Η (πολιτική) ατζέντα του Κώστα Μπακογιάννη για το “rebranding” της Κεντροδεξιάς

Της Μαρίκας Λυσιάνθη

Το προφίλ του είναι προχωρημένα γοητευτικό.

Πολιτικά… πάντοτε.

Ο γιος του Παύλου Μπακογιάννη, και δευτερευόντως της Ντόρας Μπακογιάννη.

Ο φυσικός κληρονόμος του dna της εθνικής συμφιλίωσης, που ο πατέρας του πλήρωσε με τη ζωή του, από τις σφαίρες των ανάνδρων υποκειμένων της “17 Νοέμβρη”.

Από το Καρπενήσι, στη Στερεά Ελλάδα, και από εκείνη στην Αθήνα.

Την… προηγούμενη από το Παρίσι, “πόλη του φωτός” της ανθρωπότητας.

Το μαιευτήριο της Δημοκρατίας, και των πιο συναρπαστικών ιδεών που εμπνεύστηκε ο άνθρωπος, για να τις κληρονομήσει στον Διαφωτισμό, και να ταξιδεύουν στο διαρκώς ανατροφοδοτούμενο μέλλον, μέσα από τη ζύμωση της πράξης και της συγκυρίας.

Ο Κώστας Μπακογιάννης έδωσε μια “διαφορετική” συνέντευξη στο “Πρώτο Θέμα” και τον Δημήτρη Δανίκα.

Χωρίς να παραδεχθεί ότι θα είναι υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων.

Επιχειρώντας ωστόσο κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον.

Ξεδιπλώνοντας και εικονοποιώντας μια βαθιά πολιτική ατζέντα για το “rebranding” της Κεντροδεξιάς.

Για μια παράταξη χωρίς ψυχώσεις δικαίωσης, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς ανοχές στα άκρα και τις ακρότητες, χωρίς νοοτροπία κόμματος άρνησης και διαμαρτυρίας.

Χωρίς συμπλέγματα και φοβίες.

Η ατζέντα Μπακογιάννη, φαντάζει ως η πιο ενδιαφέρουσα κινητροδότηση για να σηκωθεί ο μεσαίος χώρος από τον καναπέ.

Από εκεί δηλαδή όπου… στρογγυλοκάθεται από τις εκλογές του 2010 και τα “λεφτά υπάρχουν” του τελευταίου των Παπανδρέου, αρνούμενος πεισματικά να έχει το οποιοδήποτε μερίδιο συνενοχής στην εθνική τραγωδία που ακολούθησε, με πολιτικές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων και αισθητικά και ηθικά αποκρουστικές, σε πολλές εκφάνσεις τους.

Μια καλή “τελευταία ευκαιρία” για φρένο στην περαιτέρω διολίσθηση στο μίσος και τον εθνικό διχασμό.

Ό, τι ακριβώς θα περίμενε κανείς από τον “γιο του Παύλου”. 

Πηγή http://ysterografa.gr