Εγκύκλιο Μήνυμα Πάσχα 2021 Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών

 

 «Τον Σταυρόν Σου, Χριστέ προσκυνούμεν,

 

και την αγίαν Σου Ανάστασιν, υμνούμεν και δοξάζομεν»

 

 

Πολυσέβαστοι Συλλειτουργοί μου Άγιοι Πατέρες

Οσιώτατοι Μοναχοί και Οσιώτατες Μοναχές

Αγαπητοί μου αδελφοί εν Χριστώ

Πολυαγαπημένα μου πνευματικά παιδιά

 

 

Έντονα χαραγμένη στην μνήμη μας και στην καρδιά μας διατηρείται η μορφή του Εσταυρωμένου Σωτήρος Χριστού μας. Πουλημένος, προδο­μένος, συκοφαντημένος, καθυβρισμένος, μαστιγωμένος, αιμόφυρτος, με το αγκάθινο στεφάνι στην αγία Κεφαλή Του και με καταπληγωμένο το μέτωπο έλαβε στους ώμους Του, για κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως, τον άδικο και βαρύ Σταυρό της ντροπής και της οδύνης.

 

 

 

Ανέβηκε καρτερικά ως τον Γολγοθά. Δέχθηκε αδιαμαρτύρητα το μαρτύριο και τον θάνατο του Σταυρού. Όχι μόνο αγόγγυστα, αλλά και με την προσευχή της συγγνώμης και την κορύφωση της αγάπης στα χείλη Του, παρακαλώντας τον Ουράνιο Πατέρα Του να συγχωρέσει τους σταυρωτές Του και συγχρόνως ανοίγοντας την ματωμένη Του αγκαλιά, για να εισέλθει στην Βασιλεία Του ένας ληστής, ένας αποτυχημένος αυτού του κόσμου, ανατρέποντας πάνω στον Σταυρό κάθε κατεστημένο αντικειμενικής κοινωνικής ηθικής και εξωτερικής τάξης αυτού του μάταιου κόσμου.

 

Ποια ανθρώπινη καρδιά είναι δυνατό να εξαλείψει από μέσα της «το γλυκύτατον έαρ» της ψυχής της που ανέβηκε πάνω στον Σταυρό; Είναι δυνατό να υπάρχει άνθρωπος με φιλότιμο και ευαισθησία, που να μην πλημμυρίζει το είναι του ευγνωμοσύνη και ευχαριστία για «τον δι᾽ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν Σωτηρίαν σταυρωθέντα επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα»;

 

«Τον Σταυρόν Σου, Χριστέ προσκυνούμεν»

 

Προσκυνούμε τον Σταυρό Σου Χριστέ, διότι έγινε το όργανο της σωτηρίας μας. Προσκυνούμε με ευγνωμοσύνη την Σταυρωμένη Αγάπη, Εσένα Κύριε, γιατί από τις πληγές Σου αντλούμε δύναμη για την ζωή μας και εμπνεόμαστε στον αγώνα μας.

 

Η Σταυρωμένη Αγάπη, αδελφοί μου, μας δείχνει τον δρόμο της αυτοθυσίας, της υπομονής, της συγχωρητικότητας, της ταπείνωσης και της ελπίδας. Ακολουθούμε τον δρόμο που χάραξε ο Εσταυρωμένος, διότι αυτός ο δρόμος μας δίνει την ελπίδα και την βεβαιότητα της Αναστάσεως. Γι᾽ αυτόν τον λόγο:

 

«Τον Σταυρόν Σου, Χριστέ προσκυνούμεν,

και την αγίαν Σου Ανάστασιν, υμνούμεν και δοξάζομεν»

 

Πόσο πόνο και πόση ταπείνωση προκάλεσε η «ήττα» του Σταυρού; Τόση χαρά και τόση δόξα φέρνει η Ανάσταση του Χριστού!

 

Επάνω στον Σταυρό ο Υιός του Θεού «εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου», αλλά συγχρόνως με τον Σταυρό Του «ενέκρωσε τον το κράτος έχοντα του θανάτου», «κατέλυσε τον θάνατον».

 

Και έτσι η «ήττα» του Σταυρού έγινε νίκη εναντίον του θανάτου! Ο Σταυρωμένος Κύριος «ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας, και επλήρωσε τα σύμπαντα ευφροσύνης»!

 

Η ημέρα αυτή έγινε «εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων», ὀνομάστηκε «Λαμπρή» και ταυτίσθηκε με το Φως: «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ο ουρανός και ή γη και τα καταχθόνια», κραυγάζει ο Ιερός Υμνωδός της Εκκλησίας μας.

 

Τώρα λησμονούνται οι πόνοι του Σταυρού. Τώρα εορτάζουμε το Πάσχα! Κυρίου Πάσχα! Ανάσταση! Εορτάζουμε την μετάβασή μας από τον θάνατο στην ζωή, από την γη στον Ουρανό.

 

Αγαπητοί μου Πατέρες και αγαπημένα μου παιδιά

 

Πολλά γεγονότα μας δημιουργούν την εντύπωση, ότι η ζωή μας είναι μόνο ένας σταυρός. Η κοπιώδης μέριμνα της καθημερινότητας, τα προβλήματα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, οι χιλιάδες θάνατοι από την πανδημία του κορωνοϊού και άλλες ασθένειες, οι αυτοκτονίες απελπισμένων συνανθρώπων μας, η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση σημαντικού μέρους του πληθυσμού, η οποία μάλιστα μετά την παρέλευση της πανδημίας θα εξαπλωθεί ακόμη περισσότερο, η φτώχεια, η ανεργία και η αδικία, η μοναξιά, η ενδοοικογενειακή βία, η ανασφάλεια στον διεθνή περίγυρο, η ατμόσφαιρα της σύγχυσης και της ταραχής στην διαχείριση του υπερπλεονασμού πληροφοριών προκαλούν την αίσθηση, την βεβαιότητα σχεδόν, ότι καθένας χωριστά και ολόκληρη η ανθρωπότητα βρισκόμαστε μόνιμα πάνω σ᾽ ένα Σταυρό.

 

Σήμερα, όμως, που «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν και Άδου την καθαίρεσιν», θα ήθελα να είχα πολύ δυνατή φωνή και να βροντοφωνάξω σε όλους μας:

 

Αδέλφια μου, οι πόνοι και οι θλίψεις στην ζωή μας, οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες, μπορούν να γίνουν ευλογίες και ευκαιρίες για μας, εφόσον σηκώσουμε τον Σταυρό της προσωπικής και συλλογικής μας ζωής με την ευθύνη και τη χαρά, την αισιοδοξία και την ελπίδα της Ανάστασης στα μάτια μας. Διότι:

 

«Χριστός Ανέστη!». Το ομολογεί η ιστορία!

 

«Χριστός Ανέστη!». Το φωνάζουν και το διακηρύττουν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας!

 

«Χριστός Ανέστη!». Το κραυγάζουν οι ψυχές των κεκοιμημένων μας!

 

«Χριστός Ανέστη!». Το πιστεύουμε! Το γνωρίζουμε! Το ομολογούμε! Το ζούμε! «Και την Ανάστασιν Αυτού υμνούμεν και δοξάζομεν!»

 

Μαζί Του και εμείς, πατέρες και μητέρες μου, αδέλφια μου και παιδιά μου, να αναστηθούμε και «εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν»!

 

Να βαδίσουμε μαζί μια νέα ζωή! Την αναστημένη ζωή!

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 

Με αναστάσιμη πατρική αγάπη

 

Ο πνευματικός σας πατέρας

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

† ο Φθιώτιδος Συμεών