Η υπεραξία ενός αγροτικού προϊόντος και πως μπορεί να επιτευχθεί διαμέσου μιας καινοτόμου εφαρμογής

Του Γιώργου Τσεκούρα*

 Όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα, και όχι μόνο, βιώνει μια άνευ προηγουμένου κρίση. Κρίση οικονομική, κρίση πολιτική, κρίση αρχών και αξιών. Έχοντας κατά νου μόνο το οικονομικό κομμάτι αυτής της κατάστασης και θέλοντας να επισημάνω ορισμένα σημεία-κλειδιά που θα συνέβαλαν πιθανότατα στην αναστροφή αυτών των συνθηκών, δε θα μπορούσα σε καμιά περίπτωση να παραβλέψω τους βασικούς πυλώνες επάνω στους οποίους θα έπρεπε να κινηθεί κάθε προσπάθεια για ανάκαμψη και ευημερία, τόσο σε ατομικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Αναφέρομαι φυσικά στη ΓΕΩΡΓΙΑ και τον ΤΟΥΡΙΣΜΟ, που κατά βάση είναι αυτά που θα μπορούσαν να έχουν άμεσα αποτελέσματα στην οικονομία και την κοινωνία.

Στην πορεία της η Ελλάδα και κατά το πέρασμά της μέσα από τον 20^ο αιώνα, κάτω από συνθήκες πολέμου, συνθήκες κατοχής και στη συνέχεια έναν εμφύλιο, η εθνική καταστροφή είχε ολοκληρωθεί. Η οικονομία της Ελλάδος, ήταν τελειωμένη και σε αυτή την κρίσιμη φάση η γεωργία και η κτηνοτροφία ήταν οι τομείς που έσωσαν το λαό της από τον λιμό και στη συνέχεια ήρθαν να συνεισφέρουν στην ελληνική οικονομία με τεράστιες εξαγωγές αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων.

Θέλοντας λοιπόν να ασχοληθώ διεξοδικά με τον κλάδο της αγροτικής δραστηριότητας, θα έλεγα ότι για μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι απαράδεκτο να μην είναι αυτάρκης τόσο σε γεωργικά προϊόντα, όσο και σε κτηνοτροφικά μιας και αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Και όμως, αυτή η χώρα, η ευλογημένη, με το θαυμάσιο κλίμα, το πλούσιο έδαφος, τα γάργαρα νερά και τους αμέτρητους βοσκοτόπους κατόρθωσε το απίστευτο: να εισάγει προϊόντα αγροτικά από χώρες που τα φρούτα τα βλέπουν μόνο σε φωτογραφίες, να εισάγει γάλα και κρέας από χώρες που αντί για ζωοτροφές χρησιμοποιούν χημικά σκευάσματα. Μόνο εμείς οι Έλληνες θα κατορθώναμε κάτι τέτοιο. Δε θα ψάξω να βρω τα αίτια, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο μιας και η ευθύνη μεταβιβάζεται από τον έναν στον άλλον και εν τέλει δεν είναι κανενός. Απεναντίας, θα προσπαθήσω να αναζητήσω τρόπους για να αλλάξω, έστω και σε ατομικό επίπεδο, την άσχημη τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στον αγροτικό τομέα, καθώς οι βλέψεις μου ειναι στραμμένες προς την αγροτική παραγωγή και οι σπουδές μου θα είναι ανάλογες.

Ανέκαθεν στην Ελλάδα το θέμα των ζωοτροφών ήταν η παραδοσιακή  παραγωγή και διάθεσή των. Θέλω να πω ότι ο τρόπος παραγωγής ήταν τέτοιος, που αρκούσε για την κάλυψη της ζήτησης της αγοράς, με κόστη σχετικά ανεκτά. Σήμερα όμως, μέσα σε μια καινούρια πραγματικότητα όπου η ανταγωνιστικότητα της ελεύθερης αγοράς έχει ισοπεδώσει τα πάντα, παρατηρείται το φαινόμενο της εγκατάλειψης της υπαίθρου ακριβώς γιατί αδυνατούν οι Έλληνες αγρότες να ανταπεξέλθουν στα έξοδα της παραγωγής. 


*Διαβάστε αναλυτικά την επιχειρηματική ιδέα του Ορχομένιου μαθητή στο https://www.facebook.com/OrchomenosPress. Η Εργασία του βραβεύτηκε στο 1ο Μαθητικό Διαγωνισμό για την Επιχειρηματικότητα των Επιμελητηρίων της Στερεάς Ελλάδας στη Λαμία (26 Απριλίου 2013).