Ο Κωστής Μεραναίος ήταν συγγραφέας, δημοσιογράφος και
μεταφραστής λογοτεχνικών και φιλοσοφικών κειμένων. Γεννήθηκε το 1913 στο χωριό
Σκριπού της επαρχίας Ορχομενού. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Λιβαδειά,
φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Η ανυπόταγη δίψα για γνώση», τον οδήγησε στη μάθηση ξένων γλωσσών με τη μέθοδο «άνευ διδασκάλου». Έμαθε τέλεια γαλλικά και μπόρεσε έτσι να μελετήσει τα βασικότερα κείμενα της γαλλικής φιλολογίας. Τα γερμανικά ήταν η δεύτερη γλώσσα που τον βοήθησε στο μεταφραστικό του έργο. Στον κύκλο των νεανικών του ανησυχιών ιδιαίτερη θέση είχε ο Φρόϊντ, που κείνη την εποχή, οι θεωρίες του έφεραν νέες απόψεις για τη λειτουργία του υποσυνείδητου. Το 1937 μεταφράζει την εργασία του Στάουμπ «Εγκληματολογία και Ψυχανάλυση» και λίγο αργότερα -για πρώτη φορά στα ελληνικά- το φιλοσοφικό έργο του Σέρεν Κίρκεγκορ «In vino veritas» με δικά του εισαγωγικά σχόλια και παρουσίαση του Δανού συγγραφέα. Πολύ σύντομα, ο Μεραναίος εγκαταλείπει τη δικηγορία για να αφοσιωθεί στα πνευματικά του ενδιαφέροντα.
Το 1939 συνεργάζεται με την εφημερίδα «Καθημερινή», όπου δημοσιεύει τα πρώτα επιστημονικά του άρθρα. Το 1943 αναλαμβάνει την αρχισυνταξία του περιοδικού «Καλλιτεχνικά Νέα». Εκεί διατυπώνει τη στάση του απέναντι στον διεξαγόμενο τότε εθνικό και κοινωνικό αγώνα και τις ιδεαλιστικές του απόψεις για την τέχνη. Την έκδοση του αξιόλογου αυτού έντυπου την απαγόρευσαν οι γερμανικές αρχές κατοχής. Μετά την απελευθέρωση, διορίστηκε στη Ραδιοφωνία, ενώ παράλληλα ήταν υπεύθυνος ύλης στην εφημερίδα «Ελευθερία». Στο Ε.Ι.Ρ. δημιούργησε την επιστημονική εκπομπή «Ομιλούν οι ειδικοί», που παραλλαγή της μεταφέρθηκε το 1968 στην τηλεόραση. Το 1947 διευθύνει το καλλιτεχνικό περιοδικό «Ο Αιώνας μας». Στα 1950 είναι μέλος του Συνεταιρισμού «Αιξωνή» και εκδίδει το ομώνυμο περιοδικό, στο οποίο συνεργάζονται ο Δ. Πικιώνης, ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας,ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, ο Άγγελος Σικελιανός κ.ά. Το τελευταίο του βιβλίο -και ίσως το πιο πλήρες- είναι «Η γέννηση της Φιλοσοφίας». Με αυτό, γράφει ο ίδιος, «επέστρεψα στους γενήτορες /…/, τους Προσωκρατικούς». Ο Μεραναίος, πέρα από τις πολυάριθμες μεταφράσεις του, έγραψε αρκετά βιβλία, μεταξύ των οποίων είναι «Η θέση της φιλοσοφίας στην εποχή μας» (1956), τα «Μελετήματα» (1957), τα δοκίμια «Φυσική και Ποίηση» (1970) και «Βιολογική τάξη και κοινωνική αταξία» (1973) .
«Η ανυπόταγη δίψα για γνώση», τον οδήγησε στη μάθηση ξένων γλωσσών με τη μέθοδο «άνευ διδασκάλου». Έμαθε τέλεια γαλλικά και μπόρεσε έτσι να μελετήσει τα βασικότερα κείμενα της γαλλικής φιλολογίας. Τα γερμανικά ήταν η δεύτερη γλώσσα που τον βοήθησε στο μεταφραστικό του έργο. Στον κύκλο των νεανικών του ανησυχιών ιδιαίτερη θέση είχε ο Φρόϊντ, που κείνη την εποχή, οι θεωρίες του έφεραν νέες απόψεις για τη λειτουργία του υποσυνείδητου. Το 1937 μεταφράζει την εργασία του Στάουμπ «Εγκληματολογία και Ψυχανάλυση» και λίγο αργότερα -για πρώτη φορά στα ελληνικά- το φιλοσοφικό έργο του Σέρεν Κίρκεγκορ «In vino veritas» με δικά του εισαγωγικά σχόλια και παρουσίαση του Δανού συγγραφέα. Πολύ σύντομα, ο Μεραναίος εγκαταλείπει τη δικηγορία για να αφοσιωθεί στα πνευματικά του ενδιαφέροντα.
Το 1939 συνεργάζεται με την εφημερίδα «Καθημερινή», όπου δημοσιεύει τα πρώτα επιστημονικά του άρθρα. Το 1943 αναλαμβάνει την αρχισυνταξία του περιοδικού «Καλλιτεχνικά Νέα». Εκεί διατυπώνει τη στάση του απέναντι στον διεξαγόμενο τότε εθνικό και κοινωνικό αγώνα και τις ιδεαλιστικές του απόψεις για την τέχνη. Την έκδοση του αξιόλογου αυτού έντυπου την απαγόρευσαν οι γερμανικές αρχές κατοχής. Μετά την απελευθέρωση, διορίστηκε στη Ραδιοφωνία, ενώ παράλληλα ήταν υπεύθυνος ύλης στην εφημερίδα «Ελευθερία». Στο Ε.Ι.Ρ. δημιούργησε την επιστημονική εκπομπή «Ομιλούν οι ειδικοί», που παραλλαγή της μεταφέρθηκε το 1968 στην τηλεόραση. Το 1947 διευθύνει το καλλιτεχνικό περιοδικό «Ο Αιώνας μας». Στα 1950 είναι μέλος του Συνεταιρισμού «Αιξωνή» και εκδίδει το ομώνυμο περιοδικό, στο οποίο συνεργάζονται ο Δ. Πικιώνης, ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας,ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, ο Άγγελος Σικελιανός κ.ά. Το τελευταίο του βιβλίο -και ίσως το πιο πλήρες- είναι «Η γέννηση της Φιλοσοφίας». Με αυτό, γράφει ο ίδιος, «επέστρεψα στους γενήτορες /…/, τους Προσωκρατικούς». Ο Μεραναίος, πέρα από τις πολυάριθμες μεταφράσεις του, έγραψε αρκετά βιβλία, μεταξύ των οποίων είναι «Η θέση της φιλοσοφίας στην εποχή μας» (1956), τα «Μελετήματα» (1957), τα δοκίμια «Φυσική και Ποίηση» (1970) και «Βιολογική τάξη και κοινωνική αταξία» (1973) .
Ο Κωστής Μεραναίος, πέθανε το 1986 στην Αθήνα.
Πηγές
Κ. Μεραναίου: «Ένας άνθρωπος του αιώνα αφηγείται…» (αυτοβιογραφία), περιοδικό «Καινούρια Εποχή», τ. 18-19, εκδ. «Δίφρος» 1980-81, σ.σ. 17-58.
Γεωργίου Π. Κωσταγιάννη: «Σύγχρονες πνευματικές μορφές», εφ. «Βοιωτικός Κόσμος», 1997.
«Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια Ελλήνων Λογοτεχνών», εκδ. Αφοί Κ. Παγουλάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου