Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019

«Στα μονοπάτια της Μνήμης» το νέο βιβλίο του Γιώργου Μπίμη


     Το Σάββατο, στις 7/12/2019 παρουσιάστηκε με επιτυχία στο Επιμελητήριο της Βοιωτίας στη Λιβαδειά το 6ο Βιβλίο του ποιητή και συγγραφέα Γιώργου Δ. Μπίμη. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που έχει τίτλο: ‘’Στα μονοπάτια της Μνήμης.’’

     Για το βιβλίο μίλησαν: Ο Μιχάλης Π. Λυμπεράτος, φιλόλογος, διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, συγγραφέας, Δ/ντής του Γ΄ Γυμνασίου Λιβαδειάς, Ο Παναγιώτης (Τάκης) Βαρελάς, ζωγράφος, συγγραφέας, ο Εκδότης των εκδόσεων ‘’Εντύποις’’ Γιάννης Κρανιάς και ο ποιητής και συγγραφέας Γιώργος Δ. Μπίμης. Ακούστηκαν τραγούδια σε στίχους του ποιητή και σε μουσική του Αλέξανδρου Χατζηνικολιδάκη από το μουσικό σχήμα ‘’Κόντρα Μπάντα.’’(Βαγγέλης Βαλαχάς, Παναγιώτης Δάρας, Κων/νος Ζώτας, Γεωργία Παλαιολόγου)  Αποσπάσματα από το βιβλίο του διάβασαν τα μέλη του Ομίλου Φίλων Θεάτρου Λιβαδειάς, η Ειρήνη Γουργιώτη, η Αργυρώ Βλαχοδήμου κι ο Γιώργος Αγραφιώτης.

         Λίγα λόγια για το έργο:

     Το Έργο ΄΄Στα Μονοπάτια της Μνήμης΄΄ είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Η αφήγηση ξεκινά από τη δικτατορία του Μεταξά, περνά στο δεύτερο παγκόσμιο  πόλεμο, στην αντίσταση, στον εμφύλιο πόλεμο, στις εξορίες, στην επτάχρονη  χούντα και καταλήγει στη μεταπολίτευση. Περιγράφει τον αγώνα τριών γενεών.  Ο παππούς, ο γιος και ο εγγονός… Πρόκειται για έναν ύμνο στη ζωή, στις ιδέες, στα οράματα, στις μεγαλεπήβολες αξίες,  στα  μεγαλόπνοα  και ρωμαλέα ιδανικά. Ένας ανηλεής αγώνας για την κατάκτηση της ελευθερίας, της ειρήνης, της δημοκρατίας, της κοινωνικής ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
    Το Έργο συμπυκνώνει το όραμα για έναν κόσμο, εύρωστο, ώριμο και μεστωμένο. Όμως για να υπάρξει τούτος ο ακμαίος κόσμος απαιτείται η αφύπνιση κι η εξέγερση των συνειδήσεων των καταπιεσμένων, έτσι ώστε να τεθεί ως κεντρικός στόχος, η καθιέρωση ενός συστήματος  θεσμών, αξιών και αντιλήψεων που θα μεριμνά και που θα εγγυάται για τους απροστάτευτους, για τους βασανισμένους και  για τους αδικημένους όπου γης…
    Το κακοπάθημα κι ο παιδεμός της ζωής των απλών ανθρώπων απορρέουν σαφώς από τις βάρβαρες συνθήκες που κυριαρχούν στο απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα κι από κει εκπορεύεται και η ανάγκη της ασίγαστης πάλης των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων ενάντια στους δήμιους, στους βασανιστές και στους εκμεταλλευτές, που το ενεργό ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται μόνιμα στον άμετρο κι  αθέμιτο πλουτισμό, στο αιματηρό, αποκρουστικό και φρικαλέο κέρδος…
     Οι πρωταγωνιστές  αυτής της ιστορίας ζούνε την εξέγερση και την επανάσταση, βιώνουν την συντριπτική της ήττα αλλά δεν κάμπτονται μήτε παραδίδουν τα όπλα. Νιώθουν όντως νικημένοι αλλά όχι ηττημένοι… Γιατί γνωρίζουν καλά πως οι ήττες είναι εφήμερες, πως ο αγώνας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο η αδικία θα μαστίζει τον κόσμο κι όσο η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο  θα δεσπόζει, θα εξουσιάζει και θα κυριαρχεί στη γη.
     Αυτό το  Έργο, είναι μια απόπειρα και ένα τόλμημα ενάντια στην υποκριτική τέχνη και στην υποκουλτούρα που συνειδητά ή ασυνείδητα εγκωμιάζει κι εκθειάζει τις ΄΄αξίες΄΄ του ανέντιμου κι ελαττωματικού συστήματος  με προφανή στόχο ν’  αποπροσανατολίσει, να παγιδέψει και να εξαπατήσει εντέλει τους απλοϊκούς ανθρώπους, τα έθνη  και τους λαούς.
     Η θετική και η αντικειμενική τέχνη στοχεύει να φέρει στο προσκήνιο τα φλέγοντα ζητήματα που καίνε και πονάνε την κοινωνία, εκείνη την πρωτοπορία που αγωνίζεται αιώνες τώρα με πείσμα και με απαραποίητο πάθος ν’ αποκαλύψει  και να καταδείξει τις αιτίες που κρατάνε τον άνθρωπο  δούλο και δεσμώτη στο χώμα.  
     Κι ο συνειδητός καλλιτέχνης είναι υποχρεωμένος να συμμετέχει ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι, να αξιώνει επίμονα κι επιτακτικά να δοθεί επιτέλους μιαν απάντηση σ’ αυτή την εκστρατεία της αποσιώπησης, της διαστρέβλωσης και της αλλοτρίωσης που επιζητά με κάθε μέσο να επιβάλλει τις απόψεις του συστήματος, των ισχυρών ομάδων συμφερόντων που εξουσιάζουν τους καίριους τομείς  της πολιτικής, της οικονομικής, της κοινωνικής και της πολιτιστικής ζωής.

     Κι ο γνήσιος Έρωτας, υμνείται κι αυτός και δοξάζεται γιατί αποτελεί την άλλη μεγαλειώδη παράμετρο, την κορυφαία διάσταση του αρχαίου δράματος που υπάρχει και λειτουργεί  ως το ουσιώδες και το απαιτούμενο  στοιχείο με πάντα σημαίνοντα και κυρίαρχο ρόλο στην  πορεία του Έργου, έτσι όπως ακριβώς συμβαίνει και στην ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας.
     Γιατί, από τη μεγαλοσύνη του πνεύματος κι από τον έρωτα της ψυχής αναγεννιέται και ξεκινά το ταξίδι της η απροκατάληπτη κι η αδέκαστη τέχνη, αυτή που αναδύει και προβάλλει κάλλιστους και θεσπέσιους στόχους, αυτή που επιχειρεί αυστηρά κι αποκλειστικά να υπηρετήσει τις αντικειμενικές αλήθειες της ζωής, τις υπέρτατες αξίες της, να αναδείξει ως κεντρική αξία το θεόπνευστο  αλλά εγκάθειρκτο άνθρωπο και τις κομβικές ανάγκες του, το ψωμί, την ειρήνη και την ελευθερία του…

     Ο ποιητής και συγγραφέας Γιώργος Δ. Μπίμης ευχαριστεί θερμά όλους τους φίλους της γνήσιας τέχνης που ανταποκρίθηκαν στην πρόκλησή του και τίμησαν με την παρουσία τους αυτή την ωραία και δημιουργική λογοτεχνική βραδιά…


Δεν υπάρχουν σχόλια: