Η κυρία ΄Αρια Αγάτσα, αθλητική δημοσιογράφος και γνωστή από την τηλεόραση, εκλέγεται με το ΠΑΣΟΚ από το 2002 διαδοχικά δημοτική σύμβουλος, αντινομάρχης, μέλος του εθνικού συμβουλίου και από το 2009 βουλευτής. Είναι δηλαδή αυτό που θα λέγαμε πολύ ΠΑΣΟΚ. Στην κομματική εκλογή του ΄07 στήριξε με θέρμη τον διαφαινόμενο νικητή, ενώ στις αρχές του Μαρτίου που μας πέρασε έκανε ενθουσιώδη δήλωση στήριξης του νέου αρχηγού. Προ δεκαημέρου, εντελώς απροειδοποίητα και χωρίς να νιώσει την ανάγκη να δώσει καμμιά εξήγηση, έστω χάριν των δέκα χρόνων που πέρασε στο κόμμα, κατέθεσε δήλωση ανεξαρτητοποίησης. Χτές ήταν η σειρά του κ.Σαμαρά να ακούσει από την εκδηλωτική κα. Αγάτσα πόσο την εμπνέει το όραμά του για την πατρίδα.
Δεν είμαι σε θέση ασφαλώς να ξέρω την αλληλουχία των σκέψεών της που υπαγόρεψαν αυτήν την τεθλασμένη διαδρομή με τις απότομες γωνίες. Ισως να έθετε τον εαυτό της στην υπηρεσία αυτού που θεωρούσε κάθε φορά καλύτερο για το εθνικό συμφέρον και την πρόοδο της εκλογικής της περιφέρειας, εστω και αν οι εκτιμήσεις της εμφάνιζαν ταχεία μεταβλητότητα.΄Ισως πάλι να μέτρησε ότι στην Βοιωτία το ΠΑΣΟΚ είναι ζήτημα αν θα εκλέξει έναν βουλευτή και αυτή στις τελευταίες εκλογές είχε έρθει τρίτη, ενώ ο μοναδικός βουλευτής της ΝΔ τώρα δεν ξαναεκτίθεται, άσε που η ΝΔ θα βγάλει μάλλον δυό-τρείς. Μπορεί να υπήρξαν και άλλοι λόγοι αλλά δεν ενδιαφέρει αυτό.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι ο κ. Σαμαράς δεν της είπε “πήγαινε στη δουλειά σου, κορίτσι μου”. Αντιθέτως την δέχτηκε το κόμμα του και στους συνδυασμούς του με ανοιχτές αγκάλες, όπως τις προηγούμενες ημέρες είχε δεχτεί με τον ίδιο τρόπο και τους βουλευτές του που δεν είχαν ψηφίσει το Μνημόνιο. Και αναρωτιέται κανείς, τίποτα δεν έχει καταλάβει; Γεμίζει το ψηφοδέλτιό του με υποψήφιους βουλευτές που ακολουθούν την αλάνθαστη συνταγή απαξίωσης του ρόλου τους και της πολιτικής, που βλέπουν την συμμετοχή τους στα κοινά όχι σαν αποστολή αλλά σαν τακτοποίηση, που έχουν αποδείξει ότι δεν διαθέτουν την πολιτική οντότητα να συμπεριληφθούν σε ένα οιονεί σώμα αρίστων όπως πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να βλέπουμε τη Βουλή. Δεν θα έπρεπε να κατανοεί ότι στη νέα δύσκολη για όλους πολιτική περίοδο, το κύτταρο της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ο βουλευτής, θα πρέπει να είναι προικισμένος με χαρακτηριστικά που είχαμε ξεχάσει ότι είναι απαραίτητα όπως υπερηφάνεια, γενναιότητα, αξιοπρέπεια, αυταπάρνηση, πολιτική ακεραιότητα, μεταξύ των άλλων; Και οι άνθρωποι αυτοί αποδεδειγμένα δεν τα διαθέτουν;
Κακά ξεκινά ο Αντώνης Σαμαράς. Αν επιδιώκει η κοινοβουλευτική του ομάδα να είναι ένας ακόμα λόχος άβουλων και πιστών στον αρχηγό, η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που θα τον πλαισιώσει είναι εξ αρχής υπονομευμένη. Και αυτό είναι κακό για όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου