"Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε" παπά Χαράλαμπε

 

Του Άγγελου Χριστοδούλου*

 

Πανοσιολογιώτατε πατέρα Νεκτάριε, σεβαστή πρεσβυτέρα, αγαπητοί ενορίτες και προσκυνητές της χάρης της Παναγίας μας,

Από τη μέρα που γνώρισα τον εαυτό μου, έμαθα ότι η πρώτη Αυγούστου, αποτελεί για την ενορία μας ένα ιερό ορόσημο. Από σήμερα αρχίζουν οι πνευματικές και πρακτικές προετοιμασίες για  τη μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, της πολιούχου και προστάτιδάς μας.        Οι προετοιμασίες αυτές γίνονταν με την έμπνευση και καθοδήγηση του μακαριστού παπά Χαράλαμπου, του οποίου, κατά θεία συγκυρία, τελούμε σήμερα το τρίμηνο μνημόσυνό του.

          Η αναπάντεχη μετάστασή του από τη γη στους ουρανούς γέμισε με θλίψη όλο τον λαό των Ορχομενίων. Ιδιαίτερα μάλιστα τη φυσική του οικογένεια και το άμεσο περιβάλλον του. Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο διαπιστώνουμε την έλλειψή του. Παράλληλα, διαπιστώνουμε ότι, αποκτήσαμε έναν δυνατό πρέσβυ στους ουρανούς, για να προσεύχεται για όλους εμάς. Δοξάζουμε τόν Θεό γιατί, ο νέος Ιερέας μας, ο σεβαστός και αγαπητός πατήρ Νεκτάριος, ανατράφηκε εκκλησιαστικά δίπλα στον παπά Χαράλαμπο και τώρα συνεχίζει με σεμνότητα το έργο του.

          Δεν  έχω σκοπό να περιγράψω την προσωπικότητα του αείμνηστου παπά Χαράλαμπου. Ἄλλωστε η μορφή του είναι χαραγμένη σε κάθε πέτρα αυτής της χιλιόχρονης εκκλησιάς, σε κάθε τοίχο των εξωκκλησίων μας, τα οποία ανακαίνισε και καλλώπισε. Το πρόσωπό του απεικονίζεται σε κάθε γωνιά, σε κάθε διασταύρωση των δρόμων της πόλης μας, σε κάθε τάξη του Σχολείου, στις αυλές των σπιτιών μας, στις χαρές και τις λύπες της ζωής μας. Ακόμη και ο γλυκύτατος ήχος της καμπάνας της Παναγίας μας, μάς παραπέμπει στη  μελωδική φωνή του παπά Χαράλαμπου, στις ωραιότατες ψαλμωδίες του, στα διδακτικά κηρύγματά του.

          Είχα προσωπικά την ευκαιρία, από τη μέρα που γεννήθηκα, να γεύομαι τους καρπούς της αγάπης του και να διδάσκομαι το γνήσιο εκκλησιαστικό ήθος από ένα Ιερέαν και Καθηγητή, που για μένα ήταν όχι μόνο ο Εφημέριος της ενορίας μας, ο πνευματικός πατέρας και ο νονός μου, αλλά ήταν ο άνθρωπος του Θεού, ο εκτελεστής του θελήματος της Παναγίας. Γι’ αυτό και θεωρούσα αδύνατο να μην τον ακολουθώ, όπου και αν πήγαινε. Στο πρόσωπό του έβλεπα την αλήθεια του Ευαγγελίου και στη ζωή του διαπίστωνα την καθημερινή τήρηση του θελήματος του Θεού, έστω και αν μερικές φορές μου φαινόταν πολύ οδυνηρός ο δρόμος που ακολουθούσε. Πολύ αργότερα κατάλαβα ότι, αυτός ο δρόμος, ήταν ο δρόμος του Σταυρού και της Ανάστασης.

          Σήμερα λοιπόν, στο τρίμηνο μνημόσυνό του, θα ήθελα να πω σε όλους και στον ίδιο, τον μακαριστό πλέον παπά Χαράλαμπο ότι, είμαστε πολύ λυπημένοι από αυτόν τον ξαφνικό αποχωρισμό. Όμως εκείνος μας δίδαξε να έχουμε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, ο Οποίος είναι ο κυβερνήτης του κόσμου και πρέπει να βαδίζουμε κατά το πανάγιο θέλημά Του. Παράλληλα, αυτούς τους τρεις μήνες της σωματικής απουσίας του από κοντά μας, αισθάνομαι ότι η ψυχή του παπά Χαράλαμπου βρίσκεται στην αγκαλιά της Παναγίας, στη Βασιλεία του Θεού, όπου απολαμβάνει "τα κάλλη του Παραδείσου", όπως μας έμαθε να ψάλλουμε στο τέλος κάθε Παράκλησης. Από εκεί λοιπόν μάς ευλογεί και μάς ενισχύει με τις προσευχές του. Ενισχύει κυρίως τη σεβαστή πρεσβυτέρα μας, τα παιδιά του και όλους εμάς, που, όπως ακούσαμε στον σημερινό Απόστολο, πρέπει να "χαιρόμαστε με την ελπίδα στα μελλοντικά αγαθά" να "υπομένουμε τη θλίψη", να "προσκαρτερούμε στην προσευχή", να "υπηρετούμε τις ανάγκες των αγίων" (Ρωμ.12, 12-13).

          Όλοι εμείς, που "προσδοκούμε την ανάσταση των νεκρών και τη ζωή του μέλλοντος αιώνος", ας προσευχόμαστε με την καρδιά μας για την ανάπαυση της ψυχής του, ας ανάβουμε με ευλάβεια ένα κερί στον τάφο του και ας λέμε πάντα το, "αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε" παπά Χαράλαμπε. Αμήν!

 

*Ο Αναγνώστης Άγγελος  Χριστοδούλου ανέγνωσε το παραπάνω κείμενο στο 3μηνο μνημόσυνο του αείμνηστου π. Χαραλάμπους Χατζηχαραλάμπους.