Του Γιώργου Ανδρέου
Δεσμεύτηκε ο Ελληνας πρωθυπουργός στους επιχειρηματίες και τους εκπροσώπους μεγάλων funds στο Σικάγο. Τους μέχρι πρότινος διεθνείς ραντιέρηδες και τοκογλύφους δηλαδή. «Ελάτε», τους κάλεσε, «με τα τίμια χρήματά σας να επενδύσετε σε μας.
Να αγοράσετε ασημικά, χρυσαφικά, γη και ό,τι άλλο. Τα χρήματά σας είναι ασφαλή», είπε, «γιατί εμείς αλλάξαμε το μοντέλο που έφερε τη χώρα στην κρίση και προοδεύουμε». Η φράση αυτή αλλά και όσα συζητήθηκαν με τους «φονιάδες των λαών», για τεράστιες εξοπλιστικές προμήθειες, για βάσεις («του θανάτου»), για επενδύσεις στην ενέργεια και αλλού συσκοτίζουν την εικόνα σε σχέση με αυτό που ζούμε εδώ.
Τι γίνεται; Λέει αλήθεια στους διεθνείς συνομιλητές του; Θα τιμήσει τον λόγο του ή γυρίζοντας θα αλλάξει τροπάριο για να διασκεδάσει την εικόνα, τα λόγια και τα πεπραγμένα του στην Αμερική; Τη θεαματικότερη κωλοτούμπα της Αριστεράς όλων των εποχών, μεγαλύτερη και από αυτές του αείμνηστου αρχιερέα του λαϊκισμού. Το ’χει ο Οκτώβρης φαίνεται για τη, δήθεν, Αριστερά. Ομως το θλιβερό σόου της Αμερικής ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο.
Το κρίσιμο είναι το νέο μοντέλο που έταξε ο πρωθυπουργός. Να λες ψέματα στους Ελληνες πολίτες, για την ψήφο τους, είναι συνηθισμένη διακομματική πρακτική και έχει κριθεί από την πολιτική νομολογία ότι δεν συνιστά απάτη. Στους ξένους όμως; Που βλέπουν καθαρά και ψύχραιμα, ψάχνουν και μελετούν; Οταν μάλιστα τους εκλιπαρείς να φέρουν τα χρήματά τους;
Δυστυχώς στις συνεντεύξεις Τύπου, εκεί επί τόπου, η δημοσιογραφική ευγένεια και γαλαντομία του οικοδεσπότη δεν επέτρεψε την αθώα - κακή ερώτηση: Ποιο ήταν το πριν από εσάς μοντέλο διακυβέρνησης που οδήγησε τη χώρα σας στην κρίση και ποιο είναι το αλλαγμένο δικό σας για το οποίο δεσμεύεστε διεθνώς; Η απάντηση, αν δεν ήταν στο στυλ των γνωστών φαύλων υπεκφυγών, αλλά σαφής και ειλικρινής και μονολεκτική -ο κρατισμός-, θα έκρινε πολλά. Μέχρι και το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.
Γιατί ο Αμερικανός επενδυτής, αστός και θιασώτης της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, όπως και ο μέσος Ελληνας αστός και επιχειρηματίας, γνωρίζουν και θα ’θελαν να ακούσουν μια ξεκάθαρη απάντηση-δέσμευση μπροστά στις διεθνείς κάμερες για τις προθέσεις του Ελληνα πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του για το (αλλαγμένο) οικονομικό μοντέλο της χώρας στο μέλλον και την κατεύθυνση που θα κινείται.
Γιατί το γνωρίζουν και οι πέτρες, πολλώ δε μάλλον οι επενδυτές που αυτά κοιτάνε, ότι το μοντέλο διακυβέρνησης που οδήγησε τη χώρα στην κρίση ήταν ο κρατισμός. Ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας ευθέως και απροκάλυπτα, και ελαφρώς συγκαλυμμένα ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας. Κομμουνιστικός καπιταλισμός.
Το μοντέλο αυτό βέβαια είχε αρχίσει να αποδομείται με την πίεση των δανειστών για να είμαστε δίκαιοι, δυστυχώς, όμως, με δυσφορία και αργούς ρυθμούς από όλες ανεξαιρέτως τις προηγούμενες κυβερνήσεις της κρίσης. Εξ ου και η αδυναμία της χώρας μας να απαλλαγεί από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο και να επιστρέψει στην ομαλότητα όπως άλλες ομοιοπαθείς υπερδανεισμένες χώρες.
Ποιο είναι λοιπόν το νέο μοντέλο; Επανάκαμψη στον κρατισμό και την ελεγχόμενη από το κράτος οικονομική δραστηριότητα ή άνοιγμα στην ελεύθερη οικονομία και την αγορά, όπως πιέζει η Ευρώπη και εμείς αντιστεκόμαστε πεισματικά; Γιατί δυστυχώς στη διετία της συγκυβέρνησης «Αριστεράς» και τμήματος της «Δεξιάς» το τοπίο των κυβερνητικών προθέσεων και της κατεύθυνσης της χώρας παραμένει θολό και ομιχλώδες. Από τη μία ο εμφανής κρατισμός, η πίστη στο Δημόσιο και την κυριαρχία του στην αγορά και την κοινωνία, αλλά και οι συνεχιζόμενοι διορισμοί, οι δυσβάσταχτοι φόροι και εισφορές που τροφοδοτούν το υπερκράτος, και από την άλλη η εικόνα στην Αμερική και κάποιες άλλες δειλές κινήσεις.
Είναι λογικό οι πολίτες να είναι μπερδεμένοι και να επιζητούν ξεκαθάρισμα. Ειλικρινές όμως. Γιατί κάποιοι, αστοί, έχουν αρχίσει να προβληματίζονται σοβαρά βλέποντας τους κομμουνιστές να στοιχίζονται πίσω από την καραμανλική κοσμοθεωρία και τη διαχρονική ατάκα «ανήκομεν εις την Δύσιν». Να γίνονται ανατροπές χωρίς να ανοίγει μύτη. Που αν γίνονταν από δεξιούς ή κεντρώους, δεν θα είχε μείνει πέτρα όρθια στο κέντρο της Αθήνας. Τι κι αν ψηφίζει η κυβέρνηση αυτή την αλλαγή φύλου και την αποποινικοποίηση της κάνναβης;
Ο Ελληνας αστός κρυφογελάει γιατί αντιλαμβάνεται ότι είναι η ηρεμιστική ένεση στο αριστερό, ακόμα, ακροατήριο που δεν συμμετέχει στη νομή της εξουσίας, για να το έχει σε καταστολή, να νιώθει καλά και να μην εξαγριώνεται και σπάει πεζοδρόμια και βιτρίνες. Μένει λοιπόν ο αρχηγός των Ελλήνων κομμουνιστών να διακηρύξει δημόσια και με πράξεις αυτό που βγαίνει από την εικόνα του στην Αμερική, ο δυτικός δηλαδή προσανατολισμός και η θέση της χώρας στην Ευρώπη και, κυρίως, το οικονομικό μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας. Αν αποκηρύξει τον κρατισμό και τις παραφυάδες του (κατά παράφραση της ιστορικής δήλωσης των δηλωσιών), ο Αμερικανός κεφαλαιούχος ίσως σκεφτεί σοβαρά να έρθει. Και ο Ελληνας αστός ίσως προβληματιστεί ακόμα και για το τι θα ψηφίσει.
* Ο κ. Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος.
Δεσμεύτηκε ο Ελληνας πρωθυπουργός στους επιχειρηματίες και τους εκπροσώπους μεγάλων funds στο Σικάγο. Τους μέχρι πρότινος διεθνείς ραντιέρηδες και τοκογλύφους δηλαδή. «Ελάτε», τους κάλεσε, «με τα τίμια χρήματά σας να επενδύσετε σε μας.
Να αγοράσετε ασημικά, χρυσαφικά, γη και ό,τι άλλο. Τα χρήματά σας είναι ασφαλή», είπε, «γιατί εμείς αλλάξαμε το μοντέλο που έφερε τη χώρα στην κρίση και προοδεύουμε». Η φράση αυτή αλλά και όσα συζητήθηκαν με τους «φονιάδες των λαών», για τεράστιες εξοπλιστικές προμήθειες, για βάσεις («του θανάτου»), για επενδύσεις στην ενέργεια και αλλού συσκοτίζουν την εικόνα σε σχέση με αυτό που ζούμε εδώ.
Τι γίνεται; Λέει αλήθεια στους διεθνείς συνομιλητές του; Θα τιμήσει τον λόγο του ή γυρίζοντας θα αλλάξει τροπάριο για να διασκεδάσει την εικόνα, τα λόγια και τα πεπραγμένα του στην Αμερική; Τη θεαματικότερη κωλοτούμπα της Αριστεράς όλων των εποχών, μεγαλύτερη και από αυτές του αείμνηστου αρχιερέα του λαϊκισμού. Το ’χει ο Οκτώβρης φαίνεται για τη, δήθεν, Αριστερά. Ομως το θλιβερό σόου της Αμερικής ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο.
Το κρίσιμο είναι το νέο μοντέλο που έταξε ο πρωθυπουργός. Να λες ψέματα στους Ελληνες πολίτες, για την ψήφο τους, είναι συνηθισμένη διακομματική πρακτική και έχει κριθεί από την πολιτική νομολογία ότι δεν συνιστά απάτη. Στους ξένους όμως; Που βλέπουν καθαρά και ψύχραιμα, ψάχνουν και μελετούν; Οταν μάλιστα τους εκλιπαρείς να φέρουν τα χρήματά τους;
Δυστυχώς στις συνεντεύξεις Τύπου, εκεί επί τόπου, η δημοσιογραφική ευγένεια και γαλαντομία του οικοδεσπότη δεν επέτρεψε την αθώα - κακή ερώτηση: Ποιο ήταν το πριν από εσάς μοντέλο διακυβέρνησης που οδήγησε τη χώρα σας στην κρίση και ποιο είναι το αλλαγμένο δικό σας για το οποίο δεσμεύεστε διεθνώς; Η απάντηση, αν δεν ήταν στο στυλ των γνωστών φαύλων υπεκφυγών, αλλά σαφής και ειλικρινής και μονολεκτική -ο κρατισμός-, θα έκρινε πολλά. Μέχρι και το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.
Γιατί ο Αμερικανός επενδυτής, αστός και θιασώτης της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, όπως και ο μέσος Ελληνας αστός και επιχειρηματίας, γνωρίζουν και θα ’θελαν να ακούσουν μια ξεκάθαρη απάντηση-δέσμευση μπροστά στις διεθνείς κάμερες για τις προθέσεις του Ελληνα πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του για το (αλλαγμένο) οικονομικό μοντέλο της χώρας στο μέλλον και την κατεύθυνση που θα κινείται.
Γιατί το γνωρίζουν και οι πέτρες, πολλώ δε μάλλον οι επενδυτές που αυτά κοιτάνε, ότι το μοντέλο διακυβέρνησης που οδήγησε τη χώρα στην κρίση ήταν ο κρατισμός. Ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας ευθέως και απροκάλυπτα, και ελαφρώς συγκαλυμμένα ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας. Κομμουνιστικός καπιταλισμός.
Το μοντέλο αυτό βέβαια είχε αρχίσει να αποδομείται με την πίεση των δανειστών για να είμαστε δίκαιοι, δυστυχώς, όμως, με δυσφορία και αργούς ρυθμούς από όλες ανεξαιρέτως τις προηγούμενες κυβερνήσεις της κρίσης. Εξ ου και η αδυναμία της χώρας μας να απαλλαγεί από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο και να επιστρέψει στην ομαλότητα όπως άλλες ομοιοπαθείς υπερδανεισμένες χώρες.
Ποιο είναι λοιπόν το νέο μοντέλο; Επανάκαμψη στον κρατισμό και την ελεγχόμενη από το κράτος οικονομική δραστηριότητα ή άνοιγμα στην ελεύθερη οικονομία και την αγορά, όπως πιέζει η Ευρώπη και εμείς αντιστεκόμαστε πεισματικά; Γιατί δυστυχώς στη διετία της συγκυβέρνησης «Αριστεράς» και τμήματος της «Δεξιάς» το τοπίο των κυβερνητικών προθέσεων και της κατεύθυνσης της χώρας παραμένει θολό και ομιχλώδες. Από τη μία ο εμφανής κρατισμός, η πίστη στο Δημόσιο και την κυριαρχία του στην αγορά και την κοινωνία, αλλά και οι συνεχιζόμενοι διορισμοί, οι δυσβάσταχτοι φόροι και εισφορές που τροφοδοτούν το υπερκράτος, και από την άλλη η εικόνα στην Αμερική και κάποιες άλλες δειλές κινήσεις.
Είναι λογικό οι πολίτες να είναι μπερδεμένοι και να επιζητούν ξεκαθάρισμα. Ειλικρινές όμως. Γιατί κάποιοι, αστοί, έχουν αρχίσει να προβληματίζονται σοβαρά βλέποντας τους κομμουνιστές να στοιχίζονται πίσω από την καραμανλική κοσμοθεωρία και τη διαχρονική ατάκα «ανήκομεν εις την Δύσιν». Να γίνονται ανατροπές χωρίς να ανοίγει μύτη. Που αν γίνονταν από δεξιούς ή κεντρώους, δεν θα είχε μείνει πέτρα όρθια στο κέντρο της Αθήνας. Τι κι αν ψηφίζει η κυβέρνηση αυτή την αλλαγή φύλου και την αποποινικοποίηση της κάνναβης;
Ο Ελληνας αστός κρυφογελάει γιατί αντιλαμβάνεται ότι είναι η ηρεμιστική ένεση στο αριστερό, ακόμα, ακροατήριο που δεν συμμετέχει στη νομή της εξουσίας, για να το έχει σε καταστολή, να νιώθει καλά και να μην εξαγριώνεται και σπάει πεζοδρόμια και βιτρίνες. Μένει λοιπόν ο αρχηγός των Ελλήνων κομμουνιστών να διακηρύξει δημόσια και με πράξεις αυτό που βγαίνει από την εικόνα του στην Αμερική, ο δυτικός δηλαδή προσανατολισμός και η θέση της χώρας στην Ευρώπη και, κυρίως, το οικονομικό μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας. Αν αποκηρύξει τον κρατισμό και τις παραφυάδες του (κατά παράφραση της ιστορικής δήλωσης των δηλωσιών), ο Αμερικανός κεφαλαιούχος ίσως σκεφτεί σοβαρά να έρθει. Και ο Ελληνας αστός ίσως προβληματιστεί ακόμα και για το τι θα ψηφίσει.
* Ο κ. Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου