O κόσμος των χρεωκοπιών και ο κόσμος των νέων δυνατοτήτων

 

Του Βασίλη Τσιτσιρίγκου-Οικονομολόγου

Η άνοδος της αριστεράς στην κυβέρνηση το 2015 άνοιξε ένα νέo κύκλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Σαράντα χρόνια εναλλαγής των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στην διακυβέρνηση “εγκατέστησαν” ένα πλαίσιο πολιτικής, χωρίς να αφήνουν κανένα περιθώριο για συμμετοχή της αριστεράς (ούτε καν ως αντιπολίτευση), στο κοινωνικό-οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας.

Ο νέος αυτός κύκλος αυτός σηματοδοτείται από σημαντικές πολιτικές επιλογές και πρωτοβουλίες της Ανανεωτικής-Ριζοσπαστικής Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του Α.Τσίπρα, που θα αποτιμηθούν σε βάθος χρόνου και με θετικό πρόσημο για την χώρα.  

Επιλογή πρώτη : Η πρόταση (και εκλογή) του Π. Παυλόπουλου στην προεδρία της Δημοκρατίας έδειξε πως, αντιλαμβάνεται η σύγχρονη Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, την δημοκρατική λειτουργία της χώρας.

Η αριστερά απέδειξε ότι αποτελεί εθνική-ηγεμονική πολιτική δύναμη, συνεκτιμώντας μάλιστα την δεξιά παράταξη ως ένα σημαντικό “υποσύνολο” στην  διαμόρφωση της ταυτότητας της χώρας (τα άλλα υποσύνολα ήταν το Κέντρο και η Αριστερά).

Ανατράπηκαν έτσι παγιωμένοι όροι της πολιτικής, εισήχθησαν νέα ήθη και μια νέα κουλτούρα με οφέλη στην πολιτική ζωή. Μπορεί άραγε να το επικαλεστεί αυτό και για πότε, στην ιστορία της Δεξιάς παράταξης, η ΝΔ ή ο πρόεδρός της, που μιλά ακατασχέτως για συναινέσεις ;       

Επιλογή δεύτερη : Στις 12 Ιούλη 2015, την ώρα που “παίχτηκε” η θέση της χώρας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α.Τσίπρας που επέμεναν, στήριξαν και πάλεψαν, για να μείνει η χώρα  μας στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο πολιτικής, στην Ευρωζώνη και, στο Ευρώ.

Με λάθη βεβαίως τακτικοστρατηγικής, ενδεχόμενες αυταπάτες ή και προσδοκίες. Αλλα ήταν η Αριστερά τελικά αυτή η δύναμη που είχε την ευθύνη, που ανέλαβε να διασφαλίσει-έστω και με δυσμενείς όρους-την θέση της χώρας στην Ευρώπη. Μιάς  χώρας και  κοινωνίας ταλαιπωρημένης από τον επί σαράντα χρόνια δικομματισμό των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κυριολεκτικά χρεωκοπημένη, με ένα βαθύ, λαϊκίστικο, πελατειακό κράτος.

Ένα κράτος και μια κοινωνία που έχτισαν ο “Βενιζέλος”, ο “Σαμαράς”, η “Γεννηματά”, ο “Μειμαράκης” σπαταλώντας την δυναμική “ιστορικών στιγμών” για την χώρα (ένταξη στην ΕOK το 1980 και στην ΟΝΕ το 2000). Αυτό άλλωστε δεν είπαν ξεκάθαρα για την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλδημοκρατών στις 13 Ιουλίου 2015 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;  

Επιλογή Τρίτη : Η σύγκρουση μιας νέας πολιτικής γενιάς, με το παλιό κατεστημένο, τον λαϊκισμό, την οικογενειοκρατία, την διαπλοκή-διαφθορά, τις διασυνδέσεις με την οικονομική εξουσία και τα ΜΜΕ.

Επιλογή που έχει κοινωνική αποδοχή καταγράφεται δε, με την σαφή άρνηση συνθηκολόγησης με το “παλιό” που χρεοκόπησε την χώρα, και τώρα επιθυμεί να εξαγνιστεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ταυτόχρονα είναι η ίδια η Αριστερά, που πρόσφατα συγκρούστηκε με ότι πιο απηρχαιωμένο, συντηρητικό, σταλινικό, υπήρξε στις γραμμές της, δηλαδή με τον  κρατισμό, τον απομονωτισμό, την επιστροφή στην δραχμή των διαφόρων θεολόγων της Αριστεράς.

Που συγκρούστηκε με όσες/όσους θεωρούν την πολιτική, υπόθεση ακατάσχετων φλυαριών και ναρκισσισμών απαξιώνοντας κορυφαίους δημοκρατικούς θεσμούς (π.χ. προεδρία της βουλής).     

Επιλογή Τέταρτη : H επιμονή της αριστεράς στην κοινωνία και στα λαϊκά στρώματα, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους ελευθεροεπαγγελματίες, τους νέους, την Μικρομεσαία Επιχείρηση δεν είναι τυχαία. Από κεί αντλεί την δύναμή της, εκεί έχει τις αναφορές της, αυτών την θέση αγωνίζεται να βελτιώσει μέσα σε μια δύσκολη συμφωνία.  Σταθερή και μόνιμη είναι η έγνοια της για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αναζητώντας επενδύσεις, σχέδια αναπτυξιακά, χρηματοδοτικές πηγές. Για να ξαναμπούν στο κέντρο της ζωής 1.500.000 ανέργους και χιλιάδες Μικρές Επιχειρήσεις που πρέπει επειγόντως να βγούν από την «κοιλάδα του θανάτου» που τις έφερε η “ελεύθερη αγορά” της ΝΔ. Ταυτόχρονα με όλα αυτά εργάζεται για την σταθεροποίηση των Τραπεζών και ριζικές αλλαγές στο πολιτικό και διοικητικό σύστημα της χώρας.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί να ξαναπάρει την εντολή διακυβέρνησης της χώρας… Όχι δεν είναι αυτοσκοπός για την Αριστερά η διακυβέρνηση.

Νοηματοδοτείται όμως καθώς η Αριστερά καταδεικνύεται με ευθύνη της κοινωνίας χρήσιμη δύναμη. Οχι συμπληρωματική αλλά κύρια δύναμη, δύναμη νέων δρόμων και δυνατοτήτων για την χώρα.

Αντίθετα, δεν έχει νόημα η διακυβέρνηση για όσους επί σαράντα χρόνια δοκίμασαν και δοκιμάστηκαν, δημιουργώντας αλυσίδες χρεωκοπιών.  

Στις 20 Σεπτεμβρίου 2015 οι επιλογές των Ελλήνων, είναι ανάμεσα στον κόσμο των χρεωκοπιών και στον κόσμο των νέων δυνατοτήτων.