Στην τελευταία του κατοικία του o Ανδρέας Τσούρας – Τον επικήδειο εκφώνησε η κα Κατερίνα Κοσκοβόλη

Ένας σημαντικός Κυριακάκης κηδεύτηκε σήμερα στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Πλήθος κόσμου συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία τον αείμνηστο λογοτέχνη και ποιητή Ανδρέα Σπ. Τσούρα, μια προσωπικότητα των γραμμάτων που τίμησε όσο λίγοι τον τόπο της καταγωγής του, αφήνοντας – ενδεικτικά – πίσω του ποιήματα σαν κι` αυτό που δημοσιεύθηκε στην έκδοση «Κυριάκι» (2006) αφιερωμένο στο χωρίου του:

«Κυριακι μου,
Σου εχω δωσει ολη την ψυχη μου
Μη στεναχωριεσαι, οταν ερθει ο Χαρος
Δε θα βρει τιποτα να μου παρει»…

Τον επικήδειο εκφώνησε η συγχωριανή του κα Κατερίνα Κοσκοβόλη – Γιαχρίτση, υποψήφια Βουλευτής ΚΙΝΑΛ Ν. Βοιωτίας, αυτοδιοιητικός και στέλεχος των ΟΤΑ, πρόσωπο με το οποίο συνδέονταν με στενούς οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς, απ` όπου και οι πληροφορίες μέσω του προσωπικού της αρχείου.

Αιωνία του η μνήμη.

Ολόκληρος ο επικήδειος που εκφωνήθηκε στην κηδεία του αείμνηστου Ανδρέα Τσούρα:

Αγαπημένε μας ΑΝΔΡΕΑ ΤΣΟΥΡΑ,
Το άκουσμα του θανάτου σου γέμισε θλίψη – συγκίνηση αλλά και μνήμες την καρδιά μας.
Τα τελευταία χρόνια έλειπες από κοντά μας αλλά ήσουν εδώ αθόρυβα.
Θυμάμαι, την τελευταία φορά που επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά, πριν παραδοθείς στον κάματο των γηρατειών και την αποδυνάμωσή τους…
Εσύ είσαι Κατερίνα μου - μωρή Κυριακιώτισσά, μου είπες, έκτοτε σιωπή…
Ποιος ήταν όμως ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΠ. ΤΣΟΥΡΑΣ;
Βοιωτός, Λογοτέχνης και Ποιητής – Πνευματικό Τέκνο της Βοιωτίας με καταγωγή από το Κυριάκι.
Πολυγραφότατος από τα νεανικά του χρόνια, δημοσίευσε τα πρώτα του κείμενα το 1950, ενώ ακολούθησε ένα πλούσιο πνευματικό έργο με ποιητικές συλλογές – 2 θεατρικά έργα κ.α. δημιουργήματά του.
Υπήρξε έντονα δραστήριος, σε όλο του τον βίο, και φυλακίστηκε από τα Στρατεύματα Κατοχής, ενώ πήρε μέρος και στην Εθνική Αντίσταση.
Ήταν ιδρυτής του Βοιωτικού Μεταλλείου «Ουρανίας και Ανδρέα Τσούρα», που έχει δοθεί σε διακεκριμένες πνευματικές προσωπικότητες. 
Έχει τιμηθεί με το αργυρό Μετάλλιο του Εθνικού Μετσόβιου Πανεπιστημίου και του περιοδικού «Θεσσαλική Εστία». 
Έργα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ουγγαρέζικα και Πολωνικά. Διετέλεσε Πρόεδρος του Πανελλήνιου Βραβείου Λογοτεχνίας (Έπαθλο Τσάκαλου)…
Ο Ανδρέας Σπ. Τσούρας για το Κυριάκι, αποτελεί ένα σημαντικό πνευματικό κεφάλαιο, που στην ωριμότητά του έδωσε πολλά με τις θεσμικές εκδηλώσεις, ολοκαυτώματος Κυριακίου από τα Στρατεύματα Κατοχής, τις οποίες εισηγήθηκε και από το 1994 υλοποιούνταν στον χώρο μας, με την Κοινότητα και τους καταξιωμένους συνεργάτες μας.
Οι εκδηλώσεις αυτές διακρίθηκαν για τον καινοτόμο τρόπο απόδοσης τιμής στους νεκρούς μας και για την ποιότητά τους, αγκαλιάστηκαν δε από όλο τον κόσμο. 
Ένας άλλος σταθμός συνεργασίας με την Κοινότητα είναι η έκδοση του βιβλίου «Κυριάκι», στο οποίο διασώζονται πολιτιστικά, λαογραφικά και ρεαλιστικά στοιχεία της Κυριακιώτικής ζωής. 
Εκεί γράφει: Κυριάκι μου, σου έχω δώσει όλη την ψυχή μου
μην στενοχωριέσαι, όταν έρθει ο Χάρος δεν θα βρει τίποτα να μου πάρει…
Το Κυριάκι – το χωριό του – το χωριό μας – το αγαπούσε ιδιαίτερα και γύρω από αυτό έγραψε ποίηση, λογοτεχνικά κείμενα κλπ.
Στον Τουριστικό οδηγό Νοτιοδυτικής Βοιωτίας, (έκδοση 1999) έγραψε: τα παρακάτω αποτελούν μια εκ βαθέων κατάθεση ενός Κυριακιώτη, που με αποθαρρυντικές καταδύσεις στον χρόνο, ανιχνεύει ιστορικά κοιτάσματα για την γη του, την γη που γέννησε αυτούς που πέρασαν, αλλά που θα γεννήσει και αυτούς που θα έρθουν…
Ένα από τα παλαιότερα και τα ομορφότερα χωριά του ορεινού όγκου, του ήρεμου Ελικώνα, που κατοικήθηκε από Θεούς, με πρώτες τις Ελικωνιάδες μούσες, στις οποίες οφείλει με την φήμη του, είναι το αρσενικό πανέμορφο χωριό με το ελληνόηχο όνομα, Κυριάκι.
Η ματιά όπου και αν την απλώσεις δείχνει Κυριακή, την ώρα που τελειώνει η λειτουργία στον Αη Γιάννη.
Από το Παλαιόκαστρο η αλαφροΐσκιωτη ορασιά ακολουθεί της μούσες τυλιγμένες στις μπόλιες τους, που το ξημέρωμα αφήνουν τα νερά και τα παιχνίδια της μεγάλης κρύας βρύσης…
Αυτή η αγάπη για το Κυριάκι, τον οδήγησε στην απόφαση δωρεάς της πολυπληθούς βιβλιοθήκης του, προσφορά στους Κυριακιώτες, μα κύρια, στις νέες γενιές, όπως και στην προσφορά – δωρεά χάλκινων κεφαλών αρχαίων ποιητών στην γενέτειρά του.
Αλλά και ποιητικά, στο ποίημα του Ελικώνας, γράφει:
Κυριάκι
κοπάδι από ζαφείρια στην αγκράφα της ζώνης σου, το Κυριάκι
παράθυρο των ματιών μου, Ελικώνα ξακουστό βουνό της Βοιωτίας
όμορφη πράσινη καδένα στο γιλέκο του ήλιου…
Υπήρξε οξύνους – ευρηματικός – ευαισθητοποιημένος – επίμονος στους στόχους και αποτελεσματικός στις δράσεις, κάτω από πολύ δύσκολες κοινωνικές συνθήκες στην εποχή του, κατάφερε με το έργο του να γραφτεί το όνομά του σε σελίδες που τιμούν αυτόν, την οικογένειά του και τον τόπο του.
Μέσα από την προσωπική εμπειρία καταθέτω την μεγαλοψυχία του, που εκφραζόταν με την αναγνώριση της αξίας των συνεργατών του. 
Για εμάς θα είναι πάντα ο αγαπημένος μας Ανδρέας Τσούρας
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κυριακιώτικης γης που θα τον σκεπάζει

Αιωνία η μνήμη, θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του