Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

«ΑΝΗΣΥΧΩ»


Στον καιρό των κακών ειδήσεων, ανησυχώ. Ανησυχώ για τα παιδιά μου, για την γυναίκα μου, την μάνα μου και τα αδέλφια μου. Ανησυχώ για τα ξαδέρφια μου, τους φίλους μου. Ανησυχώ  για σένα, για την πατρίδα μου. Ανησυχώ για την κυρία Ελένη που της έκοψαν την σύνταξη κι όλο τον χειμώνα ξεπάγιασε. Ανησυχώ για τον κολλητό μου που έπαθε κόπωση από το άγχος της εποχής. Ανησυχώ για τις αυτοκτονίες που στην χώρα μου έχουν τρομακτικά αυξηθεί. Ανησυχώ για την οργή του κόσμου μην και ξεσπάσει ξανά κάποιος εμφύλιος. Ανησυχώ για την χούντα που επικρατεί κι εκβιάζει τις αρχές της χώρας μου. Ανησυχώ αν ο στρατός έχει την απαιτούμενη δύναμη, μήν χάσουμε ξανά κάποια Κύπρο. Ανησυχώ για τον οικονομικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει η Γερμανία στις μικρές χώρες ώσπου να φτάσει και στις γειτονικές της μεγάλες χώρες χωρίς καμία αντίσταση, ώστε να αλλάξει το σώμα της Ευρώπης με ένα ρομπότ το οποίο θα έχει γερμανικό μυαλό και μια ξανθιά περούκα ώστε να πετύχει το όνειρο της άριας φυλής. Έλληνα πατριώτη ανησυχώ. Ανησυχώ που έχω να κοιμηθώ σαν άνθρωπος πάνω από χρόνο. Ανησυχώ που μέσα από το επάγγελμα μου διαπιστώνω πως τα ψυχοφάρμακα έχουν φτάσει στα πιο υψηλά επίπεδα κατανάλωσης.
Ανησυχώ αν έκανα καλά που κατεβαίνω υποψήφιος βουλευτής σε αυτές τις εκλογές. Ανησυχώ που όταν οι φίλοι μου και οι συγγενείς μου λένε: «ο περίγυρος υποστηρίζει πως με πρότειναν γιατί κανείς άλλος δεν ήταν διατεθειμένος να κατέβει ως υποψήφιος βουλευτής σε αυτές τις εκλογές». Ανησυχώ όταν ακούω: «Καλό παιδί, μα πώς το έμπλεξαν;». Ανησυχώ όταν σκέφτομαι πως τα κακά παιδιά βάλαμε στη Βουλή και ιδού τα αποτελέσματα.
Ανησυχώ και σκέφτομαι. Σκέφτομαι τα τσιγγανάκια που έβλεπα μικρός ξυπόλητα το καταχείμωνο να ζητιανεύουν κι όλοι λέγαμε: «δεν πειράζει». Να τώρα όμως που εμείς ξυπόλητοι ζητιανεύουμε από την Ευρώπη ένα ξεροκόμματο που κι αυτό θα έχει χαράτσι. Ανησυχώ και σκέφτομαι πώς πρέπει να πράξουμε, τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι απλοί ελεύθεροι πολίτες πριν αρχίσουμε να ζητιανεύουμε την ελευθερία μας από τις Βρυξέλλες. Ανησυχώ. Ανησυχώ αλλά πρέπει να το πω. Πρέπει να μιλήσω, να πω την άποψη μου κι όπου βγει. Ανησυχώ και σκέφτομαι. Σκέφτομαι πώς σε αυτές τις εκλογές πρέπει να ξεχάσουμε τα κόμματα, πρέπει να ξεχάσουμε τα δόγματα, πρέπει να ξεχάσουμε τα προσωπικά μας συμφέροντα και πρέπει να ψηφίσουμε με την ψυχή μας, με την ψυχή της Ελλάδας. Ας ψάξουμε να βρούμε βουλευτές που δεν φέρουν ευθύνη αυτής της κατάστασης. Ας ψάξουμε να βρούμε καθαρούς κι άφθαρτους βουλευτές με πυγμή και θάρρος που θα προτάξουν τα στήθη τους ως ήρωες κι όχι ως πολιτικάντηδες. Διότι αυτή την στιγμή η Ελλάδα χρειάζεται ήρωες που θα ενωθούν στα έδρανα της Βουλής για την απελευθέρωση της Ελλάδας  από την γάγγραινα του ακρωτηριασμού της μεσαιωνικής πολιτικής της Ευρώπης και να θυμίσουμε σε αυτούς πως ένα ακέραιο σώμα χρειάζεται όλα του τα μέλη ακόμη και το μικρό του δακτυλάκι. Ο ακρωτηριασμός δεν σημαίνει ενωμένη αλλά διαλυμένη Ευρώπη, κουτσή και παράλυτη.
Έλληνα συνάνθρωπε δεν έχω να πω κάτι άλλο, ανησυχώ.
Ανησυχώ και σκέφτομαι ότι κάτι πρέπει να κάνω κι εγώ γι’ αυτό.
Στον καιρό των κακών ειδήσεων το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε την Ελλάδα.
Το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε και την Ισπανία;
Το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε και την Πορτογαλία;
Το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε και την Ιρλανδία;
Το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε και την Βουλγαρία;
Το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε και την Ρουμανία;
 Με τα τελευταία μαντάτα το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε και την Ολλανδία;;;;;;

Δημήτρης Νταλιάνης
Υποψήφιος Βουλευτής Βοιωτίας
ΠΑΣΟΚ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Καλύτερα παίξε το ανησυχω του Νότη Σφακιανάκη Κύριε Νταλιάνη και μην γράφεις κείμενο!
Τι ανησυχείς το κόμμα σου τα έκανε, εμείς πρέπει να ανησυχούμε που τα πληρώνουμε!