Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Του Γιώργου Δ. Ανδρέου

Σκέφτηκα πολύ τι να πω, Χριστουγεννιάτικα, στους αναγνώστες, που  μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν τις σκέψεις μου. Ειδικά  τις μέρες αυτές,  που θα χαλαρώσουμε γιορτάζοντας οικογενειακά, στα σπίτια, από παράδοση αλλά δυστυχώς  και  για οικονομικούς λόγους. Να μεταφέρω γκρίνια, απαισιοδοξία, φόβο, ελπίδα ή να  εξαγριώσω και εγώ τους ήδη εξαγριωμένους πολίτες από τα άγρια φορολογικά μέτρα, τις περικοπές, τις αδικίες, την ύφεση και τις  κυβερνητικές αρρυθμίες και λαθεμένες επιλογές. Κατέληξα, διακατεχόμενος από το πνεύμα των Χριστουγέννων και τους συμβολισμούς της μεγάλης αυτής γιορτής, να προτείνω να εκμεταλλευτούμε τις μέρες αυτές για  να σκεφτούμε και  να προβληματιστούμε. Ήρεμα και νηφάλια.

Απ’ τη μία, στην προσωπική μας ζωή,  να καταλάβουμε και κυρίως να αποδεχθούμε  πως ο τρόπος ζωής που ξέραμε τελείωσε, μαζί με την οικονομική άνεση που τον δημιούργησε. Για τα πολλά επόμενα χρόνια. Να εμπεδώσουμε   τη  νέα κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα και να προσαρμόσουμε τη ζωή,  τις απαιτήσεις και τις επιλογές  μας στα νέα δεδομένα.

Στη συνέχεια να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε πως πρέπει να ξαναβάλουμε  στη ζωή μας   βασικές αρχές, όπως  αξιοκρατία,  ισότητα,  διαφάνεια,  δικαιοσύνη με την ευρύτερή της έννοια,  αλληλεγγύη,  καθαρότητα,  συνέπεια, προσπάθεια και άλλες πολλές, που ξεχάσαμε στην τρυφηλότητα της αμέριμνης ζωής μας με δανεικά. Να απαιτήσουμε μαχητικά οι αρχές αυτές να επιβληθούν  και στη δημόσια ζωή.  Να πειστούμε πως το πρόβλημα είναι συλλογικό και εθνικό και όχι ατομικό του καθενός μας  και ότι είναι ανάγκη  να το αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Θετικά. Να μειώσουμε τον άκρατο ατομισμό που δημιούργησε η ευμάρεια που ζήσαμε. Να δεχθούμε, ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν ακόμα πρόβλημα και περισσότερο η λεγόμενη «μεγαλοαστική  τάξη»,  πως όταν  δίπλα μας θεριεύει η  απόλυτη ανέχεια και η αγωνία επιβίωσης, εμείς δεν μπορούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα και κυρίως να  διεκδικούμε χαμένα μεγαλεία και διαιώνιση προνομίων. Είναι πρώτη, επιτακτική και εθνική προτεραιότητα η αλληλεγγύη και η στήριξη  αυτών που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς τις ανάγκες της ζωής. Η  χλιδάτη ζωή προκαλεί τους  δοκιμαζόμενους πολίτες και  υπονομεύει την κοινωνική συνοχή και την εθνική προσπάθεια.    

Παράλληλα, σε εθνικό επίπεδο,   να κατανοήσουμε πως η εθνική ανεξαρτησία προϋποθέτει εθνική περηφάνια. Και αυτή δεν κατακτάται με βαρύγδουπες κορώνες και αστείες απειλές εναντίον των δανειστών της χώρας , της Ευρώπης, της Αμερικής και του κόσμου όλου. Ούτε με αυτοκαταστροφικές αρνητικές επιλογές.  Προϋποθέτει και στηρίζεται   στην οικονομική ανεξαρτησία, την αυτάρκεια, την αξιοπιστία και τη συνέπεια. Ο διακονιάρης της υφηλίου, έτσι κατάντησε η χώρα μας δυστυχώς, δεν μπορεί και δεν θα μπορέσει ποτέ να έχει λόγο, αξιοπιστία και ανάστημα, ηθικό και πολιτικό, αν δεν σταθεί στα δικά του πόδια. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε διεθνείς ζητιάνοι. Να μην χρειάζεται να παρακαλάμε. Να συνδιαλεγόμαστε  διεθνώς  ισότιμα, με αξιοπρέπεια  και το κεφάλι ψηλά. Αυτά είναι εθνική ανεξαρτησία και όχι οι  δήθεν τσαμπουκάδες, οι  μαγκιές κάποιων επιτήδειων λαϊκιστών νεοεθνικοφρόνων της δεκάρας. Ούτε οι ψευδεπίγραφες υποσχέσεις επιστροφής των χαμένων παραδείσων που τάζουν άλλοι που αρνούνται κάθε αλλαγή σε όσα μας κατάντησαν εδώ. Μας κοροϊδεύουν.

Αφού λοιπόν κατανοήσουμε τα παραπάνω πρέπει να ξαναδούμε τις επιλογές μας. Οι  μηδενιστικές  εκδικητικές επιλογές και οι ακραίες συμπεριφορές  είναι αδιέξοδες και χωρίς προοπτική και γιαυτούς που βιώνουν τον εφιάλτη της ανέχειας. Σε όσους δε δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης είναι αφέλεια.   Δεν προσφέρουν τίποτα στα παιδιά τους  και στο μέλλον εκδικούμενοι, με τον τρόπο αυτό, αυτούς που πιστεύουν πως φταίνε – και πράγματι φταίνε - για την κατάντια της χώρας. Θα τους εκδικηθούν αποκλείοντάς τους και επιλέγοντας άλλους, όταν έρθει η ώρα της ψήφου, αν και  το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα σήμερα είναι εκλογές. Όχι παρορμητικά αλλά με κριτήρια. Εκείνα που χρειάζονται είναι ικανότητα, σοβαρότητα, ειλικρίνεια, καθαρά χέρια,  αξιοπιστία,  κύρος,  ανιδιοτελής διάθεση προσφοράς, φαντασία,  προοπτική και  ελπίδα.

 Με τις σκέψεις αυτές και με  γνώμονα το γενικότερο συμφέρον πρέπει, ως ενεργοί πολίτες,  να καταδικάζουμε και να αντιδρούμε μαχητικά μεν, αλλά με μέτρο, στις αδικίες και τα στραβά  βλέπουμε να γίνονται, απαιτώντας επιτακτικά ισότητα, ισονομία, δικαιοσύνη και ριζικές αλλαγές στις δομές αυτού του φαύλου κράτους . Να αγωνιζόμαστε σθεναρά, αλλά με τρόπο που δεν θα χειροτερεύει την κατάσταση, γιατί οι ζημιές,  αργά ή γρήγορα, θα καταστρέψουν όλους.

Αυτά τα Χριστούγεννα πρέπει να σκεφτούμε το μέλλον, τα παιδιά    τις επιλογές μας και όσους έχουν ανάγκη – και είναι πολλοί δυστυχώς -    με μάτι θετικό και μυαλό νηφάλιο. Στο χέρι μας είναι να  δημιουργήσουμε την ελπίδα. Αν δεν γίνουν οι θεσμικές  αλλαγές  που έπρεπε να κάνουμε και χωρίς τα μνημόνια, αν δεν ξαναμπούν στη ζωή μας, δημόσια και ιδιωτική, οι αρχές που προανέφερα, δεν θα γίνει η πολυπόθητη ανάπτυξη που είναι η μόνη μας ελπίδα και διέξοδος, ως έθνος. Και  θα πάνε χαμένες, οι δόσεις, τα χρήματα που ήρθαν και οι θυσίες που έγιναν.  

Ας είναι χαρούμενα και ελπιδοφόρα τα Χριστούγεννα αυτά.    

Ιδιαίτερες ευχές από καρδιάς στους συμπατριώτες μου τους Βοιωτούς. 

*Ο Γιώργος Ανδρέου (www.andreou-giorgos.gr) είναι Δικηγόρος.

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Το Πρώτο Θέμα στο φύλλο της 22.12.1012)