Καραβοτσακίσματα

Του Τάσου Βούτσα*

Πάει καιρός πού τράβηξα πάλι για τα χαρτιά και τα μελάνια ,αγιάτρευτα λαβωμένος από την αρματωμένη σαΐτα πού δεν ξέρουμε πώς να την πούμε και τη λέμε πνεύμα*...,γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στο φίλο του Αλέξη Ζορμπά .

*Σα παλιό σινεμά ,στη δεκαετία τού 1950.Ακούγεται ακόμα η μηχανή πάνω στον εξώστη κι ο ήχος της μπομπίνας ,ξέρεις εκείνη με τα καρβουνάκια. Καμμιά φορά ούγια όνομα θεού ,καιγόντουσαν γληγορότερα και σταμάταγε η ταινία ,στην οθόνη ‘έπεφτε το διάλειμμα ή -intermission-,σηκώνονταν άξαφνα μια οχλοβοή από τη πλατέα , ότι τάχαμου έκλεβε ταινία ο λιμναίος. Πολλές φορές ,στη μηχανή ,ολόρθος ο συμμαθητής μου ο Κώστας,καλή του ώρα μα έφυγε από νωρίς,πρίν ακόμα προκάμει να καμαρώσει τη θυγατέρα του ,στην έδρα τού Μονομελούς.Κυρία Δικαστίνα με τα όλα ηρεμείς στις μέρες μας δε βλέπαμε παρά μονάχα καλοθρεμμένους μεσήλικες ,κουστουμάτους,πού δε  κατήγαμε να τούς κοιτάξουμε. Θές από φόβο ,θέες από σεβασμό,ποιός να τόξεψε. Αφότου για να βαρέσεις τη πόρτα τους άπρεπε πρώτα να χεις φάει το ξύλο της αρκούδας από το μήτσο το Νταλέ ,το χωροφύλακα . Ενίοτε δη ασήμαντον αφορμήν. *Εκείνα τα χρόνια ,το λοιπόν, τσαλαβουτούσαμε ανάμεσο της λασπουριάς και τού κουρνιαχτού ,χειμώνα καλοκαίρι. Στο μεσημεριανό και βραδύνω τραπέζι ,όχι σπουδαία τα εδέσματα. Όμως καλομαγειρεμένα να δοξάζουμε το θεό και τη Παναγιά της Σκεπούς ,δύο δρασκελιές αντίκρυ ,για “τον άρτων ημών τον επιούσιων δός ημίν σήμερον ‘’. Σα ρωτούσα το Παπα Σεραφείμ τί πάει νά πεί μούλεγε μέ στεντόρεια φωνή : Αναστάση , άρτος ζωής ο Χριστός εστί και ο άρτος ούτος Ουκ έστι πάντων,αλλά ημέτερος εστί..Και πάλι άκρη δεν έβγαιναν ματαρωτούσα επειδή ο αγαθός γέροντας είχε βαρειά την απαλάμη του ,σα θύμωνε. *Αγροικούσαμε μονάχα η παληοπαρέα ,δύο ήτανε οι δρόμοι .Η μάθαινες γράμματα και λάκαγες από το κουρνιαχτό και τη λασπουριά ή ζωνόσουνα στο λιγοστό μα τίμιο μεροκάματο στη Πεσινέ ή στα χωράφια .Με ροζιασμένα τα δάχτυλα ,κατακόκκινη μούρη ,αλλά το απόβραδο καφεδάκι βαρύ γλυκό στο καφενείο το Κέντρον ,κι αργότερα στο Φαρούκ ή στο δασκαλάκο για κανά μισόκιλο .

Τα πολιτικά δε τα κατέχαμε.Προχτές μονάχα ντουφεκίζανε τούς κομμουνιστές επειδή λέει ήτανε στο ΕΑΜ .Μά ενόσω πολεμάγανε τούς Γερμανούς καταχτητές τί στρόφο είχε το γκουβέρνο και τούς ξαπόστελνε στα ξερονήσια.Παρά πέρα δε ρωτάγαμε.

 Μια η ΕΡΕ,η ΕΚ,κι από κοντά η ΕΔΑ ,με τις αποστασίες τους ,τα καβγαδάκια τους ,έφτασε κι ο Ανδρέας με το ΠΑΣΟΚ κι ανακάτεψε τη σημαδεμένη τράπουλα .Είδαμε και τα καλά τους μα και τα χείριστα .Τώρα τί να πεις και τί να μολογήσεις .’Ένα δήθεν αριστερό κόμμα.Ο ΣΥΡΙΖΑ,αφού εξαπάτησε τον ελληνικό λαό ,πού καλόπιστα τούδωσε την εξουσία και συνέπραξε με ένα ακροδεξιό κόμμα ,τούς ΑΝΕΛ ,βουτήξανε κι αυτοί στο μέλι της εξουσίας . Βολέψανε τούς δικούς τους ,γιομίσανε πάλι τα γραφεία με μετακλητούς κι αδειάσανε ότι απόμεινε από τη τρύπια τσέπη τού φτωχού κοσμάκη. Υπογράψανε με όσους πριν μαλλιοτραβιόντουσαν όλα τα επαίσχυντα μνημόνια .Με εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας για τα επόμενα εκατό χρόνια. Βγαλανε τα ιερά και τα όσια και η πατρίδα εχάθη. Πάει καιρός πού αποχαιρέτησα ,μήτε ένα λόγο ,τούς παλιούς συντρόφους. Εκείνους πού μάς ξεγέλασαν κι αφήσανε την έρμη πατρίδα μας να κοπανιέται στα βράχια. Καραβοτσακίσματα και γινήκαμε περίγελος των εθνώνε. Αυτείνοι τώρα τρώγονται σα τα λυσσασμένα σκυλιά . Βγάζοντας ο καθένας τα άπλυτα τ αλλουνού στη

Φόρα. Τα ταμεία τού κράτους γιομίσανε με γρόσια πού αφαίρεσαν παράνομα από το κοσμάκη. Μέ μάγγανα. Από κουτσουρεμένους μιστούς και χτικιασμένες συντάξεις. 

Τα δικά μας ζωνάρια τραβήχτηκανε εφτά τρύπες κοντύτερα .Τόσα χρόνια,τόσος μόχθος και γινήκαμε από νοικοκυραίοι ,ζήτουλες στα ξένα έθνη ,για να ξεπληρώνουμε τα ένοχα δάνεια με καινούργια πανωτόκια.

Χιλιάδες έτοιμοι επιστήμονες , κοντά στο μισό εκατομμύριο και βάλε κινήσανε στα πέρατα της οικουμένης να βγάλουνε ένα μεροκάματο πού η δική τους πατρίδα το στέρησε .

Αυτοί πού βαστάνε με νύχια και με δόντια ακόμα τη μεγάλη σφραίδα τού κράτους , μολογιόνται από μονάχοι τους ,ως αριστεροί ,με άκρα δεξιά ημιπληγία και λεκτική αφασία πολιτικού ορθολογισμού. *Ότι η πατρίς διετιμήθη και εκχωρήθηκε στα ξένα συμφέροντα.

Ότι μάς απόμεινε ,μια στάλα γής,νά παραχώσουμε ότι σπόρια φυλάξανε οι Παππούδες μας ,να ανθίσουνε πάλι οι στερημένες μας χαρές ,να ακουστούνε πάλι τα αθάνατα τραγούδια μας ,πότε θα κάνει ξαστεριά ,πότε θα ξημερώσει.

Όσο για το αύριο ,δεν δύναμαι να σάς το προφητέψω.

Υγείαν μόνον έχω ,το αυτόν επιθυμώ και δι υμάς

*Ο Δρ Τάσος Βούτσας είναι Ορχομένιος ιατρός καρδιολόγος - Φλεβάρης του 2019