Αντί επικήδειου σκέψεις και συναισθήματα για τον παπά Χαράλαμπο από την οικογένεια Ευάγγελου Ποντικόπουλου

Ο ήχος της πρωινής Μαγιάτικης νεκρικής καμπάνας της Παναγίας μας, ήταν μια θλιβερή μεγατονική βόμβα που σκέπασε τον ήσυχο Ορχομενό με οδύνη, σπαραγμό, πόνο. Μια σιωπηλή βοή θανάτου απλωνόταν παντού  στο θανατηφόρο άγγελμα του αγαπητού μας ΠΑΠΑ-ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ που μας συντάραξε, μας άφησε άφωνους και δακρυσμένους.

Ήταν ο άνθρωπος που συνδύαζε την κοινωνική Ζωή με την Θρησκεία. Ο Θεός τον προίκισε με μια στοχαστική γνήσια συνείδηση, μια έμφυτη μέθοδο διαλογισμού , με ορθόπλωρη πάντα την αισιοδοξία και το χαμόγελο του.

Ο Ορχομενός έχασε έναν πολύτιμο, πλήρη, άνθρωπο. Παράλληλα θεμελίωνε τη θεωρία και την πράξη του που την αντλούσε από τον Ιστορικό χώρο του ελληνισμού και του χριστιανισμού. Γι’αυτό ο ΠΑΠΑ-ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, το άξιο αυτό τέκνο της ηρωικής μας Κύπρου υπήρξε κατ’εξοχήν πνεύμα ευρύνοιας , που κατόρθωνε να οικειώνεται , τρέφοντας βαθειά αγάπη σε όλα, ακόμη και στις φαινομενικά οξύτερες αντιθέσεις. Ακάματος , ακούραστος , πρόθυμος, δημιουργικός στο ποιμαντικό του έργο μοίραζε αφειδώλευτα και αδιάκριτα την αγάπη του στον άνθρωπο στην μεταμφιεσμένη ή ωμή απανθρωπιά και τυραννία του καιρού μας.

Ζούμε όλοι μας σήμερα μια τραγωδία και προσωπική συντριβή για τον οδυνηρό χαμό σου.

Εσύ ζεις στο πέρασμα του πνεύματος σου και της αιώνιας μνήμης σου, στην μεγάλη αγκαλιά του Υψίστου.

 

Αναπάυσου εν Ειρήνη

ΠΑΠΑ-ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ

Δίπλα στον δικαιοκρίτη Θεό που υμνούσες σε κάθε στιγμή και ώρα της ζωής σου.

Αιωνία σου η μνήμη.