε προσέξουμε … , ανησυχεί πολύ… »

Είναι εκείνος , που σε κάθε επικοινωνία μας , ακόμη και τις ύστατες ώρες που έδινε τη δική του μάχη στο νοσοκομείο , μου έλεγε συνέχεια : « Μη φοβάσαι , εμένα θα με φτιάξουν , εσύ να προσέχεις μην κολλήσεις , τώρα που είσαι κι από το χειρουργείο … ».

Είναι εκείνος, που πριν λίγο καιρό , έκλεισε την τελευταία συγκινητική δημόσια ομιλία του , στη Συνεδρίαση της ΠΕΔ στην Αμφίκλεια , αναφερόμενος σ΄εμένα…

Είναι εκείνος , που η απώλειά του , μου έδειξε για μια ακόμη φορά , ότι οι άνθρωποι δεν ορφανεύουν μόνο από γονείς … Είναι εκείνος , που ήταν στήριγμά μου , αλλά ταυτόχρονα μ΄έμαθε να είμαι δυνατή και να μπορώ να γίνομαι κι εγώ στήριγμα για τους γύρω μου…

Είναι εκείνος , στον οποίο θέλω να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ , για όλα και για πάντα … , να του εκφράσω την βαθιά και ειλικρινή μου ΑΓΑΠΗ και να του ζητήσω ΣΥΓΝΩΜΗ , που δεν κατάλαβα ότι « έφευγε » και που οι προσευχές μου , δεν ήταν ικανές να εμποδίσουν αυτό του το «ταξίδι» …

Καλό σου Παράδεισο και Καλή Αντάμωση ... , ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕ ΠΡΟΕΔΡΕ ΜΟΥ ... !!!