Το "άλλοθι" του Μνημονίου βολεύει κάποιους δημοτικούς άρχοντες

του Βαγγέλη Κυρ. Ντηνιακού*

Κανείς δεν θα αμφισβητήσει ότι στη σημερινή εποχή της οικονομικής κρίσης, των δυσβάσταχτων μέτρων και των ανάλγητων περικοπών, την εποχή των Μνημονίων για την Ελλάδα, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι αυτοί οι οποίοι πλήττονται τόσο οικονομικά όσο και θεσμικά περισσότερο από κάθε οργανισμό του ευρύτερου τομέα του Δημοσίου. 

Αποτέλεσμα των περικοπών αυτών, τις οποίες υφίστανται οι Δήμοι, είναι διάφορες δραστηριότητες ιδιαίτερα επίκαιρες και αναγκαίες σήμερα, που αναφέρονται στην κοινωνική πρόνοια, αλλά και στο περιβάλλον, στον πολιτισμό στον αθλητισμό, καθώς και σε άλλους τομείς ζωτικής σημασίας να τίθενται στο περιθώριο.

Ωστόσο αυτή η "ελέω Μνημονίου" τραγική κατάσταση είναι αλήθεια ότι "βόλεψε" και κάποιους δημοτικούς άρχοντες. "Βόλεψε" να κρύψουν άλλοτε την ανεπάρκειά τους, άλλοτε την κακοδιαχείριση τους ή την ανευθυνότητά τους, άλλοτε όλα αυτά μαζί. Είναι πλέον τόσο κοινότοπη η απάντηση που επικαλείται οποιαδήποτε Δημοτική Αρχή, ανεξαρτήτως βαθμού δικής της υπαιτιότητας, όταν κλείνει υπηρεσίες, σταματά καίριες για το δημότη δραστηριότητες, παύει να παρέχει την απαιτούμενη συνδρομή σε αυτούς:  «Το μνημόνιο…». 

Τώρα που η ανάγκη παρέμβασης και συνδρομής του πρώτου βαθμού Αυτοδιοίκησης προς τους δημότες είναι μεγαλύτερη όσο ποτέ, λόγω άλλωστε της εγγύτητας και της αμεσότητας προς τους πολίτες που διαθέτει –ειδικά σε σχέση με το δεύτερο (βαθμό) ή την κεντρική εξουσία- τώρα προσφέρεται απλόχερα η ευκαιρία και σε κάποιους ανήμπορους, ανεύθυνους, ίσως και διεφθαρμένους να επικαλεστούν το τέλειο άλλοθι για τα μέχρι τώρα ανύπαρκτα ή ύποπτα πεπραγμένα τους. 

Και το χειρότερο, να συνεχίζουν ανενόχλητοι τη "δράση" τους. Διότι, δυστυχώς, το άλλοθι του μνημονίου πολλές φορές καταφέρνει και προβάλλεται αρκετά πειστικό, αφού οι δημότες απορροφημένοι από τα προσωπικά πιεστικά οικονομικά τους προβλήματα, σπάνια θα αξιολογήσουν τα "έργα και ημέρες" της Διοίκησης της πόλης τους και ακόμα σπανιότερα θα συγκρίνουν με άλλους υγιείς δήμους (ναι, υπάρχουν ακόμα και αυτοί) ή και άλλους προβληματικούς, οι οποίοι πραγματικά θύματα της κρίσης καταβάλλουν κάθε δυνατή και φιλότιμη προσπάθεια για τους δημότες.

Η παραπάνω καιροσκοπική στάση θυμίζει κακόπιστους συναλλασσόμενους, γνωστοί "επαγγελματίες υπερήμεροι" ήδη προ του 2008, οι οποίοι όμως καταφέρνουν πλέον και εξομοιώνονται με τις περισσότερες περιπτώσεις - αληθινά θύματα του μνημονίου. Έτσι, αντιμετωπίζονται από την κοινωνία τουλάχιστον με ανοχή, αλλά και από τη Δικαιοσύνη εξίσου ευεργετικά με τους άλλους, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν την έκνομη συμπεριφορά τους.

Η ισοπεδωτική εικόνα της πλήρους μετάθεσης ευθυνών στο Μνημόνιο είναι σίγουρα άδικη και οφείλει να αλλάξει. Σε καμία περίπτωση, όμως, αυτό δεν μπορεί να γίνει με την επιβολή μέτρων που θα εντείνουν τις ανισότητες ανάμεσα στους Δήμους και τους πολίτες. Και ειδικότερα με όσα εξαγγέλλονται περί μονομερούς πολλαπλής αύξησης των δημοτικών τελών σε περίπτωση εκτροπής του προϋπολογισμού των δήμων. Προβληματικοί δήμοι, όπως οι παραπάνω, είναι σίγουρο ότι θα αργήσουν να περάσουν σε τροχιά εξυγίανσης και η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου αυτόματα θα προκαλούσε συγκριτικό μειονέκτημα για τους δημότες τους σε σχέση με άλλους προνομιακών, νοικοκυρεμένων και συνήθως -βάσει και των στατιστικών- με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο δήμων.

*O Bαγγέλης Κυρ. Ντηνιακός είναι δικηγόρος και μέλος της πολιτικής κίνησης “Μπροστά”. Πηγή: protagon.gr