Το 2015 ήταν πράγματι ένα κομβικό έτος· η συμπλήρωση επτά
ετών κρίσης καθιστά την παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία μία καθημερινή
πραγματικότητα, μία συνθήκη την οποία σχεδόν έχουμε αποδεχθεί ως κανονικότητα
και όχι ως εξαίρεση. Το ελληνικό εμπόριο εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τεράστιες
δυσκολίες και να επωμίζεται δυσβάστακτα βάρη. Δεν νομίζω ότι διεκδικούμε
βραβείο πρωτοτυπίας με το να υποστηρίξουμε ότι η ΜΜΕ εμπορική επιχείρηση και ο
αγροτικός κόσμος λογίζονται λανθασμένα ως οι «αδύναμοι κρίκοι» της ελληνικής
οικονομικής δομής και βιώνουν με δυσανάλογα αρνητικό τρόπο, σε σχέση με άλλους
κλάδους, τις σκληρότερες συνέπειες της κρίσης.
Η «μεσαία
τάξη» της χώρας που αποτελείται από ανθρώπους του μόχθου της αγροτιάς και της
μικρομεσαίας και αυτοαπασχολούμενης επιχείρησης εξακολουθεί να πλήττεται
ανεπανόρθωτα. Πιστεύουμε ότι η επανάληψη της ίδιας καταστροφικής «συνταγής» όχι
μόνο δε δίνει λύσει στο πρόβλημα, αλλά αντίθετα συμβάλλει στη διαιώνισή του.
Κατανοούμε ότι αυτή η συνταγή αναδείχθηκε σαν μονόδρομος· αυτό δε σημαίνει,
ωστόσο, ότι δεν είναι και λανθασμένη. Δυστυχώς, σε ένα τόσο δυσμενές και
προβληματικό περιβάλλον οι προσπάθειες που οφείλουμε όλοι να καταβάλλουμε θα
πρέπει να είναι τιτάνιες και τα εμπόδια που θα πρέπει να υπερπηδήσουμε είναι
πολλά και δύσκολα. Παραταύτα, θεωρούμε ότι μετά από τόσο χρόνια αυτό που
καθίσταται πασιφανές είναι ότι οι μικρομεσαίοι έμποροι και αγρότες είμαστε πολύ
σημαντικά στηρίγματα της οικονομίας και αντέξαμε, παρά την αντιξοότητα και τις
τεράστιες πιέσεις που δεχτήκαμε. Δείξαμε «οικονομικό πατριωτισμό». Θυσιάσαμε
αποταμιεύσεις και προσωπικές περιουσίες για το καλό των επιχειρήσεων μας και
του αγροτικού δυναμικού. Βέβαια, όλα αυτά έχουν και ορισμένα αυτονόητα όρια. Η
διαρκής ύφεση σημαίνει διαρκής δυσπραγία, διαρκές αρνητικό κλίμα στην αγορά,
διαρκής τάση για «λουκέτα». Οι αντοχές της μικρομεσαίας τάξης αγροτών και
εμπόρων ΔΕΝ είναι όμως ανεξάντλητες. Πρέπει να ξεφύγουμε από την «επώδυνη
στασιμότητα» και να ενεργοποιηθούμε προς την κατεύθυνση της ανάκαμψης με έργα
και όχι με λόγια.
Εκ των
πραγμάτων, αντιλαμβανόμαστε όλοι, ότι το νέο Μνημόνιο δεν επιλύει τα προβλήματα
μας. Βασίζεται και πάλι στη γνωστή συνταγή των υπερβολικών φορολογικών επιβολών
και των πολιτικών λιτότητας. Οι μικρομεσαίοι οφείλουμε να αναλάβουμε μόνοι μας πρωτοβουλίες για την
αντιμετώπιση των πάγιων προβλημάτων μας, όπως : υπερφορολόγηση, έλλειψη
ρευστότητας και χρηματοδότησης, έλλειμμα εμπορικής και αγροτικής πίστης,
ληξιπρόθεσμες οφειλές, ασφαλιστική πτώχευση, ποινικοποίηση και τέλος υπερχρέωση
όλων των νοικοκυριών.
Αυτό δεν
μπορεί να συνεχιστεί, γι αυτό το Δ.Σ. του Εμπορικού Συλλόγου Λιβαδειάς αποφασίζει
να δώσει τη μάχη της «πραγματικής οικονομίας» στο πλευρό των αγροτών παρεμβαίνοντας
αιχμηρά στο δημόσιο διάλογο με τεκμηριωμένες και κοστολογημένες προτάσεις.
Αυτός είναι ο δικός μας πραγματικός μονόδρομος, μαζί με την ευθύνη του καθενός
από εμάς για το μέλλον του εμπορίου, της αγροτιάς και της τοπικής κοινωνίας.
Η καθημερινή μας
παρουσία στο πλάι τους η οποία χαράζει έναν καινούργιο δρόμο συνεργασίας,
αμοιβαίας κατανόησης και διεκδικητικότητας σε κοινούς αγώνες για το καλό της
επιχειρηματικής , αγροτικής οικογένειας και του συνόλου της τοπικής κοινωνίας
γιατί όλοι μαζί μπορούμε.
Το Δ.Σ. του
Εμπορικού Συλλόγου Λιβαδειάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου