Μάνες και μάνες…
Τί πλάσματα κι οι μάνες!...
Ποιός τις ξέρει;
Μοιάζουν με ουρανό.
Μοιάζουνε χώμα.
Πέτρινο στύλο μοιάζουν
ως καρτερούν ασάλευτες
χρόνια και χρόνια…
Τί πλάσματα κι οι μάνες!...
Ποιός τις ξέρει;
Βαδίζουν σιωπηλά
μ’ εφτασφράγιστο στόμα,
σ’ αδιέξοδους δρόμους…
Κι έχουν γραμμένα στα λευκά
κεφαλομάντηλά τους
των χαμένων παιδιών τους
τα ονόματα…
Τί πλάσματα κι οι μάνες!...
Ποιός τις ξέρει;
Βλέπουν με την καρδιά.
Με την καρδιά ακούνε.
Βροντούν με την καρδιά
τις πύλες τ’ ουρανού
ν’ ανοίξουν…
Τί πλάσματα κι οι μάνες!...
ΝΑΥΣΗ ΙΕΣΣΑΙ - ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου