Δεν ήταν απλώς άλλη μία παράσταση. Ήταν μια επιστροφή στην καρδιά της συλλογικής μνήμης, ένα ταξίδι στους ρυθμούς, στις μελωδίες και στις αφηγήσεις του λαού μας. Το 17ο «Σεργιάνι στην Παράδοση», που παρουσίασε ο Χορευτικός Λαογραφικός Όμιλος Λιβαδειάς το Σάββατο 21 Ιουνίου, δεν ήταν μόνο γιορτή. Ήταν κατάθεση ψυχής, η οποία ξεκίνησε με τον πιο αρμόζοντα και συγκινητικό τρόπο στη μνήμη του Πετρολούκα Χαλκιά, μέσα από ένα μοιρολόι που απέδωσε μοναδικά η ζυγιά του Ηλία Πλαστήρα.
Στο Υπαίθριο Θέατρο της Κρύας —εκεί όπου πριν από χρόνια ο Όμιλος πρώτος έσπειρε τον σπόρο της ζωντανής λαϊκής τέχνης— αναβίωσε και φέτος μια παράσταση-ωδή στην ελληνική παράδοση. Ένα θέαμα που δεν βασίστηκε στην εντύπωση, αλλά στην ουσία. Στη μελέτη, στη γνώση, στη βιωμένη σχέση με τον χορό και την πολιτισμική κληρονομιά.
Με 17 χρόνια αδιάκοπης δράσης, ο ΧΛΟΛ έχει μετατραπεί σε ένα από τα πιο ζωντανά και πολυπληθή κύτταρα πολιτισμού της περιοχής. Δεν είναι τυχαίο πως έχει εκπροσωπήσει τη Λιβαδειά επάξια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό, μεταφέροντας το φως και το άρωμα της ελληνικής ψυχής πέρα από τα σύνορα.
Το φετινό σεργιάνι είχε θέμα: «Ο κύκλος του χρόνου στον κύκλο του χορού». Και πράγματι, μέσα από χορούς, τραγούδια και μουσικές, παρουσιάστηκε ο αέναος ρυθμός της ζωής, όπως αποτυπώνεται στην παράδοση του κάθε τόπου. Από τη λιτότητα της Καππαδοκίας ως το νάζι της Ζακύνθου, από τη Θράκη ως τα Μέγαρα, το Ρουμλούκι, τη Θεσσαλία και τη Λέσβο, οι χοροί ξεδίπλωσαν μπροστά μας ένα μωσαϊκό πολιτισμών, ύφους και χαρακτήρων, πάντα με σεβασμό στο αυθεντικό.
Οι δύο παραδοσιακές ορχήστρες απέδωσαν με πιστότητα το ηχόχρωμα κάθε περιοχής, ενώ η επανεμφάνιση της χορωδίας του Ομίλου πρόσθεσε συγκίνηση και βάθος στο μουσικό αποτέλεσμα, αναδεικνύοντας το πνευματικό και συναισθηματικό φορτίο του εγχειρήματος.
Πίσω από το άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα βρίσκεται η διαρκής και ουσιαστική δουλειά των ανθρώπων του Ομίλου. Η αγάπη τους για την παράδοση, η παιδαγωγική τους ευθύνη, το ήθος και η αφοσίωση είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Χάρη σε αυτούς, το «Σεργιάνι» δεν είναι απλώς ένα θερινό δρώμενο, αλλά ένα πολιτιστικό ορόσημο.
Σε όλους αξίζουν συγχαρητήρια — στους χορευτές κάθε ηλικίας, στους μουσικούς, στους ανθρώπους που φροντίζουν κάθε λεπτομέρεια, στους αθόρυβους στυλοβάτες αυτής της προσπάθειας. Ιδιαίτερα όμως στους δασκάλους που καθοδηγούν τα τμήματα με γνώση και ευαισθησία: τον Δημήτρη Ζυγογιάννη που εμπνέει τους ενήλικες, τη Χρύσα Αποστολίδου που φυτεύει τον σπόρο της παράδοσης στις παιδικές ψυχές και τον Γιώργο Πούλο που δίνει πνοή στη χορωδία του Ομίλου.
Ο Χορευτικός Λαογραφικός Όμιλος Λιβαδειάς συνεχίζει, 17 χρόνια τώρα, να κρατά ψηλά τη σημαία της αυθεντικής παράδοσης. Όχι για να την παρουσιάσει ως κάτι μουσειακό, αλλά για να την ζωντανέψει, να την μεταγγίσει, να την προσφέρει με σεβασμό στη νέα γενιά.
Και όσο υπάρχει αυτό το πάθος, αυτό το φως στα μάτια των ανθρώπων του, η παράδοση δεν θα είναι ποτέ παρελθόν. Θα είναι παρόν. Και μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου