Του Γιάννη Κορογιάννου
B` Αντιπροέδρου Επιμελητηρίου Βοιωτίας
Η πρωτόγνωρη κρίση που βιώνουμε δεν είναι απλά δημοσιονομικού χαρακτήρα. Πρόκειται για μία συθέμελη κρίση της ελληνικής κοινωνίας, που οφείλεται σε μια σειρά λαθών τις τελευταίες δεκαετίες. Λαθών για τα οποία ευθύνονται κυρίως οι πολιτικοί των δύο κομμάτων εξουσίας, χωρίς όμως να είμαστε αμέτοχοι όλοι εμείς ως πολίτες αυτής της χώρας, γιατί τουλάχιστον ανεχόμασταν την κακοδιαχείριση κονδυλίων και υποδομών χωρίς να προσπαθούμε να τη σταματήσουμε.
Συνέπεια της παραπάνω διαπίστωσης είναι ότι κανένα πακέτο μέτρων δεν θα αρκέσει για να εξέλθουμε από την κρίση, αν δεν ανασυνταχτούν βασικές δομές της κοινωνίας και των μηχανισμών διοίκησης στη χώρα μας, με έμφαση στην επιχειρηματικότητα.
Πέρα από τις διχογνωμίες για τα οικονομικά μέτρα και την παρουσία της «Τρόικας», σε ένα συμφωνούν οι πολίτες και οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές: Στο ότι η Ελλάδα διανύει έναν μακρύ και δύσκολο τούνελ χωρίς ορατή έξοδο.
Στη σημερινή Ελλάδα δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι σε όλα τα χείλη κρέμεται το ίδιο ερώτημα: Υπάρχει αντίδοτο στην μιζέρια; Υπάρχει δυνατότητα αναστροφής της υφεσιακής πορείας για την ελληνική οικονομία; Αν υπάρχει μια ελπίδα , αυτή κρύβεται σε μία λέξη; Επιχειρηματικότητα.
Στην σημερινή Ελλάδα δρουν «από μόνες τους» δυο μεταμορφωτικές δυνάμεις, από τις σημαντικότερες που έχει γνωρίσει η κοινωνία: Η νεολαία και η τεχνολογία. Το τι μπορεί να συμβεί αν συνδυαστούν σε ένα συγκεκριμένο στόχο, αν δηλαδή νέοι άνθρωποι, με νέες ιδέες, αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες, ίσως να μην είναι προβλέψιμο, αλλά σίγουρα θα είναι εκπληκτικό.
Μιλήστε, συζητήστε, συνεργαστείτε…
Οι ιδέες γεννιούνται σε ένα μυαλό, αλλά για να μεγαλώσουν χρειάζονται περισσότερα. Εδώ δεν χωρούν εγωισμός, περηφάνια και ιδιοτέλεια. Αν ο διπλανός σας έχει καλύτερη ιδέα από τη δική σας, προσπαθήστε να συνεργαστείτε μαζί του ώστε να έχετε και οι δύο όφελος. Επίσης, συζητήστε με άλλους επιχειρηματίες, μάθετε από τις επιτυχίες αλλά και από τα λάθη τους, γιατί και τα λάθη είναι γνώση. Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η εσωστρέφεια. Προσπαθούμε να πουλήσουμε ο ένας στον άλλο, ενώ θα έπρεπε όλοι μαζί να πουλάμε στο εξωτερικό. Μόνο έτσι θα δημιουργηθεί πλούτος, αλλιώς έχουμε απλώς ανακύκλωση. Από την πρώτη στιγμή θα πρέπει να σκέφτεστε την Ευρώπη. Η αγορά της είναι ένας χώρος 500 εκατ. κατοίκων. Η γειτονιά μας ή η διπλανή πόλη μπορεί να μην έχει ιδέα για τη χρησιμότητα αυτού που κάνετε, όμως μπορεί να υπάρχουν πολλοί δυνητικοί πελάτες σε άλλη χώρα και να ανυπομονούν για μια λύση σαν τη δική σας. Γιατί να το χάσετε αυτό; Η Ευρώπη των 27 έχει μεγαλύτερο ΑΕΠ από εκείνο των ΗΠΑ. Και είναι δίπλα μας. Καταλαβαίνετε για τι ευκαιρίες μιλάμε. Στις κρίσεις υποφέρουν και οι μεγάλοι. Αυτοί, για λόγους μείωσης κόστους, αρχίζουν και αναθέτουν κάποιες από τις εργασίες τους εξωτερικά, σε μικρότερους. Αρα, να μια ευκαιρία ακόμα. Στην Ε.Ε. υπάρχουν σήμερα 25 εκατ. μικρές επιχειρήσεις. Αν αυτές βοηθηθούν στο να προσλάβουν ένα άτομο η καθεμία, το πρόβλημα της ανεργίας λύνεται σε μία μέρα. Γι' αυτό λέμε «think small first». Είναι πολύ απλούστερο να βοηθήσεις μια εταιρεία πέντε ατόμων να τους κάνει επτά, παρά μια των 1.000 να τους κάνει 1.100. Αν κάνετε μια εφεύρεση, μια καινοτομία και δεν την προστατέψετε με πατέντα, τότε αμέσως μπορεί κάποιος άλλος να την κατοχυρώσει και να την πουλάει ακόμα και σ' εσάς. Στο ΜΙΤ (όπου πατεντάρουν 2 ιδέες την ημέρα) λένε ότι, αν δεν πατεντάρεις την ιδέα σου, έχεις ανταγωνιστές· αν το κάνεις, έχεις συνεργάτες. Εκεί μετριέται η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας, στις ιδέες που κατοχυρώνονται, όχι στη θεωρία. Στη θεωρία όλα είναι υπέροχα, αλλά η ελληνική πραγματικότητα είναι άλλο. Βλέπεις να θυσιάζονται πολύ δυνατά επιχειρηματικά σχέδια προκειμένου να χρηματοδοτηθούν δραστηριότητες που είτε σε τρία χρόνια δεν θα υπάρχουν είτε θα έχουν ελάχιστη απόδοση. Εδώ μπλέκουν οι πολιτικές προτεραιότητες, οι συντεχνίες, οι προσωπικές γνωριμίες κ.ά. Θα πρέπει το κράτος να αποφασίσει ποιο είναι το στρατηγικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας ώστε να παράγει πλούτο. Οχι το πώς θα δανειστούμε κι άλλο. Μια πετυχημένη επιχείρηση βοηθάει και τη χώρα. Η Ελλάδα, το δημόσιο, μας έχουν ανάγκη. Πρέπει να παράγουμε πλούτο, να δημιουργούμε έσοδα, να πληρώνουμε φόρους, να προσλαμβάνουμε κόσμο. Μην έχουμε στο μυαλό μας μόνο την κατανάλωση. Ζητάμε από το κράτος το ένα και το άλλο, αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το βοηθήσουμε και εμείς.
B` Αντιπροέδρου Επιμελητηρίου Βοιωτίας
Η πρωτόγνωρη κρίση που βιώνουμε δεν είναι απλά δημοσιονομικού χαρακτήρα. Πρόκειται για μία συθέμελη κρίση της ελληνικής κοινωνίας, που οφείλεται σε μια σειρά λαθών τις τελευταίες δεκαετίες. Λαθών για τα οποία ευθύνονται κυρίως οι πολιτικοί των δύο κομμάτων εξουσίας, χωρίς όμως να είμαστε αμέτοχοι όλοι εμείς ως πολίτες αυτής της χώρας, γιατί τουλάχιστον ανεχόμασταν την κακοδιαχείριση κονδυλίων και υποδομών χωρίς να προσπαθούμε να τη σταματήσουμε.
Συνέπεια της παραπάνω διαπίστωσης είναι ότι κανένα πακέτο μέτρων δεν θα αρκέσει για να εξέλθουμε από την κρίση, αν δεν ανασυνταχτούν βασικές δομές της κοινωνίας και των μηχανισμών διοίκησης στη χώρα μας, με έμφαση στην επιχειρηματικότητα.
Πέρα από τις διχογνωμίες για τα οικονομικά μέτρα και την παρουσία της «Τρόικας», σε ένα συμφωνούν οι πολίτες και οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές: Στο ότι η Ελλάδα διανύει έναν μακρύ και δύσκολο τούνελ χωρίς ορατή έξοδο.
Στη σημερινή Ελλάδα δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι σε όλα τα χείλη κρέμεται το ίδιο ερώτημα: Υπάρχει αντίδοτο στην μιζέρια; Υπάρχει δυνατότητα αναστροφής της υφεσιακής πορείας για την ελληνική οικονομία; Αν υπάρχει μια ελπίδα , αυτή κρύβεται σε μία λέξη; Επιχειρηματικότητα.
Στην σημερινή Ελλάδα δρουν «από μόνες τους» δυο μεταμορφωτικές δυνάμεις, από τις σημαντικότερες που έχει γνωρίσει η κοινωνία: Η νεολαία και η τεχνολογία. Το τι μπορεί να συμβεί αν συνδυαστούν σε ένα συγκεκριμένο στόχο, αν δηλαδή νέοι άνθρωποι, με νέες ιδέες, αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες, ίσως να μην είναι προβλέψιμο, αλλά σίγουρα θα είναι εκπληκτικό.
Μιλήστε, συζητήστε, συνεργαστείτε…
Οι ιδέες γεννιούνται σε ένα μυαλό, αλλά για να μεγαλώσουν χρειάζονται περισσότερα. Εδώ δεν χωρούν εγωισμός, περηφάνια και ιδιοτέλεια. Αν ο διπλανός σας έχει καλύτερη ιδέα από τη δική σας, προσπαθήστε να συνεργαστείτε μαζί του ώστε να έχετε και οι δύο όφελος. Επίσης, συζητήστε με άλλους επιχειρηματίες, μάθετε από τις επιτυχίες αλλά και από τα λάθη τους, γιατί και τα λάθη είναι γνώση. Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η εσωστρέφεια. Προσπαθούμε να πουλήσουμε ο ένας στον άλλο, ενώ θα έπρεπε όλοι μαζί να πουλάμε στο εξωτερικό. Μόνο έτσι θα δημιουργηθεί πλούτος, αλλιώς έχουμε απλώς ανακύκλωση. Από την πρώτη στιγμή θα πρέπει να σκέφτεστε την Ευρώπη. Η αγορά της είναι ένας χώρος 500 εκατ. κατοίκων. Η γειτονιά μας ή η διπλανή πόλη μπορεί να μην έχει ιδέα για τη χρησιμότητα αυτού που κάνετε, όμως μπορεί να υπάρχουν πολλοί δυνητικοί πελάτες σε άλλη χώρα και να ανυπομονούν για μια λύση σαν τη δική σας. Γιατί να το χάσετε αυτό; Η Ευρώπη των 27 έχει μεγαλύτερο ΑΕΠ από εκείνο των ΗΠΑ. Και είναι δίπλα μας. Καταλαβαίνετε για τι ευκαιρίες μιλάμε. Στις κρίσεις υποφέρουν και οι μεγάλοι. Αυτοί, για λόγους μείωσης κόστους, αρχίζουν και αναθέτουν κάποιες από τις εργασίες τους εξωτερικά, σε μικρότερους. Αρα, να μια ευκαιρία ακόμα. Στην Ε.Ε. υπάρχουν σήμερα 25 εκατ. μικρές επιχειρήσεις. Αν αυτές βοηθηθούν στο να προσλάβουν ένα άτομο η καθεμία, το πρόβλημα της ανεργίας λύνεται σε μία μέρα. Γι' αυτό λέμε «think small first». Είναι πολύ απλούστερο να βοηθήσεις μια εταιρεία πέντε ατόμων να τους κάνει επτά, παρά μια των 1.000 να τους κάνει 1.100. Αν κάνετε μια εφεύρεση, μια καινοτομία και δεν την προστατέψετε με πατέντα, τότε αμέσως μπορεί κάποιος άλλος να την κατοχυρώσει και να την πουλάει ακόμα και σ' εσάς. Στο ΜΙΤ (όπου πατεντάρουν 2 ιδέες την ημέρα) λένε ότι, αν δεν πατεντάρεις την ιδέα σου, έχεις ανταγωνιστές· αν το κάνεις, έχεις συνεργάτες. Εκεί μετριέται η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας, στις ιδέες που κατοχυρώνονται, όχι στη θεωρία. Στη θεωρία όλα είναι υπέροχα, αλλά η ελληνική πραγματικότητα είναι άλλο. Βλέπεις να θυσιάζονται πολύ δυνατά επιχειρηματικά σχέδια προκειμένου να χρηματοδοτηθούν δραστηριότητες που είτε σε τρία χρόνια δεν θα υπάρχουν είτε θα έχουν ελάχιστη απόδοση. Εδώ μπλέκουν οι πολιτικές προτεραιότητες, οι συντεχνίες, οι προσωπικές γνωριμίες κ.ά. Θα πρέπει το κράτος να αποφασίσει ποιο είναι το στρατηγικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας ώστε να παράγει πλούτο. Οχι το πώς θα δανειστούμε κι άλλο. Μια πετυχημένη επιχείρηση βοηθάει και τη χώρα. Η Ελλάδα, το δημόσιο, μας έχουν ανάγκη. Πρέπει να παράγουμε πλούτο, να δημιουργούμε έσοδα, να πληρώνουμε φόρους, να προσλαμβάνουμε κόσμο. Μην έχουμε στο μυαλό μας μόνο την κατανάλωση. Ζητάμε από το κράτος το ένα και το άλλο, αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το βοηθήσουμε και εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου