Λύση απελπισίας

Του Γιάννη Πρετεντέρη

Ανακοινώθηκε χθες ότι η ΔΕΗ προσπαθεί να πάρει δάνειο από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων διότι έχει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας και ως εκ τούτου η ηλεκτροδότηση της χώρας κινδυνεύει άμεσα.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι, υποθέτω, τι σημαίνει να έχει πρόβλημα η ηλεκτροδότηση. Και να απειλείται η Ελλάδα με μπλακάουτ.

Αλλά είναι κι αυτό μια από τις επιπτώσεις της παρατεταμένης ακυβερνησίας.

Θέλω να είμαι ειλικρινής. Σε μια κανονική χώρα δεν χρειάζεται βεβαίως να υπάρχει κυβέρνηση για να έχει ρεύμα η ΔΕΗ ή για να μαζεύουν κανονικά τα φορολογικά έσοδα.

Το Βέλγιο έζησε ενάμιση χρόνο χωρίς κυβέρνηση και η Γαλλία βρίσκεται κι αυτή σε προεκλογική εκστρατεία εδώ και έξι μήνες, αλλά ούτε τα έσοδα είχαν κανένα πρόβλημα ούτε το ηλεκτρικό.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να νοιάζονται ποιος κυβερνάει, ούτε καν αν κυβερνάει κάποιος...

Μόνο που εδώ είναι Ελλάδα - ούτε Βέλγιο ούτε Γαλλία... Και οι αρμόδιοι αντί να κάνουν τη δουλειά τους συνδικαλίζονται αν θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα ισχύσει το Μνημόνιο μετά τις εκλογές.

Το λέω αυτό για να καταλήξω στην επομένη των εκλογών.

Διότι η Ελλάδα δεν έχει τόσο πρόβλημα κυβέρνησης - ας δεχτούμε ότι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κάποιο κυβερνητικό σχήμα θα προκύψει από τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών...

Η Ελλάδα έχει κυρίως σοβαρό πρόβλημα διακυβέρνησης κι ακόμη σοβαρότερο πρόβλημα κυβερνησιμότητας.

Εχει πρόβλημα διακυβέρνησης διότι κάποιοι υποψήφιοι σωτήρες της πατρίδας είναι περίπου οι ίδιοι που τη βούλιαξαν εδώ και δυόμισι χρόνια - ποιος προσφέρεται να τους πιστέψει και ποιος θα τους εμπιστευτεί;

Εχει πρόβλημα κυβερνησιμότητας όχι επειδή ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας περνάει δύσκολα, αλλά επειδή κάποιοι άλλοι υποψήφιοι σωτήρες εκμεταλλεύτηκαν τη δυσκολία αυτή για να τους πείσουν ότι το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί με «κάτι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία» ή ότι ίσως να μην υπάρχει καν πρόβλημα...

Ακούω τώρα ότι η λύση έσχατης απελπισίας είναι να συγκυβερνήσουν οι ανίκανοι με τους ανεύθυνους.

Η ιδέα είναι ασφαλώς πρωτότυπη. Γιατί όχι; Αλλά τι αποτέλεσμα εγγυάται άραγε μια τέτοια λύση;

Διότι αν οι ανεύθυνοι φανούν ικανοί κι αν οι ανίκανοι αποδειχτούν υπεύθυνοι, καμία αντίρρηση. Θα ανακαλύψουν απλώς όλοι τους κάποιον κρυμμένο κι ανεξερεύνητο καλύτερο εαυτό. Προς όφελος του έθνους - και των ιδίων...

Σκεφτείτε, όμως, τι έχουμε να τραβήξουμε αν οι ανίκανοι φανούν ανεύθυνοι, την ίδια στιγμή που οι ανεύθυνοι θα αποδεικνύονται και ανίκανοι.

Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας!

Πηγή http://www.enikolopoulou.gr/gr/blog/arthografia/giannis-pretenteris-lusi-apelpisias.asp