Το μήνυμα του Ευαγγελίου ως αντίδοτο στις συνέπειες της πανδημίας του κορωνοϊου

Του Αρχιμ. Αλεξίου Σαμαρτζή

          Το τελευταίο διάστημα όλος ο πλανήτης μαστίζεται από την εξάπλωση ενός νέου ιού, του λεγόμενου κορωνοιού, και βιώνει μία πρωτόγνωρη κατάσταση μη μπορώντας να την αντιμετωπίσει ουσιαστικά, παρόλη την ανάπτυξη της επιστήμης της ιατρικής και της τεχνολογίας.

          Οι συνέπειες που βιώνουμε όλοι μας, και στην Πατρίδα μας, από την πανδημία του νέου ιού, είναι τραγικές σε όλα τα επίπεδα (κοινωνικά, οικονομικά, ψυχολογικά και άλλα).

          Η Κυβέρνηση πήρε διάφορα μέτρα για να ανακόψει την πορεία εξάπλωσης του ιού, πολύ σωστά για κάποιους, υπερβολικά για κάποιους άλλους. Μεταξύ των μέτρων είναι και η απαγόρευση της θείας λατρείας σε όλους τους ναούς και χώρους συνάξεων όλων των θρησκειών.

          Γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά, τις τελευταίες ημέρες, από Αρχιερείς και Ιερείς -θετικά και αρνητικά- για την συγκεκριμένη απόφαση της Κυβέρνησης. Εμείς ως πολίτες αυτής της χώρας, άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, οφείλουμε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων και τις αποφάσεις της συντεταγμένης πολιτείας.

          Μέσα από το άρθρο αυτό, επικοινωνώντας μαζί σας, θα ήθελα να σας εκθέσω μερικές σκέψεις, με βάση τα Ευαγγελικά μηνύματα, που μπορούν να μας βοηθήσουν να βγούμε από τα αδιέξοδα στα οποία έχουμε περιέλθει, με αφορμή τον εγκλεισμό-απομόνωση και την μη συμμετοχή στις ακολουθίες και τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας.

          Παρόλα αυτά μπορούμε να δημιουργήσουμε, ως μέλη της Εκκλησίας, τις ευλογημένες προϋποθέσεις, με αφορμή τα μηνύματα του Ευαγγελίου, και να βγούμε μέσα από αυτήν την κρίση πιο ενισχυμένοι και πιο αγαπητικοί.

          Όλοι γνωρίζουμε την παραβολή του Καλού Σαμαρείτου. Μέσα από αυτή την απλή διήγηση βλέπουμε  τον ίδιο τον Χριστό να οριοθετεί  όλες τις βασικές παραμέτρους της αγάπης που πρέπει να πλημμυρίζουν τη ζωή του χριστιανού.

          Δεν μπορούμε να λέμε ότι ενδιαφερόμαστε για τον Χριστό και να αδιαφορούμε για τον άνθρωπο. Να μας συγκινεί ο εσταυρωμένος Χριστός και να αδιαφορούμε για τους σταυρωμένους συνανθρώπους μας. Να λέμε ότι υπηρετούμε τον Χριστό και να μην υπηρετούμε τον άνθρωπο. Όταν ενδιαφερόμαστε και διακονούμε και αγαπάμε πραγματικά τον άνθρωπο ενδιαφερόμαστε, διακονούμε και αγαπάμε τον ίδιο τον Χριστό. Είναι μία αλληλένδετη και αμφίδρομη σχέση που χωρίς την μία από τις δύο παραμέτρους δεν μπορεί να σταθεί.

          Όλα αυτά τα βλέπουμε να ξετυλίγονται μπροστά μας μέσα από την παραβολή του Καλού Σαμαρείτου, ο οποίος αψηφώντας κάθε κίνδυνο, φρόντισε τον πληγωμένο άνθρωπο, προβάλλοντας την άδολη και χωρίς όρια αγάπη. Αυτή η  αρετή της αγάπης  αποτελεί την πεμπτουσία του Χριστιανισμού.

          Μία από τις σπουδαίες διακονίες στον άνθρωπο είναι και η επιστήμη της ιατρικής, η οποία έχει σημειώσει σήμερα μεγάλη πρόοδο.

H ιατρική επιστήμη είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο μετά από την πτώση. Είναι μέρος της κατάστασης των δερμάτινων χιτώνων και ως σκοπό της έχει να διευκολύνει την επιβίωση του ανθρώπου στις δύσκολες καταστάσεις που ακολούθησαν το δραματικό γεγονός της πτώσεως(Μ. Βασίλειος).

Ο Χριστιανισμός δεν ασχολήθηκε μόνο με τον τρόπο που οι άνθρωποι θα κερδίσουν ξανά την άνω Ιερουσαλήμ και τα δογματικά ζητήματα της θεολογίας, που απορρέουν από την ενανθρώπηση του Σωτήρα, αλλά και με τις ασθένειες των ανθρώπων. Ο ίδιος ο Χριστός θεράπευσε πλήθος αρρώστων, σύμφωνα με τα ευαγγέλια. Το ίδιο έκαναν και οι απόστολοι, αλλά και διάφοροι μάρτυρες, μοναχοί και γενικότερα άγιοι της Χριστιανικής πίστεως. Ένας από τους ευαγγελιστές, ο Λουκάς, ήταν γνώστης της ιατρικής επιστήμης, αφού και ο ίδιος ήταν γιατρός, κάτι που φαίνεται στην περιγραφή των ασθενειών στο ευαγγέλιό του που χρησιμοποιεί ιατρική ορολογία, χωρίς να παραβλέπει το θαύμα ως ίαση. Αυτό δε σημαίνει ότι η θερα- πευτική ιατρική μέσω της πίστης και των θαυμάτων δεν άφησε χώρο για την ανάπτυξη της κοσμικής ιατρικής. Την τελευταία τιμούσαν πολύ όχι μόνο οι Πατέρες της Ανατολικής και Δυ- τικής Εκκλησίας την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, πολλοί μοναχοί και μοναχές, ο απλός λαός του Βυζαντίου αλλά και οι ίδιοι οι αυτοκράτορες.

Στην χαρισματική θεολογία ο κάθε άνθρωπος καλείται να αγαπήσει τον Θεό αλλά και τον συνάνθρωπο ως εικόνα Θεού. Μέσα στο κλίμα της δοξολογικής αναφοράς προς τον Θεό η ιατρική και η θεολογία απλώνονται αγαπητικά προς τον ασθενούντα άνθρωπο, μεριμνώντας για την σωματική, πνευματική και ψυχική του αποκατάσταση.

Ιατρική και θεολογία μοιράζονται τον όρο ασθένεια. Στόχος της ιατρικής και της θεολογίας είναι η ίαση της ασθένειας, η θεραπεία.

Στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Σοφία Σειράχ αποτυπώνεται η σχέση ιατρού και χριστιανού, «Τίμα ιατρόν…και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος…επιστήμη ιατρού ανυψώσει κεφαλήν αυτού…Κύριος έκτισεν εκ γης φάρμακα. Τέκνον, εν αρρωστήματί σου μη παράβλεπε, αλλ' εύξαι Κυρίω και αυτός ιάσεταί σε. Ιατρώ δος τόπον, και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος, και μη αποστήτω σου, και γαρ αυτού χρεία».

Γενικά ο Χριστιανισμός παρακίνησε τους πιστούς να εμπιστεύονται τους ιατρούς και δέχθηκε την ιατρική ως επιστήμη που δόθηκε από τον Θεό στους ανθρώπους, για να απαλύνει τις δοκιμασίες και τον πόνο τους. Τούτο φάνηκε μέσα στη ζωή της Εκκλησίας και στη στάση που κράτησαν οι Πατέρες απέναντι στην επιστήμη της ιατρικής. Τη μελέτησαν, τη σπούδασαν και εξάσκησαν στη ζωή τους το λειτούργημα του ιατρού, χωρίς αυτό να σημαίνει έλλειψη εμπιστοσύνης στη δύναμη του Θεού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τρείς μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, ο Μ. Βασίλειος, ο Ιωάννης Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος Θεολόγος, που οργάνωσαν και δημιούργησαν νοσοκομεία και γηροκομεία για την διακονία των ασθενών και εμπερίστατων ανθρώπων.

Αλλά και σήμερα η Εκκλησία με τις δομές και το έμψυχο υλικό που διαθέτει δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην θεραπεία των ασθενών, τιμώντας την ιατρική επιστήμη και τους ιατρούς. Άλλωστε πολλοί κληρικοί κατέχουν και την ιδιότητα του ιατρού.

Η Εκκλησία οφείλει να συνδράμει την Πολιτεία, με το έμψυχο υλικό που διαθέτει, αλλά κυρίως με την προσευχή, στην δύσκολη αυτή περίοδο που διάγουμε, έτσι ώστε όλοι μαζί με πνεύμα αγάπης και αλληλεγγύης να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση που ανέκυψε.

Οι ιατροί και οι νοσηλευτές της Πατρίδας μας, ως άλλοι κηρυναίοι, αίρουν τον σταυρό της δοκιμασίας των ασθενών συνανθρώπων μας, θυσιαζόμενοι για την αγάπη του κάθε αδελφού, μιμούμενοι τον Κύριό μας, που θεράπευε τον όλο άνθρωπο.

Το Ευαγγέλιο παραμένει και σήμερα επίκαιρο με τα μηνύματα που μας κομίζει, της αγάπης, της έμπρακτης διακονίας, της αλληλεγγύης, της θυσίας για χάρη του αδελφού.

Μόνο έτσι μπορούμε να  ελπίζουμε στην συμμετοχή μας στην Ανάσταση του Χριστού μας.