Ο λύκος αλλάζει τρίχωμα αλλά όχι συνήθειες

Του Λουκά Παπαχαραλάμπους

Οικονομικός Επόπτης Επιμελητηρίου Βοιωτίας

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης Πολυτεχνείου Κρήτης

Ύστερα από πολλές συζητησεις και ευρωπαικούς συμβιβασμούς η χώρα μας βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά της Ευρωζώνης για τα καλά, τουλάχιστον έτσι φαίνεται, αν και βέβαια η κρίση φτώχειας επεκτείνεται με δραματικό τρόπο και σε άλλες χώρες κυρίως του Νότου που θεωρητικά θα μας συνδράμουνε. Οι ευρωπαίοι εταίροι μας αποφάσισαν να στηρίξουν την χώρα μας με επιπλέον κεφάλαια για να μην κατρακυλήσει μια ολόκληρη περιοχή σε ακόμη χειρότερες μέρες , και να το πιστέψετε αυτό όσοι μπορείτε να κάνετε αναγωγή σε μέρες πριν την δικτατορία [ακριβώς μετά τον πόλεμο]. Συζητήσαμε πολύ για τα διάφορα θέματα που μας φέρανε εδώ φυσικά όχι πάντα με την διάθεση της αυτοκριτικής [κάτι που δεν μας διέκρινε από την πολύ αρχαιότητα] άλλα επιπλέον με μια διάθεση να επιτεθεί πολλές φορές ο ένας στον άλλον.

Τώρα όμως ύστερα από σχεδόν δυο χρόνια καθυστερήσεων φτάνει ο καιρός των κρίσιμων αλλαγών. Είμαστε άραγε έτοιμοι για αυτές.

Αν γυρίσουμε πίσω θα διαπιστώσει κανείς εύκολα ότι από την μεταπολίτευση η πατρίδα μας κυβερνήθηκε με τα ιδεώδη της λεγόμενης και γενιάς του Πολυτεχνείου. Αυτοί οι άνθρωποι από τα έδρανα των σχολών και των συνδικάτων της μεταπολίτευσης βρέθηκαν να διαχειρίζονται τα κονδύλια της Ευρωπαικής Ένωσης που συνέρρευσαν μαζικά στην χώρα μας μαζί με τον πλούτο που τα ακολουθούσε. Πολλοί όμως από τους ανθρώπους ( που τώρα κηρύττουν τις μεγάλες υπερβάσεις) οι οποίοι μέσα στο κλίμα της ευφορίας εκείνης της εποχής αλλά και στο όνομα της ψηφοθηρίας τους κατεδάφισαν κάθε αρχή , εξουσία και θεσμό, όπως και πολλές από τις αξίες της κοινωνίας αυτής. έτσι φτάσαμε στην σημερινή ηθική ελαφρότητα που το διαπιστώνει κανείς εύκολα. Μαζί εμπλουτίστηκε και το σύνθημα ψωμί παιδεία ελευθερία προσθέτοντας και την off shore [οφφ σορ] εταιρεία. Ξηλώνοντας καλώδια και δοκάρια από το πλοίο μας μπήκαμε σε διεθνή βαθιά ύδατα χωρίς ραντάρ χωρίς σωσίβιες λέμβους και αλλά αναγκαία όργανα πλοήγησης. Η πρόσκρουση ήταν θέμα χρόνου. Αρκετοί από αυτούς τους ανθρώπους που συστηματικά για δεκαετίες καταρράκωσαν τον αξιοπρεπή δημόσιο υπάλληλο, των ευπρεπή επιχειρηματία και τον αγωνιστή εργαζόμενο, οι ίδιοι που καλλιέργησαν το φυτώριο της αρπαχτής και ξήλωσαν το δένδρο της δημιουργικότητας και της δεξιότητας , τώρα μας υπόσχονται ότι θα τα αλλάξουνε όλα. Είναι αυτοί που θα πατάξουνε την φοροδιαφυγή και έχουνε πρώτοι τις εξωχώριες εταιρείες, μα τι ποιο κραυγαλέα ασυνέπεια λόγων και έργων

Θα ήθελα πολύ να τους πιστέψω αλλά όλο μου έρχεται στο μυαλό αυτή η παροιμία που έχω για τίτλο σε αυτό το κείμενο και σκέφτομαι το πόσο πετυχημένα είναι τα γνωμικά του λαού πολλές φορές.

Πρέπει ο κορμός διοίκησης της χώρας μας να αναδομηθεί και να ανασχεδιαστεί, σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Κάποιοι από τους ανθρώπους αυτούς πρέπει να φύγουνε μαζί με τις κούφιες κουβέντες τους, και να αφήσουνε χώρο ελεύθερο σε άλλους ανθρώπους που αγωνίζονται με αγνότερα κριτήρια. Εσείς τι πιστεύετε υπάρχει πάγκος ή και οι εφεδρείες είναι ίδιες; Ας ελπίσουμε πως όχι ,ως έθνος άλλωστε το δικαιούμαστε και μπορούμε να πετύχουμε πολλά το έχουμε αποδείξει στην ιστορία μας.