Τοπικές Πρωτοβουλίες Απασχόλησης

Του Σταύρου Χριστακάκη*

Τα τελευταία 20 χρόνια η ευρωπαϊκή κοινωνία γνωρίζει βαθιές αλλαγές που συνδέονται με την οικονομική κρίση, την αναδιάρθρωση των σχέσεων παραγωγής, αλλά και με μεταβολές στη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής των ευρωπαίων.

Οι αλλαγές αυτές οφείλονται στην εξέλιξη των συνθηκών ζωής, την μετατροπή των οικογενειακών δομών και σχέσεων , τη γήρανση του πληθυσμού, την αύξηση της επαγγελματικής δραστηριότητας των γυναικών και τις νέες ανάγκες των ηλικιωμένων.

Συνδέονται, επίσης, με θέματα που άπτονται της ποιότητας ζωής, της προστασίας του περιβάλλοντος, καθώς και της αποκατάστασης των πλέον υποβαθμισμένων περιοχών.

Αυτοί οι μετασχηματισμοί δημιουργούν νέες ανάγκες που με τη σειρά τους προκάλεσαν την εμφάνιση νέων πολύ σημαντικών απασχολήσεων σε ορισμένους τομείς των υπηρεσιών που παρέχονται «εκ του σύνεγγυς», δηλαδή κοντά στον άνθρωπο. Η ανάπτυξή τους διαμορφώνεται συνήθως σε τοπικό επίπεδο με την συνύπαρξη « επιχειρηματικών» πρωτοβουλιών και νέων μορφών συνεργασίας στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας.

Δυνατότητες για δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης μπορεί να υπάρχουν στους εξής τομείς:

ü  Εναλλακτικές μορφές τουρισμού

ü  Προστασία και συντήρηση φυσικών περιοχών

ü  Τοπικές πολιτιστικές και οπτικοακουστικές υπηρεσίες

ü  Φύλαξη και δημιουργική απασχόληση παιδιών

ü  Ανάπτυξη καλλιτεχνικών εργαστηρίων

Στο νέο πλαίσιο που αναπτύσσεται με αιχμή την κοινωνική οικονομία η Τοπική Αυτοδιοίκηση επωφελείται σε πολλαπλά επίπεδα από αυτή τη διαδικασία για να εκσυγχρονίσει και να προσαρμόσει τις υπηρεσίες της στη νέα εποχή.

Πρώτα απ’ όλα, μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει επαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες στους δημότες με λιγότερο οικονομικό κόστος κι αυτό έχει επιβεβαιωθεί από τις μειωμένες δημόσιες δαπάνες, εξαιτίας των μειωμένων εσόδων και της αναποτελεσματικότητας στη διαχείριση των ανθρώπινων πόρων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η διαφοροποίηση, λοιπόν, σε όλη αυτή την διαδικασία είναι που αποβαίνει τελικά προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας.

Το δεύτερο διαπιστωμένο όφελος είναι ότι μπορεί να αξιοποιήσει μέσω της κοινωνικής οικονομίας ανενεργούς πόρους, δημόσια αγροκτήματα, κτίρια, εγκαταστάσεις, δημοτικές εκτάσεις, π.χ. με ήπιες μορφές ενέργειας, αντλιοστάσια, διαχείριση πρασίνου, εναλλακτικές μορφές τουρισμού,  διαχείριση αποβλήτων κλπ.

Το άλλο όφελος είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας σε τοπικό επίπεδο, προσφέροντας τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους και κυρίως νέους που είναι άνεργοι να μετέχουν στη διαμόρφωση του κοινού προϊόντος της κοινωνίας και ως εκ τούτου, να αποκτούν αγοραστική δύναμη και να συμβάλλουν στην ενίσχυση της τοπικής αγοράς. Αυτό το κοινωνικό όφελος σε τελική ανάλυση είναι που μπορεί να ελαφρύνει το βάρος του Δήμου από τις κοινωνικές πιέσεις και την ανεπάρκεια των ανταποδοτικών τελών.

Αυτό που, τέλος, μπορεί να συμβεί στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι μέσα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία ο Δήμος αποκτά μεγαλύτερη διαχειριστική ικανότητα και συγκεκριμένα νέες δυνατότητες στη διαχείριση γνώσης και τη διαχείριση ανθρώπινων πόρων στο πλαίσιο του συνεργατισμού και αυτό συνολικά μπορεί να ανεβάσει την ποιότητα της τοπικής διακυβέρνησης και της κουλτούρας.

Δήμο που να καινοτομεί και να πρωτοστατεί στην ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής των κατοίκων χρειαζόμαστε.

*O Σταύρος Χριστακάκης είναι οικονομολόγος και υποψήφιος Δήμαρχος Ορχομενού.