Αγαπητέ Λάμπρο,
Διάβασα την ανάρτηση σου με την επώνυμη καταγγελία της κ. Παπαϊωάννου
και ένιωσα την ανάγκη να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα και να εκφράσω την άποψη
μου, αφού υπήρξα μια από τις πρωταγωνίστριες της υπόθεσης αυτής που τόσο τάραξε
την μικρή μας πόλη.
Κατ’ αρχάς τα γεγονότα
:υπήρχε ένα αδέσποτο θηλυκό σκυλί που είχε
γεννήσει πρόσφατα το οποίο δάγκωσε κάποιες γυναίκες. Το ζώο αυτό ,αφού ναρκώθηκε
με εγκεκριμένα από κτηνίατρο φάρμακα, περισυνελέχθη με μεγάλο κόπο όταν αυτό κατέστη δυνατόν και μεταφέρθηκε προκειμένου να εξεταστεί, εφόσον είχε δαγκώσει ανθρώπους. Οι εξετάσεις ,
στις οποίες υπεβλήθη ,έδειξαν ευτυχώς ότι δεν πάσχει από λύσσα η καλααζάρ τα οποία είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Πίσω από αυτά, υπάρχει όπως συνήθως μια άλλη ιστορία.
Είναι εντυπωσιακό και
ακραίο το πώς μια ολόκληρη πόλη άρχισε
να ζητά αίμα, αγορεύοντας στα καφενεία και
στους δρόμους, αναφέροντας ότι πρέπει
να ριχτεί φόλα –πράξη παράνομη-δηλαδή δηλητήριο που θανατώνει αργά, βασανιστικά
το ζώο χωρίς να μπορούν να ελεγχθούν οι αντιδράσεις
του.
Ακόμα πιο εντυπωσιακό
για μένα είναι το γεγονός ότι κανείς δεν
σκέφτηκε ότι το ζώο για κάποιο λόγο άρχισε ξαφνικά να δαγκώνει, και μάλιστα συγκεκριμένη «κατηγορία» ανθρώπων :γυναίκες
με μαύρα ρούχα .
Στην διάρκεια της προσπάθειας
που έγινε για να εντοπιστεί και να ναρκωθεί το ζώο, οδηγηθήκαμε στην φωλιά της
και εκεί πληροφορηθήκαμε ότι είχε πέσει θύμα
άγριου ξυλοδαρμού , απίστευτης, αναίτιας βίας .Επιπλέον περίοικοι ενοχλούσαν τα κουτάβια της και είχαν
μάλιστα κλέψει μερικά.
Δεν θέλω να ξεκινήσω καμία αντιπαράθεση σχετικά με ευθύνες όπως γίνεται
συνήθως σε αναρτήσεις ή και σε φιλικές κουβέντες. Θέλω μόνο να πω το απλό, το αυτονόητο: όπως χρόνια τώρα έχει αποδειχτεί , όπως φερόμαστε στην φύση, έτσι θα μας φερθεί.
Εάν, όπως πολλοί, κακοποιούμε τα ζώα γιατί
λόγου χάρη μας ενοχλούν με γαβγίσματα
ή και για πλάκα ,κάποια στιγμή θα υπάρξουν
απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι θα μπορούσε να είχε
συμβεί και τι ταλαιπωρία θα είχαν υποστεί αυτές οι άτυχες γυναίκες εάν
η σκύλα είχε κάποια μεταδιδόμενη στον άνθρωπο ασθένεια.
Ούτε η αδιαφορία, που
πολλοί έδειξαν, όχι μόνο σε αυτό αλλά και σε αλλά περιστατικά-όπως για παράδειγμα αυτό της
νύχτας της Μ. Τρίτης προς Μ. Τετάρτη , όταν κάποιος χτύπησε
με αυτοκίνητο και εγκατέλειψε
έναν σκύλο στον κεντρικό δρόμο μπροστά από φροντιστήριο και το άμοιρο ζ ωο ούρλιαζε αβοήθητο επί 12
και πλέον ώρες, μέχρι που ένας άνθρωπος
που έμενε λίγο πιο μακριά και κατάλαβε το επόμενο μεσημέρι τι συνέβαινε τυχαία ανέφερε το περιστατικό στην προσπάθεια
να βοηθήσει-ούτε η σκληρότητα ούτε η «απομάκρυνση»
μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα. Τα ζώα αυτά όπως γνωρίζουμε όλοι οι κάτοικοι του Ορχομενού,
είναι και αυτά θύματα της οικονομικής κρίσης μια που εγκαταλείπονται από τα αφεντικά τους στον περιφερειακό
.Ακόμα κι αν απομακρυνθούν όπως προτείνει
η κ. Παπαϊωάννου-και θα ήθελα να μου εξηγήσει τι ακριβώς εννοεί- η πηγή του περιφερειακού είναι ανεξάντλητη.
Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση και να διασφαλιστεί τόσο η
δημόσια υγεία όσο και ο έλεγχος τους
είναι να υπάρξει -καλύπτοντας το κενό του κράτους- υπεύθυνη ιδιωτική πρωτοβουλία για τον εμβολιασμό την στείρωση και την κάλυψη των βασικών τους αναγκών
(αποπαρασίτωση ,φαγητό, νερό). Θα ήθελα λοιπόν
μέσω του χώρου αυτού να καλέσω όποιον ενδιαφέρεται
για το ζήτημα αυτό να επικοινωνήσει μαζί
μου στο e-mail tsapra3@yahoo.gr και στο κιν. τηλ.6987219555 (what’s
up)
18.00-21.00.
Φιλικά
Τσάπρα Χριστίνα
Υ.Γ Δεν σκοπεύω να μπω
σε καμία αντιπαράθεση μέσω internet. Όποιος επιθυμεί να ανταλλάξουμε απόψεις ,θα χαρώ πολύ να τον συναντήσω πρόσωπο με πρόσωπο.
1 σχόλιο:
Εξαιρετικό . Μπράβο !
Δημοσίευση σχολίου